Everspace 2

Kosmos, ostateczna granica… Ech, nie zliczę ile razy przywoływałem ową startrekową frazę, zapewne stając się uciążliwością dla bliskich, jak i czytelników. Jestem jednak gorąco przekonany o tym, że siła emocji i uczuć towarzyszących tym prostym słowom jest wspólnym doświadczeniem całego mnóstwa z nas, gdy tylko spoglądamy w kierunku rozgwieżdżonego nieba. I choć sam nie mam wątpliwości, iż w trakcie mojego życia nie dane mi będzie nigdy opuścić ziemskiej studni grawitacyjnej, nie przestaję marzyć o dalekich, obcych światach. A w takiej sytuacji pozostają książki, filmy i gry, np. takie jak Everspace 2.

Akcja rzeczonej pozycji rozgrywa się w przyszłości na tyle odległej, że loty z prędkościami nadświetlnymi stanowią codzienność porównywalną z obecnym ruchem samochodowym, liczne układy planetarne zostały zasiedlone, a kontakty z przedstawicielami innych myślących i samoświadomych gatunków nie są niczym dziwniejszym, niż spotkanie w Warszawie Azjaty. Wcielamy się w niejakiego Adama, którego biblijne imię nie jest przypadkowe, albowiem jest on jednym z człowieczych klonów, który stopniowo odkrywa jednak swoją unikatowość.

Everspace 2 pod względem rozgrywki należy uznać za strzelankę. Owszem, autorzy na etapie produkcji odgrażali się (ale nie na tyle stanowczo, by ktoś rozczarowany mógł ich następnie skutecznie pozwać), że nie zawadzi tak myślenie w kategoriach taktycznych, jak i podejście właściwe dla pozycji nastawionych na bardziej symulatorskie doświadczenia, w praktyce jednak nie da s

ię ukryć, że nade wszystko liczą się zręczne ręce, dobra koordynacja oka z ręką, (nie)zwykły refleks, niekoniecznie zaś należy się przejmować tezami o realizmie snutym przez miłośników astrofizyki.

Powyższego akapitu nie należy jednak odczytywać w kategoriach wady, gra bowiem karze również bezmyślność, a możemy również pobawić się w kosmicznego handlarza. Jakby jednak tego było mało od czasu do czasu przyjdzie nam również zmierzyć się z jakimś wyzwaniem intelektualnym. Takowe zagadki nie są trudne, czasami zresztą cechują się stopniem skomplikowania właściwym dla cepa, stanowią jednak pewną odskocznię od zawrotnego tempa niektórych starć.

Dużym plusem produkcji jest jej otwarta struktura, podążanie za fabułą główną jest konieczne jedynie w celu odblokowania niektórych obszarów, lecz nie ma żadnych przeciwwskazań, by w istocie godzinami zajmować się czymś zupełnie innym, latać wzdłuż i wszerz pozornie bez cel

u, tylko w zamiarze poszukiwania aktywności pobocznych. Zresztą szczerze mówiąc ów grind jest zresztą częściowo konieczny, zmierzenie się z niektórymi adwersarzami wymaga bowiem zdecydowanego ulepszenia posiadanych parametrów i arsenału.

Podróżniczym eskapadom służy również oprawa – rozpościerające się bowiem przed oczami gracza widoki korespondują z potocznymi wyobrażeniami o „kosmicznych panoramach”, a kreatywność twórców każe podejrzewać, że przepatrzyli oni całe mnóstwo zdjęć wykonanych przez kosmiczne sondy i teleskopy. Szkoda tylko, iż ścieżka dźwiękowa nie jest równie urozmaicona, choć tych nie tak wiele dostępnych utworów nie przeszkadza w rozgrywce.

Everspace 2 to gra na wiele, wiele godzin dla miłośników samotniczej rozgrywki w kosmicznym otoczeniu. Łatwo wybaczyć jej pewną powtarzalność misji czy infantylność konstrukcji fabuły bądź innych elementów, bo wciąż widać w niej pasję samych twórców. Warp 3!

Autor: Klemens

KOMENTARZE NA TEMAT GRY

więcej komentarzy dodaj komentarz

RECENZJE CZYTELNIKÓW

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję