Jako żem gracz z wieloletnim stażem myślałżem, iż żadna informacja rodem ze światka cyfrowej rozrywki nie wzbudzi u mnie żywszego serca kołatania. I bynajmniej nie pycha przeze mnie przemawiała, złudne przekonanie, iżbym był w stanie przewidzieć każdy krok zaklinaczy ludzkich marzeń; nie kierowałem się jakże powszechnym dla ludzi naznaczonych przez czas błędem każącym mniemać, jakoby przeszłość dała już upust wszelkim fantasmagoriom, jakowe mogą się zrodzić w człowieczym umyśle. Nic z tych rzeczy! Przyczyna mego sądu bowiem wręcz raziła swą trywialnością. Otóż niezależnie od tego, jak bardzo mi to mogło tudzież nie przypaść do gustu, zmuszonym zostałem do opuszczenia świata dziecięcych rozkoszy, choć gwoli ścisłości godziłoby się powiedzieć raczej, jakobym przymusem zostałem wtłoczony w wiry dorosłego życia - a w związku z tym odebrana mi została w sposób nieodwracalny prosta zdolność najpiękniejszego w świecie dziecięcego zachwytu czymś iście genialnym w swej prostocie. Jakże straszliwie się myliłem! Przekonałem się o tym w chwili, gdy do uszu mych dotarła wieść, jakoby nauczeni doświadczeniem niepowodzeń kolejnych i kolejnych sequeli twórcy legendarnych Osadników postanowili sięgnąć do korzeni - i odmłodzić swe najlepsze, zdaniem wielu, dzieło - drugą część Settlersów! Dość stetryczenia, czas się bawić!

Ma pierwsza entuzjastyczna reakcja szybko musiała wszakże ustąpić pola wrodzonemu sceptycyzmowi. Doświadczenie jak i zwykły zdrowy rozsądek uczą, że szumne zapowiedzi wskrzeszania legend bardzo często są tylko piarowskim maskowaniem najzwyklejszego w świecie odgrzewania starych kotletów, bazującego na odwiecznej marketingowej zasadzie odcinania kuponów. Wszak z produkcją sprzed bez mała dekady nowy produkt panów( i pań) z Blue Byte'u łączyć ma fabuła, ogólna mechanika gry no i rzecz jasna tytuł. "Tylko" to czy "aż"?

Ścieżki!

Cykl Osadników rozwija się od ponad 10 lat, sercami miłośników komputerów osobistych spod znaku IBM włada zaś praktycznie od premiery drugiej części. Za każdym razem produkcje te były dopracowane, technicznie bez zarzutu, lecz od czasów "trójki", będącej dość sporym mimo wszystko odejściem od pierwowzoru fani, łącznie z niżej podpisanym, zamiast piać z zachwytu pomrukiwali pod nosem z grymasem na twarzy: "to nie to". Gry bowiem traciły gdzieś swą niedefiniowalną magię, cechę wyróżniającą je z tłumu innych podobnych pozycji. Sami twórcy zresztą byli świadomi tego faktu, rezygnując przy okazji wydania Dziedzictwa Królów z opatrywania ich kolejnych( piątym) numerkiem. A w ślad za kręceniem nosem przez komputerową brać szły mizerne wyniki sprzedaży. Co musiało doprowadzić do stosownej reakcji.

Trudno tak naprawdę uczciwie powiedzieć, co wyróżniało pierwsze Settlersy od innych produkcji na rynku - niektórzy wskazywali na humor, inni na bajeczną oprawę audiowizualną, jeszcze inni mówili z ogniem w oczach godnym mistrzów wolnomularskiej loży: "ścieżki". Ale porównując z następczyniami tylko ów ostatni element mógłby się obronić, co mogłoby prowadzić do dość zabawnych wniosków odnośnie kondycji umysłów graczy. Może po prostu kluczowa była absolutna prostota, mimo pozornego skomplikowania?

Fakt jest jednak faktem - druga część cieszyła się( i wciąż się cieszy) największym uznaniem fanów serii i jeśli twórcom uda się uchwycić jej klimat, to niewątpliwie czeka ich sukces i uznanie, niezależnie od tego, co się okaże ostatecznym środkiem ku temu. Stąd tak uporczywe przywiązanie do przecież symbolicznej fabuły, stąd tak huczne podkreślanie z uporem godnym lepszej sprawy powrotu do systemu komunikacji poprzez klasyczne dróżki. Popularne stało się hasło, że tak naprawdę będą to "tylko" Settlers 2 w nowej oprawie audiowizualną z jedną nową, ale jakże pożądaną opcją, której brak nie pozwalał nazwać poprzedniczki grą doskonałą, a mianowicie możliwością gry wieloosobowej via net.

Długo wszakże musieliśmy się opirać tylko na relacjach prasowych i kolejnych screenach, niewątpliwie starannie wyselekcjonowanych i wycyzelowanych, a nie muszę chyba nikomu mówić, że źródło to jest wielce niepewne. Jednakże właśnie co zostało udostępnione oficjalne demo( które możecie, Szanowni Czytelnicy, pobrać stąd), a owo winno udzielić nam szeregu dalszych informacji.

Znasz li ten kraj...

Przyznam szczerze, że towarzyszą mi dość ambiwalentne odczucia po zapoznaniu się z nim. W rzeczy samej momentami poczułem magię porównywalną z tymi wszystkimi przeszłymi chwilami, mój uśmiech w początkowej fazie był szeroki i niewzruszalny. Niestety po pewnym czasie zacząłem jednak odnosić wrażenie, że to nie to samo, gra tak ze względu na kolorystykę jak i stopień skomplikowania bardziej przypomina część trzecią a nie drugą cyklu. Może jednak zanadto jestem uprzedzony a limity czasowe nie pozwoliły mi w pełni wczuć się. Nawiasem mówiąc troszkę rozczarowany byłem techniczną sprawnością silnika gry, który pozwalał sobie na "klatkowanie" a co przy moim sprzęcie, może nie high-endowym, ale jednak mimo wszystko wciąż całkiem przyzwoitym, rodzi pewne obawy. Oby był to tylko objaw tylko niedopracowania, charakterystycznego przecież dla wersji demonstracyjnych, które zostanie usunięte w wersji premierowej.

Nie ukrywam, że pierwsze dwie części Osadników są dla mnie pozycjami stanowiącymi esencję dobrej zabawy i po dziś dzień zajmują honorowe miejsca na mej podręcznej półce. Od początku traktuję działania Blue Byte'u jako mimo wszystko skazane z góry na jeśli nie porażkę, to jednak niepowodzenie. Nie można wszak dokonać bezmyślnej kopii, a bardzo trudno nie wpaść w sidła zasady, iż lepsze jest wrogiem dobrego. Chcę jednak wierzyć, że mój sceptycyzm ponownie okaże się nieuzasadniony i z pokorą będę mógł zdjąć kapelusz przed geniuszem niemieckich twórców, o co wszakże łatwo nie będzie. Efekt poznamy już niebawem.