LOGOWANIE

Zarejestruj sie

Lovecrafts Untold Stories 2

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Lektura książek autorstwa Lovecrafta jakoś nigdy nie wywołała u mnie przerażenia, takiego sięgającego aż do trzewi. Może to wina „otoczenia” (akurat z reguły pogoda daleka była od „depresyjności” czy „duszności”), może kwestia już pewnego doświadczenia w obcowaniu z różnorakimi „przerażaczami”, a i zapewne nie bez znaczenia były maniery językowe amerykańskiego pisarza, mimowolnie wywołujące rozbawienie. Inaczej rzecz się ma jednak z adaptacjami jego prozy, do dnia dzisiejszego ze swego rodzaju rozrzewnieniem wspominam ciarki na plecach towarzyszące mi podczas rozgrywki w Prisoner of Ice. Czy Lovecraft’s Untold Stories 2 odświeża te doznania?

Gra jest reprezentantem modnych ostatnimi czasy hybryd gatunkowych, łączących w sobie cechy hack&slasha, strzelanki, lecz również i produkcji o bardziej „taktycznym” sznycie, zmagania z nią wymagają więc tyleż zręcznych (nawet bardzo) palców, lecz i niemałej dozy pomyślunku, wszystko to zaś w warunkach bardzo intensywnej presji czasu.

Fabuła przenosi nas do ukochanej przez wszystkich miłośników twórczości Samotnika z Providence mrocznej Nowej Anglii, zabudowanej choćby arkhamskim szpitalem psychiatrycznym, opanowanym przez najprzeróżniejszej maści szaleńców, kultystów, o istotach zupełnie nieznanej proweniencji nie wspominając. Opowieść jest nam podawana głównie w formie komiksowej, co również obecnie trudno uznać za rozwiązanie nowatorskie, lecz bzdurne byłoby również utyskiwanie na nią.

Na samym początku rozgrywki uzyskujemy możliwość pokierowania trzema odmiennymi postaciami, tj. detektywem, naukowcem oraz… wiedźmą, co trzeba uznać za dość oryginalny wybór klas, zważywszy na powszechne standardy (wraz z postępami gracz uzyska również możliwość zaznajomienia się z trzema kolejnymi buildami). Różnią się one między sobą zauważalnie, i nie mam tu na myśli tylko ich wyglądu, lecz nade wszystko styl walki, jak i dostępny arsenał.

Owych różnic nie należy jednak przeceniać, albowiem zdecydowanie preferowane jest takie operowanie swoim alter ego, by trzymał się on na dystans od adwersarzy, wchodzenie z którymi w zwarcia zwykło się bowiem kończyć niemalże błyskawicznym zgonem. W konsekwencji podzielność uwagi będzie więcej niż wskazana.

Niestety nie gwarantuje ona sukcesu, gra bowiem momentami jest wręcz przerażająco trudna. Plansze zwykły bowiem być nasycone nie tylko niemilcami dybiącymi na nasze życie, lecz również wielością pułapek, sterowanie zaś nawet po przełamaniu przyzwyczajeń wyniesionych z innych tytułów dalekie jest od tak intuicyjności, co i zwykłej wygody.

W czasie zabawy w LUS2 nie mogłem pozbyć się wrażenia, iż produkcja ta od samego początku planowana była jako produkcja niemal z definicji nastawiona na rozgrywkę kooperacyjną, która to jednak opcja pod sam koniec produkcji została usunięta, acz już bez stosownych korekt w zakresie mechanik rozgrywki. Trudno w jej przypadku mówić o jakimkolwiek sensownym balansie, a niejednokrotnie gracz się zastanawia, czy widział ją jakikolwiek betatester.

Plusem gry niewątpliwie jest jej oprawa, choć trudno tu mówić o rewolucji pod jakimkolwiek względem. Nie ukrywam jednak, że lubię kontrastową kolorystykę, nawet jeśli „brudną” czy zestawioną z nawet nie szarościami, co po prostu mrokami. Tych ostatnich tutaj zresztą nie zabraknie.

Słyszeliście kiedyś o graczu, który dotarł do ostatniej planszy Pac-Mana nie tracąc po drodze ani jednego życia? Nie mogę pozbyć się wrażenia, iż to właśnie dla niego zostało stworzone Lovecraft’s Untold Stories 2, pozostałych użytkowników zaś czeka wiele, wiele cierpień, jeśli w sposób mniej spektakularny (tj. niejednokrotnie ginąc po drodze) uprą się oni dotrzeć do napisów końcowych…

Bardzo dziękujemy serwisowi GOG.com za udostępnienie kodu recenzenckiego w celu umożliwienia powstania niniejszego tekstu - https://www.gog.com/pl/game/lovecrafts_untold_stories_2

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję