Warpips

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Samuraj nie ma celu, tylko drogę – maksyma ta, współcześnie interpretowana nieraz prześmiewczo, stanowi zadziwiająco dobry opis niejednego konfliktu zbrojnego. Niejednokrotnie bowiem wraz z intensyfikacją walk strony zupełnie zapominają, o co pierwotnie poszło, cena zaś okazuje się zupełnie bez porównania przewyższać pożądaną korzyść. A czasami po prostu chodzi o radosną „nawalankę”, jak w Warpips.

Przedmiotowa pozycja nie sili się bowiem na jakąkolwiek fabułę, racząc użytkownika tylko prześmiewczym początkowym (i końcowym) manifestem, skrywającym za propagandowym patosem do bólu przyziemną banalność. Trochę aż szkoda, nie trzeba było bowiem wiele więcej, by przypomnieć chociażby serię Jagged Alliance.

Zabawa opiera się na prostym koncepcie – wysyłamy w bój kolejne jednostki, po których ekspediowaniu nie mamy już nad nimi niemal żadnej kontroli. Czasami więc patrzymy, jak bezmyślnie ładują się one w środek pola minowego bądź wystawiają centralnie na ostrzał wrażej artylerii miast ją ominąć z flanki. Brzmi to mało taktycznie, paradoksalnie jednak nieraz właśnie do tego sprowadza się zadanie sztabowców.

Samych jednostek nie ma specjalnie wiele, różnią się one jednak pomiędzy sobą dość znacznie, choć czasami odrobinę można się zastanowić nad ich wzajemnym zbalansowaniem. Niemal na każde nożyce znajdzie się jednak kamień, a na kamień papier, zasady więc nieco na zasadzie prób i błędów, lecz opanowuje się błyskawicznie, niemal dosłownie w biegu.

„Kupą, mości panowie” może zresztą okazać się całkiem dobrą taktyką, pod warunkiem wszakże, iż możemy sobie pozwolić na wygenerowanie rzeczonego zgrupowania. Ilość dostępnych środków jest zaś uzależniona od naszej dotychczasowej efektywności w walce, jak i wznoszenia dodatkowej infrastruktury (wymownie przybierającej postać szybów wiertniczych), jednakże liczba miejsc na tą ostatnią jest ograniczona, a co gorsza, w takiej sytuacji nie będą mogły one zostać wykorzystane na cele typowo batalistyczne.

Autorzy ewidentnie postawili jednak na prostotę rozgrywki, trzeba jednak mieć na względzie fakt, że wskazana będzie umiejętność podejmowania decyzji pod presją czasu. Nadto liczyć się trzeba z elementem przypadkowości, który można w pewnym stopniu zminimalizować, ale nigdy ostatecznie wyrugować.

Oprawa gry jest dość charakterystyczna, zastosowany pixel art nie powinien razić nikogo, nawet najbardziej zdeklarowanych miłośników fotorealistycznych produkcji, muzyka zaś zadziwiająco łatwo zapada w pamięć, choć muszę przyznać, że na dłuższą metę potrafiła się ona okazać uciążliwa i wręcz irytująca.

Warpips to gra tworzona z ewidentnym rozbawieniem ze strony autorów, ale też nie bez pasji. W konsekwencji jest ona zdolna dostarczyć użytkownikowi niemałej frajdy, bez silenia się na jakąkolwiek ambicję czy bogactwo treści. Samuraj nie ma celu, tylko drogę.

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję