LOGOWANIE

Zarejestruj sie

MachiaVillain

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Nie zaliczam się do miłośników horrorów ani innych „przerażających” filmów, lecz zawsze fascynowały mnie w nich nie postaci głównych szwarccharakterów, lecz ich różnorakich sług, popleczników i posługaczy – motywacje towarzyszące ich postępowaniu, jak też ich oczekiwania wobec „przełożonych”. Być może bratnich dusz mógłbym więc upatrywać wśród twórców gry MachiaVillain.

Nasi wirtualni podopieczni bowiem to takie – wybaczcie „francuszczyznę” – przydupasy, które zgodnie ze współczesnymi trendami mają dość statusu popychadeł i postanawiają zbiorowo udać się „na własne”. Oczywiście pod naszą kontrolą…

Na początku dane nam będzie wkroczyć na dość skromny i generalnie pożałowania godny obszar, zarośnięty tyleż zdatnym budulcem, co demonicznymi drzewami zdolnymi się odgryźć potencjalnemu drwalowi. Od poziomu zielonej trawy przystępujemy do wznoszenia budynku i zapełniania go kolejnymi meblami i instrumentarium. Nasz cel jest zaś banalny – ściągnąć do siebie niewinnych i niczego nieświadomych gości, których następnie wyprawiamy na tamten świat, w miarę możliwości w trybie maksymalnie długotrwały i demonicznie bolesny.

Gdy uda się nam osiągnąć pierwszy sukces wiążący się z osiąganiem kolejnych przychodów, a w konsekwencji rozbudową własnej rezydencji, sytuacja nieco się skomplikuje – a to pojawią się różne Van Helsingi i inni łowcy demonów, a to uświadczymy interwencji antyterrorystów, musimy więc tyleż zachowywać stosowny umiar, zręcznie się kamuflować, a jak przyjdzie co do czego, to i okazać się rzutkimi w starciach również z lepiej uzbrojonym przeciwnikiem. Przedmiotowe walki toczy się na szczęście z możliwością zastosowania mechanizmu aktywnej pauzy, co jednak może być nieco zniechęcające dla miłośników klasycznych simów.

Nasi milusińscy bynajmniej jednak nie są wypranymi z mózgu idiotami pozbawionymi jakichkolwiek aspiracji życiowych i w razie zaniedbywania mogą się najzwyczajniej zbuntować. Ich pragnienia nie są zbytnio skomplikowane czy wyrafinowane, ale taki głód nie działa na nich specjalnie stymulująco.

Główną wadą gry, stanowiącą swego rodzaju wariację na temat Prison Architect – z tej ostatniej czerpie ona bowiem pełnymi garściami – jest jednak jej przeraźliwie niespieszne tempo. Akcja rozwija się więcej niż powoli, nie potrafi zaś oczarować od pierwszego wejrzenia; nie ukrywam, że przez pierwsze pół godziny trzymał mnie przy niej tylko recenzencki obowiązek.

Dalej zaś jest niewiele lepiej, gdyż tak naprawdę uświadczenie wszystkich mechanizmów rozgrywki wymaga ledwie kilkugodzinnego zaangażowania. Mimo wszystkich standardów wyznaczonych przez rozliczne godne szacunku „indyki” jest to jednak dość mało, zważywszy na fakt, że nawet w zakresie tematyki nie jest ona aż tak nowatorska, by wskazać na różnorakie „symulatory zła”.

Oprawa audiowizualna gry również nie rzuca na kolana. Przyznaję, iż przypadła mi do gustu dość umowna i komiksowa kreska, stwarzający intrygujący kontrast z wcale „dorosłym” tłem (nasi goście bowiem mogą chociażby uprawiać seks – jest to jeden z momentów, gdy mechanika zgodnie z horrorową konwencją pozwala na mord), jednakże mimo wszystko jest to dość kontrowersyjny wybór.

MachiaVillain to produkcja, która przeminie raczej niepostrzeżenie, stanowiąc tylko dodatkowy przyczynek do dyskusji o banalności zła oraz przemocy wywoływanej przez gry wideo – wbrew pozorom jest ona bowiem dość „dorosła”, co stawia ją niejako na tej samej półce, co wspomniane Prison Architect. Tymczasem ta druga pozycja dostarczała satysfakcjonującej zabawy na co najmniej kilkanaście godzin.

Bardzo dziękujemy serwisowi GOG.com za udostępnienie kodu recenzenckiego w celu umożliwienia powstania niniejszego tekstu - https://www.gog.com/game/machiavillain

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję