Nazywam się Karl Stoltz. Byłem niemieckim oficerem. Obecnie jestem nadzieją ruchu oporu, na zakończenie wojny. Jestem UberSoldier, super żołnierzem, wynikiem eksperymentów SS. Zerwałem się moim twórcom ze smyczy. Czy wspomniałem już, że jestem martwy?

Kiedy na rynku pojawia się nowa gra FPS, zaczynam się zastanawiać jak tym razem twórcy „zmuszą” graczy do radosnego koszenia wrogów. Za każdym razem zastanawiam się jakie tym razem rewelacyjne cechy zawiera ta gra, które okażą się w rzeczywistości fajne tylko na papierze. Zmienia się otoczenie, wrogowie i arsenał, ale sposób grania nie zmienia się ani o jotę. I na dłuższą metę, taki stan rzeczy zaczyna męczyć. Zawsze mamy dostać rewelację, a okazuje się, że jest tak, jak zawsze, albo i gorzej.



Historia Ubersoldiera nie chwyta wcale za serce. Podobne schematy przerabialiśmy już kilka lat temu. Zwariowany naukowiec wskrzesza umarłych po to, by stworzyć z nich najsilniejszą armię na świecie, zdolną podporządkować sobie każde światowe mocarstwo. No właśnie. Główny bohater, Karl Stoltz został zabity w zasadzce partyzantów. Jego ciało zostało przewiezione do ośrodka SS, w którym tworzono nową broń zwaną UberSoldier. Byli to wskrzeszani żołnierze, którym proces przywracania do życia dawał nadludzkie moce. Dzięki temu III Rzesza miała wygrać całą wojnę. Nasz bohater po wskrzeszeniu zostaje umieszczony w celi. Tam dowiadujemy się, że UberSoldier jest w stu procentach posłuszny pierwszej osobie, która wyda mu jakieś polecenie. Tą osobą zawsze jest doktor Sheffer, jednak okazuje się, ze nie w tym przypadku. Do szpitala, w którym leży Stoltz wpada jakaś panna z ruchu oporu. Zabija lekarzy pilnujących naszego ożywionego ciała, a następnie stwierdza, że nieuzbrojonego nie zabije (lekarze mieli pałki) i każe naszemu bohaterowi wynosić się czym prędzej, a sama rusza dalej tłuc wroga przyczajonego w korytarzach W ten właśnie sposób, po ucieczce ze szpitala, trafiamy do szeregów ruchu oporu. Dzięki naszym zdolnościom, będą oni chcieli zakończyć tę wojnę, a my będziemy chcieli dokopać tym, co nas tak urządzili. Ewentualnie zrobić coś z tym bagnem, w którym siedzimy po martwe uszy. Nic więc dziwnego, że po drodze nasze alter ego będzie musiało zabić tysiące przeciwników, niekoniecznie żywych.

Na szczęście tytułowy bohater, nie zawsze idzie w pojedynkę. Często towarzyszą mu sprzymierzeni żołnierze, którzy również pragną pozbyć się niebezpiecznego doktorka. Żołnierze ci często wykonują bardzo ważną robotę, często oczyszczają zakamarki. Niestety nie są oni zbyt inteligentni i wchodzą przeciwnikowi wprost pod lufę.



Przeciwników jest mnóstwo. Czasem dorwawszy się do karabinu, trzeba strzelać kilkadziesiąt sekund. Nie wiem, czy odpowiedzialne są za to wadliwie działające skrypty, czy rzeczywiście było to zamierzenie programistów. Ale jedno jest pewne, przeciwników jest naprawdę mnóstwo i nie ma chwili odpoczynku. Cały czas trzeba trzymać palec na spuście. Z kolei nasi przeciwnicy przybierają różne postaci. Są oczywiście żołnierze, którzy nie są obdarzeni inteligencją, ale zaskoczą nas w niektórych momentach. Zazwyczaj są oni przyczajeni w ukrytych, czy też mało dostępnych miejscach i atakują zza pleców. Tak więc oczy trzeba mieć szeroko otwarte. Żołnierze ci również bardzo lubią rzucać granatami. Trzeba cały czas obserwować widocznych przeciwników, czy czasem nie wykonują oni zamaszystego ruchu, który oczywiście oznacza rzut granatem, jako że lecący granat jest trudny do zauważenia. Przeciwnicy ci wykorzystują również wszelkiego rodzaju wybuchowe pojemniki, próbują nas czasem podpalić strzałem w wybuchową beczkę itp. Do tego bardzo często ukrywają się za elementami otoczenia, co wpływa na utrudnienie ich eliminacji. Celność również mają dobrą, więc działać trzeba szybko. Można ich też ogłuszyć granatem. Oczywiście w sytuacjach wybuchu granatu w pewnej odległości od osobnika, bo wybuch pod nogami przeciwnika kończy się jego lotem. Żołnierze zazwyczaj pozostawiają po sobie broń i apteczkę. Wygląda to trochę śmiesznie (w momencie jego śmierci odpada od niego wszystko co ze sobą nosi oprócz ubrania). Drugim rodzajem przeciwnika są umarlaki, których jedyną bronią jest ich mnogość i szybkość. Uderzają rękami, ale są bardzo niebezpieczni, bo gdy już nas dorwą, odbierają mnóstwo energii. Dobrym sposobem na nich jest po prostu trzymanie dystansu.

UberSoldier