Knights and Merchants: The Shattered Kingdom

Przed każdą misją, co jest ułatwieniem w grze, pojawia się jej krótki scenariusz, czytany również przez polskiego lektora. Widzimy mniej więcej, w którym miejscu na mapie naszego państwa toczy się kolejny bój, jak również wnioskując z treści - co powinniśmy zrobić, lub czego się obawiać w kolejnym etapie. Mapa pokazuje nam również, jak daleko jeszcze do twierdzy księcia (20. etap). Na początku gry dysponujemy zaledwie podstawowymi wojownikami – żołdactwem, topornikami i łucznikami. W późniejszych etapach jest podobnie, gdy w końcu zaczynają dochodzić nowe możliwości w naszych oddziałach. Dla przykładu, od czwartego etapu dochodzi lekka jazda, parę etapów później możemy szkolić pierwszych ciężkozbrojnych żołnierzy, którzy stawią czoła nieco potężniejszemu przeciwnikowi, który dysponuje już takimi siłami od kilku co najmniej misji. Winniśmy zdać sobie sprawę, że wyszkolenie jednego ciężkozbrojnego żołnierza jest nie lada zadaniem, gdyż trzeba posiadać odpowiednie budowle i surowce, do wyprodukowania im odpowiedniego oręża. Tak więc gracz nauczy się w tej grze również tego, by oszczędzać ciężkozbrojne jednostki i puszczać je naprawdę w godne, niesamobójcze boje. Jak z pewnością da się zauważyć, ciężkozbrojne jednostki mają przeważnie dwa razy większe możliwości niż lekkozbrojne.

Kolejnym atutem w grze jest realność niektórych sytuacji. Jak właśnie - ciężki obowiązek wykarmienia armii czy gromadzenia żywności. Fakt też, że ciężka jazda jest nieco wolniejsza od lekkiej jazdy, a dwa razy wolniejsza od jednostki zwanej włóczęgą, która służy jako zwiadowca w drugiej części Rycerzy i Kupców – Rebelii Chłopów.

Warto również zwrócić uwagę na muzykę w grze. Od wesołych melodyjek, które nadają klimatowi przyjemnemu życiu w mieście, po agresywniejsze utwory, jakie nadają dobrego klimatu podczas wielkich walk z udziałem dużej grupy żołnierzy.

Sama gra KaM TSK, jest przez wielu uważana za o niebo lepszą część niż druga; może to z powodów licznych błędów i niedopracowań, jakie występują w Rebelii Chłopów. Tak czy siak to właśnie pierwsza część zdobyła duże uznanie wśród graczy i innych maniaków strategii. Jednym z dużych plusów w grze są bardzo dopracowane mapy, dokładnie zrobione i oddające klimat danej misji. Graczowi z pewnością spodoba się obleganie jakiegoś miasta za wąskim brodem, strzeżonego przez wrogie oddziały. Albo masowy atak na samą twierdzę księciunia, który broni się w małej dobrze obwarowanej i zabezpieczonej wiosce. Również duże wrażenie robi słynna „naturalna twierdza”, która według opinii graczy wygląda naprawdę imponująco. Tą twierdzę trzeba samemu zobaczyć;).



Minusami w grze możemy nazwać na pewno między innymi inteligencję komputera. W niektórych akcjach potrafi zachować się on naprawdę głupio, albo i komicznie. Jego główne komendy to – stój, atakuj, szarżuj i zawracaj. Tak więc sami widzimy, że niby nic pasjonującego, jednakże to przeważnie komputer ma znacznie większe siły od nas i mimo, że nie jest to do końca sprawiedliwe, on nie potrafi z nich odpowiednio korzystać; z pewnością wciągnie nas nieraz ten fakt w wir walki.

Całkiem obmyślaną rzeczą jest możliwość posiadania sojuszników w grze. I to dwóch! Gdy pokonamy w czwartej misji Barona von Lauenburga, będzie nas on wspomagał swoimi skromnymi siłami, dzielnie walcząc z nami ramię w ramię z oddziałami uzurpatora. Niestety i on nieraz wykazuje się kiepską inteligencją, gdy to w jednym z końcowych etapów atakuje swoimi z trudem uzbieranymi siłami wieże obronne jednego z wrogich lordów. Nim się do nich zbliży, wrodzy kusznicy rozgromią jego wojsko. Można by rzec, że zabija w tak prosty sposób swoich żołnierzy. Naturalnie w takich momentach to my musimy działać i wesprzeć go wojami, jak również pokierować samą walką ze wspólnym wrogiem.

Drugim sojusznikiem, jakiego z pewnością z radością gościmy w naszej armii, jest horda barbarzyńców, która po przegranej bitwie z nami przeciwstawia się księciu i oferuje nam swoje potężne jednostki – barbarzyńców, niedostępnych do rekrutacji w tejże kampanii. Można ich wyszkolić w KaM TPR za cenę bodajże pięciu skrzyń złota w budynku…, o którym się dowiecie, gdy będę opisywać drugą kampanię…

A propos skrzyń złota… zapomniałbym dodać, że jest to jedna z najcenniejszych dóbr, jakie możemy posiadać w spichrzu. Za nie właśnie kupujemy w szkole nowych obywateli. By wyprodukować tego rodzaju dobro musimy wznieść mennicę. A żeby wznieść mennicę, musimy mieć kopalnię złota. Żeby produkować złoto, musimy również być w posiadaniu kopalni węgla, gdyż to z rudy złota i węgla, możemy wytworzyć skrzynkę złota. Natomiast aby wybudować kopalnię złota musimy szukać naturalnych wzgórz, mieniących się w blasku wiecznego słońca. Mają one charakterystyczny, złotawy wygląd. Tylko tam da się wydobywać złoto. Aby z kolei wznieść kopalnię węgla, musimy szukać czarnej, zawęglonej ziemi, znów o charakterystycznym wyglądzie, skąd górnik będzie wydobywać potrzebne surowce.



Z kopalnią żelaza jest identycznie, jak w przypadku kopalni złota. Tyle że góry, jakich musimy poszukiwać na mapie, mają kolor brązowy, z różnymi dodatkowymi kolorami (typu niebieskawy, biały), które oznaczają, że żelazo jest jeszcze w takim i takim miejscu do wydobycia. Samo żelazo potrzebne jest do wytwarzania ciężkiego ekwipunku – do wytapiana oręża i uzbrojenia. W KaM TPR również do wytwarzania machin wojennych.

W tejże grze mamy dosyć sporą ilość budynków do wyboru. Od budynków głównych, do których zalicza się szkołę, gospodę, spichrz, kamieniołom, leśniczówkę i tartak; poprzez budynki pozostałe, których budowa najczęściej zaczyna się od postawienia gospodarstwa i uszykowania pól na uprawę roli. Dodatkowymi budynkami są dla przykładu – wieża obronna, kopalnia żelaza i kuźnie: płatnerska i zbroi. Bez zbroi można się obyć, nie ma potrzeby nieraz szykowania do boju ciężkozbrojnych wojów, gdy wojownicy w pancerzach nieraz się przydają… i są znacznie tańsi.

Tak więc podsumowując, chciałbym polecić tą grę wszystkim maniakom strategii, by nie tylko wykazali się dobrym rozmieszczaniem armii lub planami potyczek z oponentami; a prócz tego wykazali się w rozplanowywaniu wspaniałego miasta i dbaniu o całą gospodarkę w nim. Gdy na miasto spadnie głodówka, zamiast się poddawać, gracz będzie musiał ratować sytuację, a nuż mu się powiedzie, będzie mógł się później wyżyć za ten incydent na przeciwniku o sporych przeważnie siłach. A więc nie siedźcie bezczynnie, tylko stańcie na czele armii dobrego władcy, dobądźcie miecza, ustawiając go przed wrogiem na sztorc, by ten uląkł się przed twymi watahami. Ruszajcie na ratunek królestwu i pokonajcie niegodziwego eks-następcę tronu! Niech on wraz ze swymi żołnierzami poczuje nasze miecze na karku…

Teraz graczu możesz spokojnie sięgnąć po Rycerzy i Kupców: Zgruchotane Królestwo.:)