Są rzeczy we wszechświecie zachodzące z zadziwiającą regularnością i pewnością – migotanie pulsarów, powracanie komet, na naszej niepozornej planetce wspomnieć można chociażby o premierach kolejnych odsłon Windowsa i dodatków do Simsów. Kierowani więc odwieczną siłą żądzy pieniądza panowie i panie ze studia Maxis opracowali trzeci już dodatek do gry-fenomenu Sims 2, zatytułowany tym razem Własny Biznes.

Sfera zawodowa była do tej pory jedną z ostatnich białych plam w życiu naszych podopiecznych, nad którą właściwie nie mieliśmy żadnej bezpośredniej kontroli, a która dotychczas sprowadzała się do li tylko wyboru specjalizacji i od czasu do czasu podjęcia decyzji tyczącej się ściśle tekstowo przedstawionego problemu. Dopiero po dwóch kolejnych odsłonach cyklu i dziesięciu(!) add-onach to ma się zmienić. Widać pieniądz nie wymaga pośpiechu.

Jak to w życiu bywa, nim staniemy się panem i władcą branży, nasze początki weń będą skromne. Po nabyciu niewielkiej parceli( tak typowo mieszkalnej, jak i tej stricte przeznaczonej pod działalność gospodarczą) postawić możemy nań stragan, a przy większej rozrzutności skromny sklepik. Następnie musimy zadeklarować założenie przedsiębiorstwa, co wiąże się z koniecznością podjęcia decyzji, co właściwie zamierzamy sprzedawać( otóż to – nasz biznes, jaki by nie był, sprowadza się właściwie wyłącznie do handlu, możemy więc zapomnieć o prowadzeniu firmy informatycznej czy, jak mogłyby sugerować drzewniej dostępne zawody, działalności przestępczej etc.), by następnie zaopatrzyć się w specjalnej hurtowni, oferującej różnego rodzaju dobra w cenach niższych, niż zazwyczaj. Pozostaje nam już tylko ustalenie ceny... i trwać w oczekiwaniu na pierwszego klienta.

Kalorie, drogie kalorie...

Gra ta z pewnością nauczy laika choćby kilku podstawowych zasad rządzących rynkiem, jak chociażby gry popytu i podaży, roli marketingu itp. Nie jest to oczywiście specjalnie skomplikowany model i raczej nie zastąpi podręczników ekonomii, ale być może pozwoli chociażby dostrzegać największe nonsensy w obietnicach polityków.

Gdy cena naszemu klientowi nie wyda się skandalicznie odrzucającą, warto wspomóc go przy podejmowaniu decyzji szczerą i przyjacielską radą, której możemy mu udzielić osobiście tudzież poprzez naszego pracownika. Lepiej jednak, iżby znał się on na swoim fachu, bowiem nieopatrzna uwaga o właśnie upływającym terminie ważności czy też niewielkiej liczbie uprzednich kolizji z udziałem sprzedawanego auta niekoniecznie może go skłonić do podjęcia decyzji, na jakiej nam zależy.

Tu zaś pojawia się nowy „diabeł”, a mianowicie system tzw. rang. Wraz z kolejnymi sukcesami otrzymujemy bowiem nowe umiejętności, które wybieramy korzystając ze specjalnego drzewka – i tak możemy osiągnąć mistrzostwo w manipulowaniu klientelą czy duże zniżki w hurtowni, albo też umiejętność mobilizowania pracowników lub zyskowne znajomości i premię od każdej nowo zawartej. Rozgrywa się to jednak w tempie dość wyważonym, co nie czyni gry szybko nużącą i stanowi swoiste przeniesienie „syndromu jeszcze jednej tury” znanego z wszelkiej maści gier turowych. A by i tak nie było zbyt łatwo przy coraz większym prestiżu naszego przedsiębiorstwa i wiążącym się z tym nierozerwalnie zainteresowaniem łatwiej o klienta-frustrata, którego możemy zaniedbać.

Ciekawą opcją jest możliwość zatrudniania pracowników – oczywiście o ile możemy sobie na to finansowo pozwolić. Nie różnią się oni wyłącznie personaliami i dlatego też lepiej decyzje podejmować tutaj bez zbytniego pośpiechu, coby później się nie rozczarować. Ot, takie małe Kadry Dla Każdego.

Odrobinka rpga nie zawadzi

Gra nie miałaby jednak takiej siły przyciągania, gdyby nie różne rodzaje biznesów, za które możemy się wziąć. Otóż sprzedawać da się wszystko, co znajduje się w hurtowni, a także to co mamy u siebie w domu( trochę tego zaś jest), jednak da się też otworzyć biznes wyspecjalizowany, np. salon piękności, sklep z zabawkami, robotami bądź kwiatami, tudzież restaurację lub jaskinię hazardu. Nie jest to aż tak dużo i na tyle urozmaicone, by powiedzieć, iż dodatek jest niejako nową grą, lecz wystarczy to do zapełnienia kolejnych kilkudziesięciu godzin gracza, o co w końcu przy produkcji add-onów chodzi( a przynajmniej winno chodzić). Nowością są maszyny właśnie do produkcji zabawek, robotów oraz warsztat florystyczny( czyli tłumacząc na ludzki: szklarnia, w której hodować będziemy kolejne odmiany kwiatów), gdzie sami możemy tworzyć towary na sprzedaż, bez konieczności odwiedzania hurtowni( a likwidując w ten sposób pośredników zwiększamy swe zyski). Tu również system rang jest bardzo ważny, ponieważ otrzymujemy wtedy bardziej zaawansowane produkty. Nie musimy jednak zdobywać ich we wszystkich specjalnościach, wystarczy zatrudnić odpowiednich pracowników.

Standardowo już zmiany w oprawie audiowizualnej można określić mianem kosmetycznych. Ot, pojawiło się kilka nowych ścieżek muzycznych, które jednym przypadną do gustu, pozostałym zaś nieszczególnie. Nic specjalnego.

Własny Biznes to chyba najbardziej innowacyjny z dotychczasowych dodatków. Od biedy można by go nawet uznać za prawie suwerenną grę, rozkłada on bowiem akcenty zupełnie inaczej, niż miało to miejsce do tej pory. Nowe zajęcia zaś, w odróżnieniu do studiów czy też życia towarzyskiego z poprzednich add-onów, potrafią naprawdę wciągnąć i skraść niemały okres czasu z naszego, już niewirtualnego życia. Szkoda tylko, że naszą( i naszych podopiecznych) żyłkę przedsiębiorcy musi wtłoczyć w tak wąskie ramy. Może zmieni to kolejny dodatek?

Ilość nowości 80% Innowacyjność 85% Grywalność 85% Ocena końcowa 85%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY prawie nowa gra elementy rpga i tycoonów potrafi wciągnąć

MINUSY tylko handel i ograniczona wytwórczość dlaczego dopiero teraz?

Pentium III 1 GHz, 512 MB RAM, karta grafiki 32MB (GeForce 2 lub lepsza), 1.5 GB HDD.