18 Wheels Of Steel: Convoy

Ostatnią chyba nowością, którą można pełnoprawnie tak nazwać, jest wymyślona z deka na siłę nasza wirtualna asystentka. W każdej chwili możemy do niej zadzwonić, a ona udzieli nam odpowiedniej rady, poinformuje pomoc drogową w razie wypadku lub gdy otworzymy własną firmę przewoźniczą, będzie zaraz po nas wszystkim kierowała, a wierzcie mi, robi to naprawdę dobrze i można jej zaufać.

I to by było niestety na tyle, jeśli chodzi o nowości i zalety. Teraz przyszedł czas na marudzenie (wiecie, recenzent to taka osoba, która jak nie po marudzi, to czuje się niespełniona – wiem to z własnego doświadczenia).



No więc tak: największą, najbardziej denerwująco-irytującą wadą jest kompletny brak muzyki. Wszyscy pamiętają, że w poprzednich częściach było coś takiego jak jukebox – można na nim było słuchać muzyki i dodawać własne piosenki w odpowiednich formatach, a tutaj tego po prostu nie ma. Autorzy pomyśleli, że słuchanie muzyki podczas jazdy autem może spowodować wypadek ;).

Jeżeli jesteśmy już przy sprawach technicznych, to powiem jeszcze słówko o grafice. Nie dość, że jest ona gorsza od tej, która była w Pedal To The Metal, to na domiar złego potrzeba do niej lepszego komputera, i o ile w poprzednie części można było przyjemnie pograć na kiepskim komputerze klasy B (Pentium III 833 MHz, 128 MB RAM-u...), tak tutaj trzeba sprzętu mocnego. Nie dajcie się zwieść minimalnymi wymaganiami podanymi przez producenta – są one błędne.



Kolejnym rażącym błędem jest fakt, że nie ma możliwości grania na jednym (moim ulubionym zresztą) ustawieniu kamery, mam tu na myśli oczywiście widok z kabiny. A dlaczego? Dlatego, że w kabinie pojawiły się dwie rzeczy: wiatraczek obrotowy - który rzekomo ochładza kierowcę - oraz krzyżyk zawieszony na lusterku, który się ciągle porusza, tak jakby na wietrze. Owszem, wygląda to bardzo realistycznie i cieszy oko, ale co z tego, jak przez to wykluczona jest możliwość grania na tym widoku, ponieważ animacja zwalnia, a gra się co minutę ścina na pięć sekund?!

To nie koniec okrucieństw, jakie autorzy gry zaserwowali nam w swym produkcie. W poprzedniczkach mapa podręczna była bardzo przydatna i staranna, a znaki drogowe można było znaleźć na każdym kroku. Tutaj jest wręcz przeciwnie – mapa jest niechlujna i niestaranna, w związku z czym nie można się na niej niczego doczytać, na dodatek zaś znaki drogowe są błędne! Gdy ktoś będzie chciał się kierować owymi, to życzę szczęścia, ponieważ wyprowadzą was w pole.



Zniknął również zegarek, co bardzo utrudnia grę, bo nie mamy możliwości łatwej kontroli czasu. Co równie ważne, nie ma też wskaźnika zmęczenia kierowcy, a w poprzednich odsłonach, gdy jechaliśmy zbyt długo bez odpoczynku, kierowca robił się senny i co chwilę zamykał oczy. Tutaj tego nie ma! Nie ma też ponad połowy innych wskaźników, które decydowały o tym, że jest to symulator. Można to ocenić jednym słowem – żenada.

Niestety, 18 Wheels Of Steel: Convoy wydaje się być grą robioną w pośpiechu. Jest niedopracowana i skierowana wyłącznie na szybki, łatwy zysk. Twórcy gry chcieli chyba zarobić jak najwięcej i przy tym jak najmniej się napracować. Niestety, ich plan raczej się powiedzie, ponieważ ogromna ilość spragnionych graczy zakupi tę grę, mając nadzieję, że będzie ona tak znakomita, jak inne części, jednak po pięciu minutach srogo się zawiedzie. Dlatego ten tekst ma za zadanie was przestrzec – nie kupujcie tego, ponieważ nie dość, że stracicie pieniądze, to jeszcze zszargacie sobie nerwy i dostaniecie depresji – lepiej jest sobie po raz kolejny zagrać w Pedal To The Metal, niż próbować swoich sił w Convoyu.

Grafika 15% Muzyka 5% Grywalność 5% Trudność 75% Ocena końcowa 10%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY na bezrybiu i rak ryba

MINUSY kiepska oprawa audiowizualna uwstecznienie względem poprzedniczki zdecydowanie zbyt wysokie wymagania sprzętowe

Pentium III 800MHz, 256MB RAM, karta grafiki 32MB, 400 MB HDD - ale to prawdziwe, niesatysfakcjonujące minimum.