Vodayo
Stopien: Kapral
Gwiazdek: 151


Dział: sredniowiecze
Wyprawy krzyżowe, cz. III - Specyfika bizantyjska
U progu I krucjaty Cesarstwo Bizantyjskie miało już długą historię. Powstałe w V wieku (niektórzy historycy podają IV) państwo przeszło już kilka cykli wzrostu swej potęgi i jej regresu. W realiach europejskich było bez wątpienia kontynuatorem Rzymu. Niezależnie od tego jakie prawa rościli sobie zachodni królowie i cesarze, ich świat pogrążał się w chaosie i barbarzyństwie, podczas gdy na wschodzie tradycje rzymskie pozostały zachowane i podlegały dalszemu przekształcaniu. Mimo upływu czasu, sposób postrzegania przez Bizantyjczyków otaczającego ich świata był łudząco podobny do tego jaki towarzyszył antycznemu imperium. Tak jak w cesarstwie rzymskim, postrzegany on był jako barbarzyński i dziki, a ich własne państwo zaś jako ostoja sztuki nauki i cywilizacji. Data: 2013-07-23
Dział: sredniowiecze
Wyprawy krzyżowe, cz. II - Wielka Schizma Wschodnia
16 lipca 1054 roku kardynał Humbert z Moyenmoutier, sekretarz papieża Leona IX oraz przewodniczący papieskiej delegacji wysłanej do Konstantynopola w celu zapobiegnięcia schizmie religijnej, wdarł się do Bazyliki Mądrości Bożej (Haga Sophia) zakłócając trwające właśnie nabożeństwo. Dokument, który złożył do odczytania na ołtarzu, był niczym innym jak bullą wykluczającą patriarchę Konstantynopola Michała Cerulariusza z Kościoła, jego działanie zaś finalnym efektem rokowań toczących się w wyjątkowo złej atmosferze. Prowadzący nabożeństwo diakon zwrócił się z prośbą o zabranie dokumentu. Krewki kardynał bez słowa opuścił świątynię otrząsając w wyjściu kurz z sandałów, by podkreślić, że wychodząc z tego miejsca grzechu pozbywa się jego nieczystości. Dzień później Humbert opuścił Konstantynopol. Swą misję uznał za skończoną i pośpieszył obwieścić jej wynik papieżowi. 24 lipca złożoną w bazylice bullę oficjalnie spalono z rozkazu cesarza Konstantyna IX, zaś papieskiego delegata Kościół wschodni obłożył klątwą. Data: 2013-06-26
Dział: sredniowiecze
Wyprawy krzyżowe, cz. I - A furore normanorum liberta nos Domine
W Europie Zachodniej nazwano ich „Normanami”, na Rusi „Waregami”. Oni sami nazwali się „Wikingami”, co w ich języku znaczyło łupieszczą morską wyprawę. Europa dowiedziała się o nich 8 czerwca 793 roku, kiedy to nagłym atakiem „poganie zza morza” złupili klasztor na angielskiej wyspie Lindsfarne. Napaść wzbudziła grozę i oburzenie w całym ówczesnym świecie chrześcijańskim, nikt jednak nie przypuszczał wówczas, iż jest to początek kataklizmu, który dotknie Europe na następne dwieście lat, nadając jej zupełnie nowy obraz oraz nieznaną ówczesnym ludziom dynamikę. Data: 2013-06-16