PZL P.11
W grudniu 1931 roku gotowy był już drugi prototyp. W tym samolocie zastosowano jednak silnik Skoda-Bristol Mercury IVA o mocy 575 KM. Wprowadzono też kilka zmian w
samolocie. Lecąc tym samolotem kpt. pil. J. Bajan zajął drugie miejsce na Międzynarodowym Meetingu Lotniczym w Zurychu. Trzeci prototyp odbył swój pierwszy lot w czerwcu
1932 roku. Zamontowano w nim silnik Škoda-Bristol Mercury IVS2 o mocy 423 kW (575 KM). I on odniósł międzynarodowe sukcesy. Płk pil. J. Kossowski na zawodach National Air Races w Cleveland (USA) osiągnął największą prędkość maksymalną ze wszystkich prezentowanych samolotów myśliwskich. Samolot został wzorem dla serii PZL P.11b. Wyprodukowano 50 samolotów, wszystkie na eksport do Rumunii. W grudniu 1932 roku oblatano czwarty prototyp. Na jego bazie powstało 50 samolotów.
Na przełomie 1933 i 1934 roku powstała następna wersja samolotu PZL P.11c. Od PZL P.11a różniła się zastosowaniem mocniejszego silnika Bristol Mercury VIS2,
zamontowaniem dwóch dodatkowych k.m. w skrzydłach, obniżonym silnikiem i przedłużoną owiewką za głową pilota. Wprowadzone zmiany poprawiły osiągi samolotu, toteż został on skierowany do produkcji seryjnej. W latach 1935-36 zbudowano 175 egzemplarzy PZL P.11c.
Pozostałe wersje:
PZL P.11f - wersja ta powstała na bazie PZL P.11c, w którym zamontowano silnik Gnome-Rhone Mistral 9 Kcr o mocy 550 KM. Licencję zakupiły rumuńskie zakłady IAR, gdzie w latach 1936-38 zbudowano 80 egzemplarzy tej wersji.
PZL P.11g „Kobuz” - wersja ta została opracowana w 1939 r., gdy okazało się, że mający zastąpić w jednostkach bojowych starzejące się już PZL P.11c myśliwiec PZL.50 „Jastrząb” nie będzie szybko wprowadzony do służby. Wobec zbliżającej się wojny postanowiono zmodyfikować samolot PZL P.11c, wyposażając go w silnik PZL-Bristol Mercury VIII o mocy 840 KM oraz w zakrytą kabinę jak w PZL P.24. Prototyp został oblatany w sierpniu 1
939 r., na planowaną produkcję w Podlaskiej Wytwórni Samolotów było już jednak za późno.
Zastosowanie bojowe:
PZL P.11 weszły do służby w 1936 roku.Wyposażono w nie wszystkie pułki lotnicze w kraju. Wobec klęski projektu PZL P.38 „Wilk” i opóźnieniem prac nad PZL.50 „Jastrząb” na początku września 1939 roku 130 tych maszyn stanowiło wraz z 31 PZL P.7 całe polskie lotnictwo myśliwskie. Zestrzeliły one na pewno 150 samolotów i dalszych 10 prowdopodobnie. W walkach utracono 110 samolotów PZL P.11, około 50 ewakuowano do Rumunii, gdzie służyły one w armii rumuńskiej jako samoloty bojowe, później treningowe. Jeden z nich znalazł się na Węgrzech, dwa na Łotwie. Niemcy przejęli tylko dwa samoloty. Jeden z nich jest eksponatem w Muzeum Lotnictwa w Krakowie.
Konstrukcja: całkowicie metalowy górnopłat zastrzałowy, wyposażony w tzw. płat Puławskiego. Podwozie klasyczne dwukołowe stałe. Napęd stanowił silnik gwiazdowy 9-cylindrowy:
P.11a - Škoda-Bristol Mercury IVS2 o mocy 423 kW(575 KM);
P.11b i f - Gnome-Rhone Mistral 9 Kcr o mocy550 KM;
P.11c - Škoda-Bristol Mercury VIS2 o mocy 464 kW(630 KM),
P.11g - PZL Bristol Mercury VIII o mocy 618 kW(840 KM).
Uzbrojenie: P.11a i b-2 k.m. kal.7.7mm, P.11c,b i f-4 k.m. kal.7.9mm. Samolot mógł przenosić 50 kg bomb.
Dane techniczne (PZL P.11c):
rozpiętość: 10,72 m
długość: 7,25 m
wysokość: 2,75 m
powierzchnia nośna: 17,9 m²
masa własna: 1147 kg
masa całkowita: 1590 kg
prędkość maksymalna: 390 km/h
pułap: 8000 m
zasięg: 800 km
Autor: FifiCz
samolocie. Lecąc tym samolotem kpt. pil. J. Bajan zajął drugie miejsce na Międzynarodowym Meetingu Lotniczym w Zurychu. Trzeci prototyp odbył swój pierwszy lot w czerwcu
1932 roku. Zamontowano w nim silnik Škoda-Bristol Mercury IVS2 o mocy 423 kW (575 KM). I on odniósł międzynarodowe sukcesy. Płk pil. J. Kossowski na zawodach National Air Races w Cleveland (USA) osiągnął największą prędkość maksymalną ze wszystkich prezentowanych samolotów myśliwskich. Samolot został wzorem dla serii PZL P.11b. Wyprodukowano 50 samolotów, wszystkie na eksport do Rumunii. W grudniu 1932 roku oblatano czwarty prototyp. Na jego bazie powstało 50 samolotów.
Na przełomie 1933 i 1934 roku powstała następna wersja samolotu PZL P.11c. Od PZL P.11a różniła się zastosowaniem mocniejszego silnika Bristol Mercury VIS2,
zamontowaniem dwóch dodatkowych k.m. w skrzydłach, obniżonym silnikiem i przedłużoną owiewką za głową pilota. Wprowadzone zmiany poprawiły osiągi samolotu, toteż został on skierowany do produkcji seryjnej. W latach 1935-36 zbudowano 175 egzemplarzy PZL P.11c.
Pozostałe wersje:
Zastosowanie bojowe:
PZL P.11 weszły do służby w 1936 roku.Wyposażono w nie wszystkie pułki lotnicze w kraju. Wobec klęski projektu PZL P.38 „Wilk” i opóźnieniem prac nad PZL.50 „Jastrząb” na początku września 1939 roku 130 tych maszyn stanowiło wraz z 31 PZL P.7 całe polskie lotnictwo myśliwskie. Zestrzeliły one na pewno 150 samolotów i dalszych 10 prowdopodobnie. W walkach utracono 110 samolotów PZL P.11, około 50 ewakuowano do Rumunii, gdzie służyły one w armii rumuńskiej jako samoloty bojowe, później treningowe. Jeden z nich znalazł się na Węgrzech, dwa na Łotwie. Niemcy przejęli tylko dwa samoloty. Jeden z nich jest eksponatem w Muzeum Lotnictwa w Krakowie.
Konstrukcja: całkowicie metalowy górnopłat zastrzałowy, wyposażony w tzw. płat Puławskiego. Podwozie klasyczne dwukołowe stałe. Napęd stanowił silnik gwiazdowy 9-cylindrowy:
P.11a - Škoda-Bristol Mercury IVS2 o mocy 423 kW(575 KM);
P.11b i f - Gnome-Rhone Mistral 9 Kcr o mocy550 KM;
P.11c - Škoda-Bristol Mercury VIS2 o mocy 464 kW(630 KM),
P.11g - PZL Bristol Mercury VIII o mocy 618 kW(840 KM).
Uzbrojenie: P.11a i b-2 k.m. kal.7.7mm, P.11c,b i f-4 k.m. kal.7.9mm. Samolot mógł przenosić 50 kg bomb.
Dane techniczne (PZL P.11c):
rozpiętość: 10,72 m
długość: 7,25 m
wysokość: 2,75 m
powierzchnia nośna: 17,9 m²
masa własna: 1147 kg
masa całkowita: 1590 kg
prędkość maksymalna: 390 km/h
pułap: 8000 m
zasięg: 800 km
Autor: FifiCz