Gord

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Idee panslawizmu umarły wraz z Imperium Rosyjskim (i dobrze!) i na nieco mniejszą skalę Jugosławii (choć szkoda „stylu”, w jakim się to dokonało) – choć ich epigoni próbują snuć wciąż koncepcje jakichś „ruskich mirów” itp. – a „słowiańskość” wciąż nie stanowi istotnego czynnika tożsamościowotwórczego dla niemal nikogo. Ostatnimi czasy jednak owa „słowiańskość” niejako podnosi głowę, i co ciekawe, duża w tym zasługa twórców ze wszech miar „nowoczesnych”, reprezentujących sobą nowe środki wyrazu. Czy Gord będzie kolejnym tego przejawem?

Mam sentyment do niemal kompletnie współcześnie zapomnianej gry o tytule Polanie, ale nie jest on na zasadzie nostalgii i melancholii zupełnie bezkrytyczny. Co tu dużo mówić – nam, Polakom, niezbyt udawały się gry strategiczne osadzone w realiach naszej „swojskości” (choć nie twierdzę, że zawsze tak było), ba, nawet gdy i cudzoziemcy próbują zaadaptować nasze realia, to różnie im to wychodzi. Ale studio Covenant.dev dostrzegło w tym raczej szansę a nie problem.

Gord będzie grą osadzoną w świecie fantasy, nawiązującym (w żadnym jednak razie bez aspiracji do jakichś historii równoległych etc.) do (zachodnio)słowiańskiej mitologii. Jest to uniwersum z definicji nam nieprzyjazne, nasze główne zadanie bowiem będzie polegało na znalezieniu miejsca, gdzie będzie można „poczywać”, wcześniej zaś będziemy „bobruszyć”, a to poprzez przebijanie się przez rzesze (he he he) takich czy innych monstrów. Fabuła jest zresztą nieco zagadkowa, bo niby stanowimy awangardę podboju, niby nasi podkomendni są rasą podporządkowaną, ale i na własnych plecach czujemy oddech przełożonego, czujemy jednak dobrze, że za tym kryje się coś znacznie więcej.

Każda rozgrywka ma być jednak odmienna, świat ma być bowiem generowany proceduralnie, co już z definicji ma zwiększyć replayability omawianego tytułu. Nie zabraknie jednak również surwiwalowo-erteesowego abecadła, czyli stawiania bazy, zaopatrywania jej w takie czy inne surowce, wydatkowane na produkcję nowych jednostek i kolejnych obiektów.

Zgodnie ze współczesnymi trendami mają być również stawiane przed nami wyzwania losowe o konstrukcji frostpunkowych dylematów (mniej czy bardziej) moralnych. Nie brzmi to jakoś specjalnie odkrywczo, ale możemy zapomnieć o typowo liniowej rozgrywce właściwej dla erteesów z minionego stulecia.

Gra całkiem uroczo prezentuje się przy krótszym i dłuższym obcowaniu. Fani rzutu izometrycznego (to ja!) powinni być usatysfakcjonowani, przypadły mi zwłaszcza do gustu widoki bazy, kojarzące się nieco ze wspominanym już dziełem 11 bit. Czasami chciałoby się tylko dysponować głębszym zoomem od oferowanego, bynajmniej nie z zarządczych, co czysto estetycznych względów. Muzyka nie przeszkadza, lekko nawet wpada w ucho, choć po wyłączeniu tytułu nie rozbrzmiewała ona dłużej w mojej głowie.

Czy Gord okaże się „polsko-słowiańskim” Frostpunkiem - niekoniecznie pod względem stylu rozgrywki, ale jakościowym? Z pewnością życzyliby sobie tego twórcy oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, które dofinansowało ów projekt. Sami przekonamy się o tym już niedługo, data premiery (o ile nie dojdzie do opóźnienia) została bowiem wskazana na początek sierpnia bieżącego roku.

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję