Wielokrotnie przy okazji chociażby malowania figurek służących w różnorakich grach wojennych uświadamiamy sobie nagle, iż nasza wiedza odnośnie używanej broni potrafi sięgać takich detali, jak ilość śrubek w kolejnych wersjach danego typu czołgu, ale nie mamy pojęcia odnośnie nawet koloru sameo munduru żołnierza danej armii, nie wspominając o dalszych szczegółach. Artykuł ten ma więc służyć choćby niewielkiemu pogłębieniu tej wiedzy jak i, mam nadzieję, zrodzeniu większego zainteresowania tematyką.

Mundur pułkownika 7. Pułku Strzelców Konnych Wojska Polskiego

Podczas pierwszej wojny światowej Polacy walczyli w szeregach obydwu stron, z tego też powodu po odrodzeniu się państwa w listopadzie 1918 r. Wojsko Polskie formowano z licznych jednostek, które powróciły do Polski w różnych mundurach. Te ostatnie były mieszaniną wzorów austriackich, niemieckich, francuskich, chociaż spotykano też mundury rosyjskie, a nawet włoskie. Pierwsze przepisy dotyczące ubiorów zostały wydane już w 1919 r., ale wygląd polskich żołnierzy w początkach drugiej wojny światowej określiły późniejsze przepisy z lat trzydziestych.

Na zdjęciu dowódca 7. Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich płk Stanisław Królicki nosi regulaminowy mundur służbowy w kolorze khaki z tradycyjna rogatywką. Pułk można rozpoznać po barwie otoczki rogatywki raz proporczykach na kołnierzyku kurtki. Oznaczenie, jakie pułkownik ma na sobie jest to Krzyż Virtuti Militari- order za męstwo.

Oficerowie mieli mundur wieczorowy, w którego skład wchodziło: kurtka w kolorze khaki wz. 1936 i ciemnych spodni z podwójnymi lampasami i wypustką pośrodku, do tego dochodził jedwabny pas. Mundur garnizonowy uszyty był z materiału o kolorze khaki składał się z kurtki oraz długich spodni lub bryczesów. Mundur polowy był bardzo podobny do munduru garnizonowego, lecz był pozbawiony patek na kołnierzu i odznak z wyjątkiem oznaczeń stopnia na naramiennikach.

Szeregowiec pułku piechoty- Niemcy

Na załączonym obrazku widzimy żołnierza niemieckiego pułku piechoty ubranego w typowy mundur oddziałów tzw. Linii Adriatyckiej tzn. obszaru rozciągającego się od Triestu we Włoszech po wyspy greckie. Ubrany jest on w mundur tropikalny w kolorze jasnobrązowym składającym się z dwóch części koszulki lub bluzy oraz spodni. Żołnierz pokazany na ilustracji na prawym ramieniu niesie karabin maszynowy MG 42 kalibru 7,92 mm (długość całkowita: 1220 mm. Długość lufy: 533 mm. Masa: 11,5kg. Prędkość początkowa pocisku: 755 m/s. Szybkostrzelność: 1550 strz./min. Zasilanie: taśma amunicyjna na 50 naboi) Pozostała część ubioru świadczy o jego funkcji - był on najprawdopodobniej celowniczym, wskazuje na to: przybornik noszony na pasie głównym z prawej strony. W przyborniku znajdowały się części zapasowe do karabinu, jakim się posługiwał oraz olejarkę, wycior, dwa zapasowe rygle, mały klucz francuski.