The Great Battles Collectors Edition

Graficznie i muzycznie, "The Great battles" nigdy nie zachwycały. Choć muszę przyznać, że widok samego starcia, kiedy automatycznie włącza się opcja zomowania może pozytywnie zaskoczyć. Figury reprezentujące oddziały wojska są duże i wyraźne, zaś kolory użyte w grze nie męczą oczu. Sama animacja postaci nie zachwyca i moim zdaniem można by ją sobie darować. Dodatkowym atutem gry jest hmm "zakrwawienie" pola bitwy. Mam na myśli sytuację, że zawsze po stoczonej potyczce na polu bitwy pozostaje sporo ubitych, koni, słoni czy zwykłej piechoty. Pacyfiści mogą tą opcję wyłączyć (ale oni przecież nie grają w gry strategiczne) ja przy niej zostanę. Niezmiernie pomocnicze w grze są trzy różne widoki na pole bitwy, dzięki, którym szybko zorientujemy się w sytuacji. Rzecz jasna, wszystkie gry z serii "wielkich bitew" nie wymagają żadnych magicznych wynalazków w stylu getforce2. Co do muzyki to warte odsłuchania są jedynie odgłosy słoni, maszerującej piechoty czy samego starcia.

Jedną z największych wad GboA jest brak możliwości własnoręcznego rozstawienia wojsk przed bitwą. Uważam, że dopiero wtedy granie byłoby prawdziwą frajdą, a tak jesteśmy skazani tylko i wyłącznie na historyczne ustawienia, szkoda bo gra byłaby dużo bardziej atrakcyjna. Dość ciekawym rozwiązaniem w grach tej serii jest odejście od typowego zadawania strat, to znaczy, że wygrywamy jeśli ubijemy tyle a tyle tysięcy ludzi. W serii "Wielkich Bitew" wygrywamy jeśli zadamy przeciwnikowi odpowiednią ilość pkt. rozproszenia, związane to jest z ponoszonymi stratami, jednak gra się trochę inaczej. Musimy dbać o swoje jednostki i starać się za wszelką cenę przewracać ład i porządek w swych szeregach. Podobnie system turowy determinuje nasze posunięcia. Jeśli mamy ciężką piechotę to lepiej stać w miejscu i czekać na atak przeciwnika niż poruszać się i narażać na niekorzystny wynik sprawdzianu TQ. Polegającego na tym, że przed ruchem

Inne gry zamieszczone na CD to "The Great Battles of Hannibal" oraz "The Great Battles of Cezar". Bohaterowie następnych części serialu , czyli Hannibal i Cezar to także prawdziwi giganci starożytności. Hannibal- genialny taktyk, dzięki błyskotliwemu zwycięstwu pod Kanny stał się niedoścignionym wzorem dla współczesnych. Mamy szansę powtórzyć jego sukcesy i odwrócić losy historii, kiedy to w jednej z najważniejszych bitew starożytności -nad Zammą, Scypion Afrykański pokonał jego osłabioną armię Kartaginy. W GBoC wcielimy się w postać Juliusz Cezara, który może nie był błyskotliwym taktykiem, ale za to wspaniałym strategiem. W dziewięciu bitwach mamy szansę na zaprezentowanie swojego talentu i udowodnienie wyższości rzymskich legionów nad barbarzyńcami czy w bratobójczych walkach z Pompejuszem. Z kronikarskiego obowiązku odnotowuję fakt, że GBoH daje nam 11 scenariuszy a GBoC tylko 9. Nie wiem czemu twórcy zrezygnowali z najsłynniejszej bitwy Juliusz Cezara- oblężenie Alezji, gdzie przecież pokonał słynnego Wercyngetoryksa , na dodatek walcząc sześciokrotnie mniejszą armią (armia rzymska liczyła 55 tys żołnierzy, natomiast oblężeni Galowie wraz z odsieczą około 330 tys!) Podejrzewam, że zasady "Wielkich bitew" po prostu na to nie pozwalały.

Ponieważ graficznie i dźwiękowo nie odstają od poziomu całej serii, nie będę poniżej koncentrował się na opisie grafiki i muzyki. Grafika jest taka sama, jedynie efekty dźwiękowe są nieznacznie lepsze.. Podobnie sama mechanika gry. Dalej jest oparta na tabelkach i możemy sobie w spokoju obliczyć, atakować czy się bronić. Poza kampanią Cezara, nadal w GBoH musimy po kolei stoczyć takie same bitwy jak Hannibal. Szkoda, że dopiero ostania cześć "Wielkich bitew"- GBoC pozwala nam staczać bitwy kampanii w dowolnej kolejności.