LOGOWANIE

Zarejestruj sie

They Are Billions

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Swego czasu brałem – choć niespecjalnie angażujący – udział w dyskusji poświęcony „strategiczności” gatunku tower defense. Jak zwykle adwersarze nie zmienili swych poglądów, jedno opowiadając się za intelektualnymi walorami tego rodzaju rozgrywki, inni zaś zwracali uwagę na fundamentalną rolę zręczności dla ostatecznego wyniku. Wątpię by They Are Billions zmieniło ich poglądy, ale chyba stanowi argument na rzecz prawidłowości tezy tych pierwszych.

Świat, w którym rozgrywa się zabawa, to świat naszej własnej Ziemi, i to w całkiem nieodległej przyszłości. Jest to jednak uniwersum w istocie zupełnie nam obce, albowiem wskutek prac nad broniami biologicznymi ludzkość zostaje dotknięta powszechnie zakaźną chorobą czyniącą ich swego rodzaju zombie. Ci, którzy przetrwali, zaczynają wieść żywot na wzór swych feudalnych przodków, gracz zaś wciela się w generała (czy innego komesa), który planuje od zdeterminowanej obrony przejść do ataku. Brzmi nowatorsko? W żadnym razie.

Sama rozgrywka również nie jest zaskakująco oryginalna – misje dzielą się bowiem na typowo erteesowe „zgromadź surowce – rozbuduj się – wyprodukuj jednostki – zdobądź więcej terenu – zacznij od punktu pierwszego” oraz misje taktyczne, w trakcie których zaczynamy z bardzo skromnymi siłami (z reguły własną pojedynczą unikatową jednostką) i możemy zapomnieć o totalnej dominacji, skupiać zaś winniśmy się na wykorzystywaniu detali map i skrajnie efektywnym wykorzystywaniu umiejętności przydanych sił.

Ukłonem w stronę bardziej ukierunkowanej na myślenie rozgrywki jest oddanie graczowi do swobodnego użytku opcji aktywnej pauzy. Nie posiada ona typowych dla innych przedstawicieli podgatunku ograniczeń – czasowych czy jakościowych – przeciwnie, możemy przemyśleć do woli każde posunięcie.

Z drugiej strony dziwnym i dość dla mnie niezrozumiałym ograniczeniem jest brak możliwości zapisu stany gry na odrębnych slotach. Każdorazowy fałszywy krok może więc wywołać bardzo bolesne skutki, albowiem może się wiązać z koniecznością ponownego rozegrania danej misji (bo to i w istocie będzie już wykonalne). Najgorsze jest to, iż między początkiem misji a punktem „kolapsu” może upłynąć znaczna ilość czasu, w związku z czym konieczność powtarzania tego wszystkiego od nowa może wywołać istne zgrzytanie zębów.

Konstrukcja samej kampanii jest dość złożona, składa się na nią bowiem całkiem sporo misji, z których część można pominąć, wszystkie zaś ponowić, co może mieć ten sens, że może skutkować nie tylko wyśrubowaniem wyników w rankingach, lecz również zdobywaniem choćby punktów nauki, dzięki którym możemy odblokowywać nowe budowle i jednostki. Z jednej strony to cenna nowalijka, z drugiej jednak – dopóki nam się to nie uda, to nie możemy również liczyć na te opcje w trybie rozgrywki swobodnej. Tak czy owak więc kampanię trzeba rozegrać, niestety jednak dość szybko zaczyna ona nużyć, jej scenariusz został napisany na kolanie i dalsze zadania zwykło się traktować w kategoriach obowiązku a nie przyjemności.

Gra jest utrzymana w dość estetycznej oprawie audiowizualnej, przypadło mi do gustu kolorystyczne zróżnicowanie plansz, bogactwo obecnych tam (irrelewantnych z perspektywy rozgrywki) detali oraz animacja jednostek. Szkoda tylko, iż muzyka nie jest bardziej, hm, monumentalna, zapadająca w pamięć.

They Are Billions to obecnie chyba najbardziej rozbudowany reprezentant (pod)gatunku, wręcz z założenia mający skłonić gracza do rozgrywki liczonej wręcz w dziesiątkach godzin. Niestety osiągnięcie tego wyniku nie będzie zaskakiwało gracza niczym wschód słońca „po jeszcze jednej turze”, nie raz bowiem odczuje on boleśnie upływ czasu, przy innej okazji z kolei z zaskoczeniem odkrywając jego radykalny brak.

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję