Chariots of War

Rzadko zdarza się, przynajmniej w pierwszych 250 latach( komputerowych) rozgrywki, żeby inne państwa miały swoich przedstawicieli w twojej stolicy. Mi osobiście zdarzyło się to tylko raz. Uwaga! Nawet najlepsze kontakty między królestwami nie dają gwarancji nietykalności twoich granic przez to państwo. Jedynymi działaniami w tej sferze aczkolwiek ostatecznymi i mogącymi wywołać wiele niekorzystnych skutków są: odwołanie swojego dyplomaty i wygnanie człowieka reprezentującego interesy przeciwnika w twym dominium. Można zrobić to na wiele sposobów- łagodnie, jak grzeczne wyproszenie, i najsurowiej - po prostu go zabijając. Ostatnią przydająca się funkcja interfejsu znajduje się pod ikonką wagi. Informuje ona nas o naszej potędze i pozycji naszego mocarstwa.

Miasta rozbudowuje się w prosty sposób. Najpierw stawiane są najprostsze budynki, które mogą być ulepszane wielokrotnie wraz ze wzrostem kultury i wymyślaniem nowych technologii. Budynki obsadzamy wykwalifikowanymi robotnikami. Liczbę dostępnych lub potrzebnych pracowników widać zawsze jako mały wizerunek pionka u dołu miejskiego ekranu. Czarny mówi nam, że nie ma ludzi, a biały , iż czekają w pogotowiu W starożytnych metropoliach rekrutujemy także armię, która jest siłą ekspansywną twojego narodu. Trzeba stale dbać o jej osprzętowanie i liczebność. Dzielimy ją na piechotę(łuczników, harcowników-oszczepników, ciężką i lekką kawalerię - różnego rodzaju rydwany oraz jeźdźcy na wielbłądach lub koniach). Pamiętaj: nawet jeśli pokonasz ościennych wrogów o podobnym stopniu rozwoju, natkniesz się prędzej czy później na przeciwnika, który będzie już miał uzbrojenie o epokę lepsze od twojego. Ten system motywuje do walki tak charakterystycznej dla babilońskiego tygla i mimo swoich wad nastraja mnie pozytywnie do tej gry. Nareszcie nie jest tak, że wyprzedzisz swoim rozwojem technologicznym wszystkie państwa i spokojnie przejmujesz je bez większych strat.

Mapka niczym kolorowa układanka

Bitwy są wykonane w podobnej grafice co mapa, czyli prezentują się nieciekawie. Ustawiamy ludzi i dajemy im wytyczne tylko przed walką; na samo starcie nie mamy już wpływu.

Ale to co mnie urzekło w tej grze, to nie grafika lecz klimat i muzyka. Klimat dlatego, iż trzeba docenić starania twórców o oryginalność serii. Motywy muzyczne, może nie wyszukane, ale także oddają urok gry. AI jest dobrze wyważone, jednak nie zaskakuje. Warto też napomknąć o innej roli tej gry - chodzi mi o aspekt edukacyjny. Gra może zaintrygować i zainteresować historią oraz tajemniczością zapomnianego świata. Przykładem takiej działalności są krótko opisane dzieje każdej nowo wybranej nacji.

"Chariots of war" to dobra gra i warta swej ceny. Polecam ją maniakom turówek.

---

Dominik Kiezik
kiezik@interia.pl