Linia Maginota
![linia-maginota-2876-1.jpg 1](tapety//linia-maginota-2876-1.jpg)
Fortyfikacje podzielono na dwa rodzaje: duże grupy warowne i małe grupy warowne. Duża grupa warowna składała się z 5-6 bloków (schronów) połączonych ze sobą podziemną komunikacją, oraz bloków wejściowych dla załogi oraz amunicji (bloki wejściowe amunicji był najczęściej przystosowane do używanie kolejki wąskotorowej). Jednak dwie pierwsze grupy warowne „Hochwald” i „Hackenberg” miały kolejno 19 i 17 bloków. Jednak tam bloki broniące fosy przeciwpancernej nie były połączone ze sobą podziemiami.
Mała grupa bojowa składała się z 3-4 bloków bez bloków wejściowych
Grupy warowne połączone były w grupy bojowe. Największe grupy bojowe miały ponad 1000 osób załogi. Składały się one z umocnień wzajemnie wspierających się ogniem. Posiadały one też duże magazyny, gdyż czas obrony grupy był przewidywany nawet na trzy miesiące.
Załogi grup warownych miały do dyspozycji karabiny maszynowe, działka przeciwpancerne 37 i 47 mm, granatniki oraz w przypadku bloków artyleryjskich armaty 75 mm lub haubice 135 mm.
Linia Maginota składała się z 3 głównych stref: Metz (północ, bronił Lotaryngii), Lauter (środek, bronił Alzacji) i Belfort (południe, bronił przejścia między Jurą a Wogezami tzw. Bramę Burgundzką). Dodatkowo powstały dwa rejony umocnione: Colmar i Strasburg. Na granicy z Włochami istniała też tzw. mała linia Maginota.
Francuzi na gran
![linia-maginota-2876-2.jpg 2](tapety//linia-maginota-2876-2.jpg)
Linia Maginota nie zatrzymała niemieckiego natarcia na Francję, jednak pozostaje najpotężniejszymi umocnieniami w historii. Gdyby jednak Francuzi wybudowali tak potężne umocnienia także na granicy z Belgią i Szwajcarią, to może II Wojna Światowa potoczyłaby się inaczej...
Autor: FifiCz