No i w końcu się doczekaliśmy. Możemy wyciągnąć zakurzoną tunikę z szafy - wszak przeleżała tam ładnych sześć lat czekając na kolejnego cesarza. Wierzcie lub nie, ale poprzednia odsłona serii ukazała się, bagatela, 79 miesięcy temu (światowa premiera - maj '99, polska - w grudniu)!

Wszystko zaczęło się w czerwcu 1993 r., gdy firma Impressions Games postanowiła dać graczom okazję do wcielenia się w postać wielkiego przywódcy Rzymu. Pierwszy Cezar okazał się wyśmienitą grą strategiczną, pozwalającą tworzyć infrastrukturę starożytnych miast i sprawować nad nimi szczegółową kontrolę. Pod koniec 1996 r. ukazała się druga część cyklu. Trzecia część zawitała na nasze komputery w połowie 1999 r. Przez wszystkie te lata seria ewoluowała, a trzecia jej odsłona to prawdziwy majstersztyk komputerowej symulacji zarządzania metropolią. Osobiście nie pamiętam niestety, kiedy ostatnio grałem w tę wyśmienitą grę. Unikam bowiem powrotów do gier sprzed kilku lat, aby ich "brzydota" nie zamazała mi wspaniałych wspomnień, jakie zapewniły mi owe gry w czasie ich lat młodości. Z niecierpliwością oczekiwałem więc na Cezara czwartego.

Jeżeli tak jak ja nie liczyłeś na wielkie zmiany w technice gry, a jedynie na starą dobrą rozgrywkę w nowych, trójwymiarowych szatach, nie zawiedziesz się. Jak mawia jedno z praw Murphiego: "jeśli będziesz coś ulepszać dostatecznie długo, to na pewno to zepsujesz". Cezar osiągnął swoje apogeum doskonałości przy trzecim wydaniu, teraz można go jedynie nieznacznie modyfikować. Tak też zrobiono, a Cezar 4 to w pełnej krasie wyśmienita gra z "oldschoolową" mechaniką starych Cezarów w nowoczesnej oprawie.

Cezar III (1999)

Cezar IV (2006)

Najnowszą produkcję Tilted Mill Entertainment (bo to właśnie oni przygotowali opisywany tutaj program) można zresztą porównać do wydanych ostatnio Settlersów. W przypadku Osadników ich złote wieki zakończyły się wraz z pojawieniem się trzeciej odsłony serii. Wydany rok temu program The Settlers: Heritage of Kings, mimo, że grałem weń z dużym zaciekawieniem, okazał się jedynie przeciętnym RTS-em. Wielkim hitem tego roku jest natomiast The Settlers II: 10th Anniversary, czyli odświeżona wersja podstawowej wersji Settlersów - gra stworzona na podobieństwo wydanej w 1996 r. drugiej odsłony Osadników, przeniesiona na engine Heritage of Kings. Dla mnie rewelacja! Zachowanie dawnego uroku beztroskiej rozgrywki i nadanie mu wyglądu godnego XXI wieku, to 90% sukcesu podczas wskrzeszania dawnych tytułów. Taka właśnie sytuacja ma miejsce w przypadku Cezar IV.

Miłą niespodzianką, jaka czeka nas po otworzeniu pudełka z grą jest dodatkowa płyta z trzecią częścią gry Cezar. Warto ją zainstalować i porównać z najnowszym wydaniem. Superbonus! Nieźle przygotowano też instrukcję obsługi gry. Nie jest to cieniutka ulotka z niepotrzebnymi nikomu informacjami, a w pełni przydatna 36-stronicowa broszurka. Gra mieści się na 2 CD i nie ma zabójczych wymagań, co jest jej kolejnym plusem (na moim Athlonie XP 1700+, 512 MB RAM i Radeonie 9500 grało się nadzwyczaj przyzwoicie).

Rozgrywkę warto zacząć od bardzo dobrze stworzonego samouczka, w którym na prostych przykładach przebrniemy przez proces nauki zarządzania miastem. Ogólnie sama gra -zdawałoby się skomplikowana - została skonstruowana w taki sposób, aby ułatwić wieloaspektowy problem zarządzania metropolią. Mamy więc w każdej chwili m.in. dostęp do doradców, którzy zwięźle i bardzo dosłownie opisują nam problemy, z jakimi boryka się miasto. Kilka dostępnych trybów widoku mapy (pokazujące np. zapotrzebowanie na zieleń w mieście) oraz proste zasady rządzące mechaniką gry sprawiają, że napotykane w grze problemy rozwiązujemy z polotem i przyjemnością. Logiczne rozwiązania widać na każdym kroku. Wszak w grze występuje 25 dóbr, 10 gałęzi gospodarki, dziesiątki budynków i ogromna ilość zależności pomiędzy każdym aspektem życia naszych mieszkańców. A jednak, zarządzanie tym wszystkim i ogarnięcie całej tej złożoności podczas sesji w Cezara 4 okazuje się przyjemną rozkoszą intelektualną. Np. po kliknięciu na dany budynek otrzymujemy szczegółowe informacje o jego funkcjonowaniu i ewentualnych potrzebach.

Caesar IV - recenzja