StarCraft II: Tajne operacje Novy

Blizzard od ponad dwóch dekad jest firmą niepozbawioną rozmachu. Nie inaczej było także w przypadku StarCrafta II, który miast jedną pozycją okazał się istnym serialem rozciągniętym na lata, ale i przy tej okazji przerósł on pierwotne zapowiedzi. Po trylogii „właściwej” gracze zostali jeszcze uraczeni pakietem dziewięciu dodatkowych misji, oferujących kampanię Novy. Czy są one warte swojej ceny?

Dziewięć misji to nie tak mało, zważywszy na fakt, iż pierwotne kampanie do pierwszego StarCrafta liczyły ich sobie dziesięć, z drugiej strony jednak nie sposób nie pamiętać, że jedyny add-on do „jedynki” liczył sobie aż trzy kampanie (nieco skromniejsze niż w przypadku „podstawki”). Tymczasem dobrze pamiętam cenę owej edycji i nawet uwzględniając inflację (jak też deflację ostatnich lat) kwoty, po którą trzeba sięgnąć, nie sposób nazwać nieznaczną.

Owe „poznańsko-galicyjskie” wrażenia nie maleją również po uwzględnieniu charakteru misji, które kończą się szokująco szybko, mechanizmy rozgrywki wymuszają bowiem wręcz nieustanne parcie do ataku. Skutkuje to tym, że większość zadań m

ożna ukończyć z reguły w pół godziny, co po przemnożeniu nie daje specjalnie imponującego rezultatu.

W tym miejscu można by było jednak zakrzyknąć „jakość, nie ilość!”. Jak sygnalizowałem w zapowiedzi, przy okazji pierwszego „podpakietu” ludzie z „Zamieci” postanowili wprowadzić kilka dość nowatorskich rozwiązań, może niekoniecznie dla całego gatunku, lecz przynajmniej serii. Niestety, sześć ostatnich misji ma już raczej dość klasyczny kształt, o ciekawych detalach, lecz niczym więcej.

Blizzard od zawsze również słynął z zapierających dech w piersiach przerywników filmowych. Niestety, w przypadku <

b>Tajnych operacji Novy jest to pieśń przyszłości, właściwie wszystkie cut-scenki są generowane w oparciu o silnik gry, a ich jakość nijak się ma do współczesnych dzieł i dziełek właściwych dla branży.

Nadto, sam wątek fabularny jest naciągany, pretensjonalny i zbędnie egzaltowany – słowem: kiczowaty. Wyraźnie widać, że scenarzystom brakowało serca do tematu, ot, odbębnili oni produkcyjniaka. Zero sztuki, czyste rzemiosło.

StarCraft II: Tajne operacje Novy to ze wszech miar klasyczny przykład zjawiska potocznie zwanego „odcinaniem kuponów”. Pozycja ta właściwie niczym się nie wyróżnia spośród mrowia innych, może z wyjątkiem całkiem poważnych oczekiwań cenowych. Nie jest to produkcja tandetna czy beznadziejnie słaba, daleko jej jednak do tego, by uznać ją za klasową.

Autor: Klemens

KOMENTARZE NA TEMAT GRY

więcej komentarzy dodaj komentarz

RECENZJE CZYTELNIKÓW

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję