Do Not Feed The Monkeys 2099

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Żyjemy w epoce wszechobecnej inwigilacji. Myślicie, że przesadzam? To spróbujcie chwilę w Internecie poczytać artykuły na tematy zupełnie Wam obce – jak np. łowiectwo czy hodowla pszczół – i czekajcie na zalew spamu reklamującego konstrukcje uli czy militariom myśliwskim. Nie miejmy też złudzeń, stronienie od techniki wcale nie będzie żadnym panaceum, albowiem coraz więcej wokół nas różnorakich kamer itp., których nawet nie jesteśmy świadomi. A skoro Wielki Chiński Brat patrzy już całkiem jawnie na swoich poddanych, to skąd wiemy, że mniej jawnie nie czyni tego wobec nas ktokolwiek innych?

Wojeryzm – czy też mniej uczenie pisząc podglądactwo – tkwi w naszej naturze, wystarczy wspomnieć na mit o Artemis i Akteonie bądź biblijnej opowieści o starcach podglądających Zuzannę. Sęk w tym, by być po „właściwej stronie” mniej czy bardziej umownej szpary. W Do Not Feed The Monkeys 2099 wcielamy się właśnie w takowego podglądacza, zrzeszonego w tajnej (a jakże) organizacji The Primate Observation Club zorientowanej na zdobywanie informacji o zupełnie nieświadomych tego celach (w żargonie – „małpach”), jednakże ze stanowczym poleceniem braku jakichkolwiek ingerencji w ich życie (w żargonie – bez ich „karmienia”).

To chyba oczywiste, że owe „małpy” będziemy „karmić”? Po pierwsze bowiem, musimy z czegoś żyć – jedzenie nie ma charakteru darmowego, czynsz również sam się nie opłaci, a skoro niemal całodobowo zajmujemy się wspomnianą inwigilacją, to dlaczego czasami nie zabawić się np. w szantażystę wykorzystującego wcześniej pozyskane informacje?

Oczywiście nie tylko niecne intencje muszą przez nas przemawiać, czasami pragniemy wyciągnąć pomocną dłoń, czy to wskutek samej wiedzy o problemie, czy to też wspomagając się informacjami pozwalającymi znaleźć rozwiązanie. Stare powiedzenie głosi jednak, iż żaden dobry uczynek nie pozostanie bez kary – w przypadku omawianej pozycji owa ultymatywność nie ma zastosowania, jednakże w istocie nasze zachowania mogą za sobą pociągnąć różnorakiego rodzaju konsekwencje, niekoniecznie (łatwo) przewidywalne.

Gra stanowi sequel produkcji sprzed czterech lat i wyraźnie widać, że autorzy stronią od rewolucyjnych modyfikacji, wyznając raczej doktrynę „więcej, lepiej, ładniej”. Zarazem jednak wciąż należy ich uznać za „indyków”, z wszelkimi tego przypadłościami.

Do Not Feed The Monkeys 2099 to gra teoretycznie ukierunkowana na rozrywkę, oczywiście z pewnym poważniejszym „podkładem”. Śmiem twierdzić, iż dobrze by było, gdyby jednak autorzy pozwolili sobie na znaczniejsze pogłębienie tematu samej inwigilacji, której prawdziwa „kariera” dopiero przed nami. Zwłaszcza w 2099 roku.

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję