Rzymianie W Brytanii

Częściowe podbicie Brytanii przez Rzymian, podobnie jak innych krain, nie kończyło konfliktów zbrojnych z niezależnymi plemionami barbarzyńskimi. Wręcz przeciwnie-zaogniało je. Problemy z zabezpieczaniem granic(za panowania cesarzy z dynastii Flawiuszów i Antoninów), zwłaszcza tej z Germanami i Szkotami, zmusiły Rzymian do stworzenia systemu umocnień obronnych, tak zwanego limesu(było to bezpośrednim następstwem klęski, jakiej doznali Rzymianie w 9r. n.e., kiedy to Germanowie doszczętnie wybili trzy rzymskie legiony w Lesie Teutoburskim(Legion-w starożytnym Rzymie jednostka wojskowa; w okresie wczesnej republiki-4200 pieszych(lekko i ciężkozbrojnych) i 300 jazdy; składał się z 30 manipułów(60 centurii); po reformie Mariusza(105r. p.n.e.) liczył 6000 żołnierzy pieszych(10 kohort). Owa druzgocąca klęska miała tak fatalny wpływ na morale żołnierzy, że numery tych nieszczęsnych legionów już nigdy nie pojawiły się w wojskowych rejestrach cesarstwa). Zaczęto dzielić wojska na dwie kategorie. Pogranicznicy, zwani limitanei, stacjonowali na rubieżach i stanowili obsadę fortyfikacji granicznych, czyli limeus. Doborowe oddziały natomiast stały w głębi, skąd można było przesuwać je swobodnie ku odcinkom zagrożonym; zwały się comitatenses, albowiem należały do otoczenia władcy, do jego comitatus. Pomysł wprowadzenia owych dwóch kategorii wynikał z trafnej oceny sytuacji: zbyt długie granice nie pozwalały na to, aby obsadzić je równomiernie silnymi jednostkami, limitanei zatem mieli wytrzymać tylko pierwsze uderzenie i czekać na przyjście armii polowej-comitatus(w samej Brytanii w 68r. stacjonowały 3 legiony, nad Dunajem 6, a nad Renem aż 7 legionów; większość z nich była rozlokowana wzdłuż granic cesarstwa). Limes nie wytyczał, jak większość dzisiejszych granic, linii wskazującej, gdzie kończy się odpowiedzialność jednego rządu, a zaczyna drugiego. Zadaniem limesu było chronić pogranicze cesarstwa i izolować je od sąsiadów. Rzymski limes rozdzielał w istocie dwa światy: po jednej stronie ład, prawo, kwitnąca gospodarka, piekne miasta, jednym słowem: cywilizacja, a po drugiej-społeczeństwo plemienne, technicznie zacofane, analfabetyzm, barbarzyństwo. Oczywiście bariery tej nie można było kompletnie zamknąć. W każdym razie północna granica nie była dla Rzymian punktem wyjściowym do podróży-lecz racze
j do wojny. Tam gdzie istniały odpowiednie po temu warunki, limes przebiegał wzdłuż przeszkód naturalnych. W Europie były to dwie wielkie rzeki-Ren i Dunaj. Nad ich brzegami rozciągał się system umocnionych obozów legionowych, wież strażniczych i twierdz, połączonych drogami umożliwiającymi szybkie przerzuty wojsk. W przerwach pomiędzy barierami naturalnymi wznoszono fortyfikację z torfu, drewna, a czasem kamienia. Jeden ciąg takich umocnień sięgał od górnego Renu po Dunaj. Drugi biegł przez Dobrudżę, na południe od delty Dunaju. Wśród wszystkich rzymskich foryfikacji na specjalną uwagę zasługuje Mur Hadriana, wzniesiony na rozkaz tego cesarza, by oddzielić rzymską Brytanię od Kaledonii(dzisiejszej Szkocji)(Mur Hadriana, długości 120 km, ciągnie się przez północną Anglię od wybrzeża do wybrzeża(od rzeki Tyne do rzeki Solway). Ma 4,5 m wysokości i 2,5-3 m szerokości. Składa się on z ok. 750000 m3 kamienia. Był on zadziwiającao ambitnym przedsięwzięciem budowlanym, nawet jak na rzymskie standardy.

Jak wiemy, w 43r. armia rzymska dokonała szeroko zakrojonej inwazji na Brytanię. Posuwającej się na północ armii udało się w roku 84 podbić plemiona kaledońskie w bitwie pod Mons Graupius w północno-wschodniej Szkocji. Lecz tryumf Rzymu okazał się krótkotrwały i gdy w roku 122 cesarz Hadrian przybył do Brytanii, wojska już wycofały się w rejon doliny rzeki Tyne. Zbudowano tam wojskową drogę Stanegate i kilka strażnic, tworzących razem 120-kilometrową granicę biegnącą od Gorbridge do Carlise na zachodzie. Hadrian doszedł chyba do wniosku, że barbarzyńców z północy Brytanii może powstrzymać tylko w jeden sposób. Postanowił stworzyć stałą zaporę, kompleksową strefę wojskową, która będzie symbolem rzymskiej siły na północno-zachodnim krańcu tego rozległego imperium. Mur zbudowano kilka kilometrów na północ od drogi Stanegate i doliny rzeki Tyne. Trzeba było przeżucać mosty przez rzeki i uporać się z dzikimi, niegościnnymi terenami. Przedsięwzięcie wymagało zaangażowania wykwalifikowanych budowniczych, geometrów, kamieniarzy. Ogromne zasoby siły roboczej w armii rzymskiej umożliwiły ukończenie prac w ciągu 7 lub 8 lat, przy czym podczas budowy dokonano paru zmian w projekcie. Na przykład szerokość muru jest zmienna, a jego część zachodnia początkowo była budowana z torfu, później zaś z kamienia.

skomentuj
KOMENTARZE NA TEMAT GRY
09.11.2009 | Baker » zabardzo sie nie interesuje starozytnościa ale opr
więcej komentarzy dodaj komentarz