Seria Decisive Battles of World War II australijskiej firmy Strategic Studies Group (tak, to ci od Warlords), jest obecnie najlepszą serią strategiczną na rynku. Jak na razie toczy się ona na frontach Europy i jest rozgrywana w systemie pułkowym. Początek serii był niezbyt fortunny, ponieważ pierwsza z gier - The Ardennes Offensive, poprzez złą dystrybucję szybko zniknęła z półek, jednak twórcy udostępnili ją w sieci za darmo (wystarczy poszukać pliku TOA 2.4), co przyciągnęło sporo fanów. Seria przechodzi kolejne udoskonalenia, wraz z pojawianiem się kolejnych tytułów. Dotyczą one przede wszystkim poprawie sterowania, czytelności i kontroli, oraz realizmu. Najnowsza, uaktualniona wersja Ofensywy w Ardenach znajduje się w katalogu ze scenariuszami.

AI w grze jest jednym z najsilniejszych spotykanych w grach strategicznych. Może być wyzwaniem nawet dla dobrego gracza, niestety jest mocno oskryptowane i zawsze kładzie nacisk na te same odcinki frontu, bez względu na to, co robi gracz. Seria uwzględnia takie rzeczy jak zaopatrzenie, uzupełnienia, zużycie paliwa i amunicji, oraz pogoda, ale w sposób jak najbardziej uproszczony i łatwy do kontroli. Brak tu sztucznych ograniczeń (z wyjątkiem czasu), więc można całkowicie pokonać przeciwnika każdą ze stron w każdej bitwie. A ponieważ gra toczy się na punkty, straty są jedynie jednym z czynników branych pod uwagę.

JEDNOSTKA

W lewym, górnym rogu znajduje się nazwa jednostki. Pod nią widzimy żeton – przeniesiony żywcem z planszy – jest na nim typ oddziału i jego historyczny emblemat (o ile ta funkcja jest włączona), oraz światełko w kolorze odpowiadającym dotychczas wykonanym w tej turze czynnościom (obchodzi nas tylko zielony kolor – oznacza, że jednostka nie wykonała dotychczas akcji specjalnej). W prawym-dolnym rogu żetonu widać wielkość jednostki (przeważnie batalion, lub pułk). Zależy od niej ilość punktów wytrzymałości, ale poza tym nie ma wpływu na grę.

Okienka z główkami to jeden z najważniejszych współczynników – to punkty wytrzymałości jednostki. Kiedy wszystkie zamienią się w czaszki, dany oddział ginie bezpowrotnie. Traci się je oczywiście w wyniku walki – najpierw tracą je jednostki z największą ilością „główek”. Główki to posiadane punkty siły, po stracie pojawia się zamiast nich czaszka. Kolor tła pod nią pokazuje jaki typ uzupełnień jednostka może przyjąć, aby odzyskać siłę. Kolor czarny oznacza, że nie ma żadnych wewnętrznych rezerw i można ją uzupełnić jedynie z zapasów armii. Kolor czerwony i cyfra to ilość tur w ciągu których jednostka sama odzyska ten punkt siły. Pomarańczowa liczba w kółku obok to dostępna ilość takich lokalnych uzupełnień. Dlatego nawet bardzo uszkodzone jednostki opłaca się wycofywać na tyły, gdzie same po pewnym czasie odzyskają siłę. Na dużym prostokącie obok znajduje się typ oddziału i jego rodzaj ruchu (jeśli jest w rogu mały pojazd). Typ oddziału mówi, jakiego rodzaju uzupełnienia są dla niego potrzebne (pancerne, lub piechota), a typ ruchu – jak daleko będzie mógł się poruszać i jakiej tabeli ruchu do tego użyje.

Środkowy pasek też jest niezwykle istotny. Najpierw widzimy po raz kolejny historyczny emblemat jednostki, a następnie dwie liczby (jeśli jednostka jest częścią dywizji). Te liczby to bonus do siły za koncentrację dywizji – jeśli jej wszystkie oddziały na planszy znajdują się w zasięgu (ilość pól jest wypisana na samym dole stosu jednostek, o ile wybrane są tylko jednostki z tej samej dywizji) – każda posiada bonus (kolor cyfr biały). Jeśli jednostki nie są w swoim zasięgu kolor liczb jest czerwony i nie jest wliczany do siły. Ten bonus, w zależności od narodowości i typu, może być bardzo duży. Na przykład nieregularne dywizje niemieckie mają bardzo mały zasięg dowodzenia i śmieszne bonusy, ale już Dywizje Pancerne mogą dostawać i 90%.

Obok znajduje się wielokolorowy pasek podzielony na krótkie odcinki. To pasek zaopatrzenia, a suwak na nim pokazuje ile zaopatrzenia będzie posiadała dana jednostka w następnej turze. Całkowita długość paska to maksymalna ilość zaopatrzenia, jaką jednostka jest w stanie zabrać. Poszczególne kolory to:

zielony – zaopatrzenie, które jednostka posiada i nie zużyje go w tej turze w żadnym przypadku

żółty – jeśli jednostka użyje ruchu rozszerzonego, zużyje właśnie maksymalnie tyle zaopatrzenia

czerwony – zaopatrzenie zużywane przy ruchu zwykłym
Jeśli pasek nie posiada jakiegoś koloru – jednostka nie posiada wystarczającej ilości zaopatrzenia na nie. Nawet przy stałym zaopatrywaniu wojsko zużywa więcej zaopatrzenia, niż dostaje co turę (jeśli cały czas porusza się ruchem rozszerzonym). Przed rozpoczęciem ofensywy jednostki zmechanizowane (tylko one mogą zgromadzić dużo zapasowego zaopatrzenia) powinny mieć jak najwięcej zielonego koloru na tym pasku.

Poradnik do gry Battles in Normandy