Mieczem i krzyżem: Orden Militar de Santiago
Początkowo zgromadzenie było konfraternią miejscowych rycerzy, ale już trzy lata później otrzymało status zakonu rycerskiego pod patronatem św. Jakuba. Stało się to w roku 1171, kiedy to pierwszy mistrz zakonu był podejmowany przez arcybiskupa Santiago. Właśnie wtedy zakon podjął się „walki pod sztandarem św. Jakuba o honor Kościoła oraz szerzenie wiary”. Rycerze potrzebowali jednak duchowego przewodnictwa w obranej drodze. Zapewnił im to augustiański klasztor San Loyo w pobliżu Puente Minho, obecnego Potomarín, który zapewnił kapelanów dla zakonu Santiago. Możliwe że Pedro Fernandez chciał początkowo oprzeć swój zakon o regułę cysterską tak jak zakon Alcantara i Calatrava, lecz w ostatecznej postaci zakon przyjął regułę bardziej augustiańską niż cysterską. Regułę tą zaaprobował legat papieski kardynał Hiacynt w roku 1172 i papież Aleksander III.

Mieczem i krzyzem Orden Militar de Santiago 111926,1
Kawaler zakonu Santiago


Istnieje możliwość, że cystersi nie mogli poradzić sobie z niezwykłą sytuacją, która zaistniała w zakonie. Wynikała ona z faktu, że do zgromadzenia należeli obok duchownych także świeccy. Co więcej, niektórzy z nich byli żonaci. Oczywiste jest, że należało stworzyć dla nich o wiele łagodniejszą regułę. Nie zmuszała ona braci do zachowywania czystości, lecz do wierności małżeńskiej. Musieli natomiast żyć w celibacie w domach zakonnych podczas Wielkiego Postu, oraz w innych okresach roku, szczególnie w wigilie ważniejszych świąt. Złagodzony został wobec nich także ślub ubóstwa. Podczas wypraw, żony mnichów były zabierane do domów zakonnych, podobnie jak wdowy po nich i ich dzieci poniżej piętnastego roku życia. Ponadto wdowcy za zgodą Mistrza lub Komandora mogli ponownie zawrzeć ślub. Zakon Santiago przejął funkcje Joannitów i zbudował schroniska: w Leonie dla pielgrzymów podążających do Santiago de Compostella, oraz w Carrion dla trędowatych. Wkrótce po założeniu zakonu, zaczęto zakładać nowe domy oraz zbierać pieniądze. Te pochodziły głównie z okupu za jeńców muzułmańskich lub z wymiany.

Mieczem i krzyzem Orden Militar de Santiago 111926,2
Herb zakonu


Niemały wkład zakonu Santiago w reconquiście przyniósł mu wiele profitów. Dzięki swojemu udziałowi w świętej wojnie otrzymał wiele posiadłości i związał się z wieloma liczącymi się rodami. Po niedługim czasie ta silna i niezależna instytucja stała się zagrożeniem dla władzy królewskiej. Pod koniec XV wieku zakon mógł wystawić 400 ciężkozbrojnych rycerzy i 1000 kopijników. Jego roczne dochody szacuje się na 60 000 złotych dukatów. Tak wielka siła nie mogła pozostawać bez kontroli królewskiej pary – Ferdynanda i Izabeli. W 1493 roku urząd wielkiego mistrza został połączony z koroną hiszpańską.

W 1835 r. odebrano mu cały majątek, ale działał w Hiszpanii aż do 1931 r., kiedy został zakazany przez lewicowy republikański rząd hiszpański. Jednakże dalej istniał na emigracji.

Mieczem i krzyzem Orden Militar de Santiago 111926,3
Rycerz Santiago - XIII wiek


3. Wielcy mistrzowie zakonu Santiago:

Pedro Fernández (1170-1184)
Ferdynand Díaz (1184-1186)
Sancho Fernández (1186-1195)
Gonzalo Rodríguez (1195-1204)
Suero Rodríguez (1204-1206)
Ferdynand González de Marañón (1206-1210)
Pedro Arias (1210-1212)
García González de Arauzo (1212-1217)
Marcin Pelayo Barragán (1217-1221)
García González de Candamio (1221-1224)
Fernán Pérez Chacín (1224-1225)
Pedro González Mengo (1225-1237)
Rodrigo Íñiguez (1237-1242)
Pelay Pérez Correa (1242-1275)
Gonzalo Ruiz Girón (1275-1277)
Pedro Núñez (1277-1286)
Pedro Fernández Mata (1296-1293)
Juan Osórez (1293-1311)
Diego Múñiz (1311-1318)
García Fernández (1318-1327)
Vasco Rodríguez (1327-1338)
Vasco López (1338)
Alonso Meléndez de Guzmán (1338-1342)
Fadrique Alfonso de Castilla (1342-1358)
García Álvarez de Toledo (1359-1366)
Gonzal Mexía (1366-1371)
Ferdynand Osórez (1371-1383)
Pedro Fernández Cabeza de Vaca (1383-1384)
Rodrigo González de Mexia (1384)
Pedro Muñiz de Godoy (1384-1385)
Gercía Fernández de Villagarcía (1385-1387)
Lorenzo Suárez de Figueroa (1387-1409)
Enrique de Aragón (1409-1445)
Álvaro de Luna (1445-1453)
Juan II (1453 jako zarządzający)
Alfons de Castilla (po raz pierwszy, 1453-1454)
Enrique IV (1454-1462)
Beltrán de la Cueva (1462-1463)
Alfons de Castilla (po raz drugi, 1463-1467)
Juan Pacheco (1467-1474)
Rodrigo Manrique y Alonso de Cárdenas (1474-1476)
Fernando el Católico (1476-1477 jako zarządzający)
Alonso de Cárdenas (po raz drugi, 1477-1493)
Karol I Hiszpański (cesarz jako Karol V Habsburg) (1516-1556)
Filip II Habsburg (1556-1598)
Filip III Habsburg (1598-1621)
Filip IV Habsburg (1621-1665)
Karol II Habsburg (1665-1700)
Filip V Burbon (1700-1724)
Ludwik I Burbon (1724)
Filip V Burbon (1724-1746)
Ferdynand VI Burbon (1746-1759)
Karol III Burbon (1759-1788)
Karol IV Burbon (1788-1813)
Ferdynand VII Burbon (1813-1833)
Izabela II Burbon (1833-1868)
Alfons XII Burbon (1875-1885)
Alfons XIII Burbon (1886-1941)
Juan Burbon, książę Asturii (1941-1975)
Juan Karol I Burbon od 1975


Szymon z Sosnowca zwany „Tigo”
E-mail autora: tigo(at)op.pl


Autor: 4123
<< poprzednia | 1 | 2
skomentuj
KOMENTARZE NA TEMAT GRY
więcej komentarzy dodaj komentarz