Muszę Wam się przyznać ,że troszkę mnie już nuży pisanie o grach. Przynajmniej mam takie okresy kiedy kompletnie już się nie chcę zagłębiać w ten świat (czyżbym wyrastał z tego dość przyjemnego nałogu?) Z jednej strony to objaw według mnie pozytywny, gdyż więcej czasu poświęcam książce, dobremu filmowi jak i wielu innym przyjemnym lub mniej obowiązkom. Jednakże na to moje odmienienie, być może czasowe, miały wpływ i inne przyczyny, wywodzące się bezpośrednio od producentów tej formy rozrywki. Pewnej stagnacji na rynku i prezentowaniu programów kopiujących pomysły z przeszłości. Uwstecznianie jest widoczne. Teraz większość producentów stawia na aspekt wizualny gier nie zagłebiając się w ich założenia. Po prostu tworzą kalki, kopie strategii sprzed lat z lepszą grafiką tudzież wyrazistszym dźwiękiem. Wiadomo, każdy chce zarobić, ale jak najmniejszym kosztem. Taka postawa jednak może zniechęcać i irytować. Niestety gra, którą Wam dziś zaprezentuję, ma wszystkie cechy wyżej wymienionego przeze mnie produktu. Czyli zasada "to samo i nic odkrywczego" podana na ładnym, acz nie rewolucyjnym i nie rewelacyjnym talerzu.



CivCity : Rome, bo tak się ta gra nazywa, jest strategią nawiązującą w swych założeniach do serii tak zwanych "tycoonów" quasi-historycznych. Zasadą nadrzędną jest w niej skupienie się na rozbudowie miast lub innych gałęzi przemysłu, rozrywki bądź społeczeństwa. W tej gałęzi gier na pewno na uwagę oraz dobre wspomnienia zasługują według mnie i wielu osób takie tytuły jak Cezar,Faraon i wiele innych wprowadzających multum innowacji a przede wszystkim mających klimat, który nie pozwalał oderwać sie od nich na moment. Niestety to, czym te dzieła mogły się pochwalić, nie tkwiło wyłącznie w nich samych, bo są prekursorami niektórych rozwiązań, ale w ich następcach dawno się przeżyły i straciły swój blask. Tak właśnie jest w CivCity: Rome. Jest to średnio udana kopia pomysłów i zasad poprzedników.

Wracamy jednak do początków i pierwszej warstwy naszych rozważań. Tą otoczką jest instalacja i oprawa wizualna gry. Instalacja przebiega bezproblemowo. Wygląda tak jak zwykła instalacja inicjowana w setkach innych produktów. Można tu jeszcze wspomnieć ,że program zajmuje dość dużo miejsca na dysku, bo prawie 1,5 gigabajta. Deinstalacja jego zajmuje zaś tylko kilka minut. Obrazki pojawiające się podczas ładowania gry są utrzymane w jej klimacie. Szczerze powiedziawszy naprawdę przypadły mi do gustu. Tak też zareagowałem na dość interesujący, choć schematyczny filmik wstępny.



Kanwą naszych zmagań jest budowa podstaw potęgi Rzymu i jego dominacji w okresie antycznym. Zaczynamy jako zarządca, który ma za zadanie zbudować wioskę dostraczająca kamień do gwałtownie rozwijającego się środka i serca imperium. Tak jak w Cezarze lub Faraonie, pniemy się poprzez szczeble administracyjne ku najwyższym zaszczytom państwowym. Pozytywny smaczek znajduje w tym, że dane godności są nazwane tak jak było to w prawdziwych realiach. Uświadczymy zatem mianowania na kwestorów, a nawet i patrycjuszy. Po kolejnych misjach zresztą oprowadzają oraz roztaczają swoje wizje Twoi przełożeni. Często mówią swoje kwestie patetycznie i ze wzgardą. Masz wykonać zadanie i koniec! Tuż przed zadaniem ukazuje się ekran, który pozwala Ci wybrać trzy poziomy trudności (łatwy, średni, trudny). Na łatwym przykładowo masz na 3 lub 4 a na trudnym jedną lub wcale i to pomniejszoną ratę. To tak zwane bezzwrotne pożyczki na rozbudowę Twojej osady. Nad to, w tym oknie zapoznamy się z konkretnymi wytycznymi oraz poradami, jeśli się na to zgodzimy. Graficznie okno jak i nasi przełożeni nie są wybitnie przedstawieni.

CivCity: Rome