LOGOWANIE

Zarejestruj sie

Labyrinth: Ścieżki Przeznaczenia II edycja

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Nieczęsto mam okazję pograć w gry planszowe, a to z racji tego prostego faktu, iż współcześnie łatwiej pograć po Sieci z kimś z drugiej strony globu, niż spotkać się z kimś „rzeczywistym” z tego samego miasta. O dziwo jednak, gdy już do tego przychodziło, z reguły na stół trafiał Labyrinth: The Paths of Destiny. Nie byłem więc specjalnie zaskoczony, że gra doczekała się drugiej edycji.

Pierwsze wrażenie związane z obcowaniem z rzeczonym tytułem jest ze wszech miar pozytywne – mamy bowiem do czynienia z pozycją absolutnie estetyczną – piękne jest już samo pudełko, więcej zaś niż urokliwe są zaś poszczególne elementy gry – już samo patrzenie na nie sprawia niemałą frajdę.

Sama mechaniki rozgrywki nie uległa właściwie zmianie – owszem, mamy do czynienia z kilkoma nowymi zasadami, szereg elementów został rozbudowany, niemniej jednak bez trudu można się odnaleźć w całości, o ile się obcowało z „jedynką”, nawet jeśli miało to miejsce nieco dłuższy okres temu.

Gra dzieli się niejako na dwie fazy, a mianowicie w trakcie pierwszej z nich skupiamy się na budowaniu własnej pozycji, niejako ruszenia z bloków, w czasie drugiej zaś kluczowe jest raczej przeszkadzanie innym graczom, zrujnowanie czyichś przemyślanie snutych planów dostarcza iście szatańskiej satysfakcji.

Co istotne, w przypadku Labyrinth: Ścieżek Przeznaczenia autentycznie istotną rolę odgrywa taka podstawowa kwestia, jak ilość graczy. Im więcej bowiem rywali, tym faza pierwsza – ta spokojniejsza – jest krótsza, zaś przy wzajemnych „docinkach” trzeba się pilnować, by kogoś miłosiernie nie przeoczyć.

Nawet jednak przy niewielkiej ilości graczy rozgrywka jest dość szybka, faza konfrontacji jest bowiem nieuchronna, a mechanika gry właściwie wyklucza jakąkolwiek długofalową kooperację – każdy sojusz może mieć charakter wyłącznie czasowy, a wbicie noża w plecy w odpowiedniej chwili często jest jedyną słuszną drogą wiodącą do końcowego triumfu. Partia dłuższa niż godzinna jest właściwie niemożliwa.

Nie oznacza to bynajmniej, że Labyrinth nie nadaje się na długie noce (choć może jest to określenie wprowadzające w błąd w maju) – przeciwnie, każda rozgrywka jest unikalna, co generuje rozsądnie wyważony element przypadku, jak też bogactwo możliwości nasuwające skojarzenia z takimi choćby szachami.

Labyrinth: Ścieżki Przeznaczenia II edycja to produkcja dojrzała, przeznaczona dla wyrobionych (co nie znaczy, że koniecznie dorosłych) graczy, pragnących czerpać z rozgrywki przyjemność tak intelektualno-towarzyską, jak i estetyczną.

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję