CivCity: Rome

Zaczynamy rozgrywkę. Mamy do wyboru Kampanię lub Misję Pojedynczą. Są one wtórne i nieinnowacyjne w porównaniu do starych, acz do dzisiaj cenionych tytułów, które wcześniej zostały wspomniane. Budujesz na prawie takich samych zasadach jak wcześniej. Budowa całej infrastruktury, która pomaga ludziom przeskakiwać na kolejne etapy ucywilizowania. Trzeba wstawić wieże przeciwpożarowe lub policyjne, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się ognia lub niepokojów związanych a to ze złym gospodarowaniem, a to spowodowanymi przez dzikie zwierzęta wałęsające się po mapie. Dzięki Bogu, że pewne aspekty zasad budowy miasta są odmienne i troszkę bardziej według mnie przejrzyste. Ośrodkiem podstawowym jest centrum miasta (budowla). Stawiając dom, widzimy jego zasięg, czyli taki obszar, gdzie powinny powstać sklepy lub studnie, aby się bardziej rozbudował. Promień koła powiększa się z czasem i rozwojem budynku. Jak już mamy mieszkańców i doprowadzoną wodę, należy się zatroszczyć o pracę i pożywienie. Jeśli chodzi o zakłady pracy, są one uzależonione od warunków misji. Do produkcji jedzenia służą zagrody hodowlane i plantacje różnorakich roślin. Produkty są dostarczane do dwu ośrodków. Jeden z nich to są spichlerze, drugi to magazyny. Wszyscy już pewnie wiedzą, gdzie trafia żywność, a gdzie wyroby rąk ludzkich:). Co ciekawe, w tej grze drogi nie są jedyną ścieżką dla tłumów. Trakt jest tylko środkiem przyspieszenia marszu gawiedzi,wozów i nie jest do życia koniecznie potrzebny, przynajmniej w pierwszym etapie. Dalej łączą one domy ze świątyniami i innymi obiektami publicznego życia. Nie będe już się wgłębiał w szczegóły odnośnie pewnych korelacji między danymi budynkami. Wszystko to jest skrzętnie posegregowane w bocznych przyciskach. Fakt ,iż jest mnogość opcji i współdziałań, nie świadczy o tym, czy są one wyważone i interesująco zaplanowane. Tak naprawdę jest to wtórność, wtórność i wtórność.



Tak samo jak w Faraonie mamy zakładki, w których zarządzamy porcjami żywności, czasem pracy(i jej tempem) oraz swobody. Otrzymujemy tam dostateczne informacje na temat zadowolenia społecznego, religijności, liczby wniesionych budynków, także tych sakralnych, jak i liczby ludności napływowej, bezrobocia bądź ludzi bezdomnych. Istnieje też szansa na podejrzenie mapy Italii i innych zakątków Cesarstwa Rzymskiego, a zatem lokalizacji swego miasta. Z jednej strony, ograniczenie zakładek ma zaletę przejrzystości, jednak uproszczenie opcji powoduje mniej efektywną politykę społeczną. Bardzo irytuje przykładowo brak kontroli nad napływającymi do miasta imigrantami. Zalewają je całymi masami, a Ty nie masz miejsca na rozlokowanie dla nich mieszkań. Powodem takiej sytuacji jest brak odpowiedniej opcji jak i małe, a raczej mało adekwatne do popisu naszych ambicji, mapy. Ten zgrzyt w grze jest najbardziej niedopracowany. Poinformuje również tu o ciekawym pomyśle graficznego przedstawienia założeń danej misji w postaci kół zawieszonych na górze ekranu. Jeśli okrąg zostanie zapełniony odpowiednim kolorem, wtedy ukończono daną część zadania. Zebranie wszystkich jakby talarów kończy się gratulacjami i przejściem do następnej misji.

Graficznie gra wygląda dobrze. Przed rozpoczęciem samego odczytywania gry ukazuje się ekran w którym dokonujesz redukcji lub wzrostu jakości graficznej, a nawet audio. Wszystko to zależy oczywiście od Twojego sprzętu komputerowego. Ja, posiadając Athlona 2500 z GeForcem 6800, raczę się pełną płynnością przy maksymalnych detalach. Dobrze nie znaczy wspaniale, więc trochę pozrzędzę. Mało podoba mi się ruch ludzi w mieście. Nie ma takiego ładnego i malowniczego zgiełku jak (będę jak w mantrze powtarzał) w Faraonie, Cezarze lub nawet w Zeusie. Co więcej, ludzie poruszaja się nienaturalnie szybko. Drugorzędną sprawą są, według mnie, zbyt "klockowate" budowle. Estetyka zaś wewnętrzna oraz zewnętrzna zakładek nie wywołuje zachwytu.



Muzyka i odgłosy otoczenia są dość klimatyczne i nie nudzą się szybko. Słyszymy jakby stylizacje na odczucia emocjonalne tamtych czasów. Klikając na ludzika zamieszkującego nasze miasto, możemy usłyszeć komenatarz związany z zadowoleniem, polityką lub pracą przez niego wykonywaną. Z budynków dochodzi hałas codziennej krzątaniny.

W pewnym sensie, gra ma wymiar edukacyjny przeznaczony dla uczniów szkoły podstawowej czy ewentualnie gimnazjum. Zaimplementowano w niej "Civilopedię", w której omówiono podstawowe założenia Rzymskiej kultury i cywilizacji. Niestety są one poruszone pobieżnie i lakonicznie. Nie są dobrą pomocą w powtórce materiału.

Podsumowując produkt, okazuje się on być przeciętny i mało w nim nowinek. Nie polecam go zagorzałym fanom tego gatunku. Lepiej odświeżcie sobie dziełka Sierry, dadzą Wam znacznie więcej radości. Reszta jak chce, to kupi, a jak nie, to nic się nie stanie złego.

Grafika 65% Muzyka 68% Grywalność 64% Trudność 70% Ocena końcowa 68%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY dość ciekawy temat rozległy teren działań (prawie całe cesarstwo) encyklopedia gry połączona z lakonicznymi opisami życia ówczesnych miłe obrazki i film wstępny

MINUSY wtórność rozwiązań zbytnie ich uproszczenie szybkość poruszania się i jakość graficzna tłumu mało czytelna mapa brak kontroli nad ludnością napływową

Napęd DVD;)