LOGOWANIE

Zarejestruj sie

Nie pamiętam, kiedy po raz pierwszy zetknąłem się z pojęciem „bieżeństwa”, ale z pewnością nie były to lata edukacji szkolnej. Termin ten jednak zapadł mi w pamięć z dwóch powodów – po pierwsze odnosił się do zjawiska występującego na ziemiach mi bliskich, a po drugie z uwagi na fakt, że musiałem go poznać ze źródeł zewnętrznych a nie rodzinnych relacji. Z radością przyjąłem więc fakt pojawienia się na rynku wydawniczym publikacji wprost poruszającej przedmiotowe zagadnienie.

Dla autorki jest to nade wszystko wydarzenie o charakterze osobistym – oczywiście opisywanych wydarzeń nie mogła ona doświadczyć bezpośrednio, lecz miała jeszcze szczęście zetknąć się z osobami, dla których i owszem, w 1915 roku zawalił się świat. W konsekwencji nie jest to „sucha” książka o charakterze historycznym, zaś jej publikacja w znanym z reportaży Wydawnictwie Czarne jawi się jako oczywiste.



Pewną słabością przedmiotowej publikacji jest niestety fakt mocno ograniczonego zasobu źródłowego, tak z uwagi na brak innych pozycji o charakterze akademickim, jak i co najmniej skromny zasób materiałów wspomnieniowych etc. Nie zmienia to jednak faktu, iż i tak dla zdecydowanej większości czytelników lektura będzie w istocie poznaniem nowego świata.

Rzecz zresztą nie tylko w historii „dawno minionej”, bowiem niejeden z czytelników może poczuć się mocno zaskoczony wątkiem nowej dla niego, niemal z pewnością nieuświadamianej dotychczas perspektywą spoglądania na „losy polskie”, jakże odległe od jednowymiarowej perspektywy znanej z podręczników.

„Bieżeństwo 1915. Zapomniani uchodźcy” to próba rekonstrukcji wydarzenia zupełnie obcego polskiej optyce, nieraz nieobecnego nawet w dyskusjach toczonych nad grobami rozsianymi po Ścianie Wschodniej. Próba ta nie jest wolna od potknięć i niedostatków, nietrudno jednak o tezę, iż jest już za późno na jakąkolwiek doskonalszą, tym bardziej więc należy cenić włożony w nią trud uchronienia przed zupełnym zapomnieniem.

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz