LOGOWANIE

Kaiserpunk

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

„Realpolitik” to wyraz pochodzący z języka niemieckiego, a wskazujący, że siła stanowi jedno z głównych narzędzi realizacji własnych interesów i rozwiązywania potencjalnych konfliktów. Do słowników słowo to weszło w drugiej połowie XIX wieku, a niewątpliwie niemałą karierę zawdzięcza ono następnie gwałtownemu rozwojowi (w niemal każdym sensie) niemieckiego państwowości w danej epoce. Epoka ta kojarzy się również z innym niemieckim słowem, czemu trudno się zresztą dziwić, bo przełom wieków XIX i XX stanowił wszak epokę monarchów, a republiki stanowiły w Europie egzotykę i raczej ciekawostkę. Czas więc na nową odsłonę „punków” – Kaiserpunk.

Akcja gry – co trudno uznać za zaskoczenie – rozgrywa się w alternatywnym świecie i przypada na lata 1918-1945. Rzeczone daty wzbudzają u nas oczywiste skojarzenia, lecz w przypadku dzieła Overseer Games będą one prowadziły na manowce. Jest to jednak świat swego rodzaju postapokalipsy, jednakże jej źródło nie stanowi inwazja zombie czy innych kosmitów. Musimy przetrwać, choć nie będziemy rozrywani przez totalitaryzmy odwołujące się do walki klas czy ras.

Na początku stykamy się z city-builderową konstrukcją omawianej gry, a więc mechanikami nastawionymi na zarządzanie (nie aż tak ograniczoną) przestrzenią, skupiającą się na pozyskiwaniu surowców z otoczenia i takiego organizowania łańcuchów produkcyjnych, by ich efektywność czasowa była jak największa. Moduł ten cechuje się wieloma uproszczeniami – np. stosowne budynki są wznoszone błyskawicznie, a pozyskiwanie ludności wymaga „tylko” wzniesienia stosownych budynków mieszkalnych (inna sprawa zaś to już utrzymanie ich wysokich morale) – które jednak w mej ocenie stanowią świadomy wybór producentów. Liczba obiektów możliwych do wzniesienia jest bowiem całkiem znaczna i naprawdę trzeba się jednak nieco spocić, by móc wyczerpać wszystkie możliwości. Co więcej, wiele spośród tych obiektów cechuje się wielofunkcyjnością, z tym, że mogą się one skupiać na zaspokajaniu jednej potrzeby. Tytułem przykładu fabryka może produkować racje żywnościowe bądź np. pistolety, lecz nie jedno ani drugie, więc albo musimy co chwilę przestawiać produkcję (prosiłoby się o jakąś opcję automatyzacji tego procesu, lecz tak widocznie byłoby za łatwo), albo wybudować drugi tożsamy obiekt.

Kaiserpunk to jednak nie tylko city builder, lecz również gra pozwalająca na rozgrywkę na bardziej strategicznym poziomie. Przyjdzie więc nam negocjować z ościennymi władykami bądź prowadzić wojny w skali makro. Posyłanie armii w bój nie stanowi specjalnie złożonego taktycznie wyzwania (choć ponownie chciałoby się, by proces ten był nieco prostszy – np. przez wskazanie destynacji docelowej a nie konieczność „przeklikiwania się” przez kolejne węzły pośrednie), co innego jednak logistyka. Naszym celem jest nade wszystko staranie o zapewnienie „smaru” dla wojennych trybów, tu zaś wracamy do city bulderowej otoczki.

Główne problemy z grą – bo i owszem, są – mają charakter tyleż techniczny, co i konceptualny. Gra cechuje się bowiem dość umiarkowaną stabilnością, zwłaszcza gdy liczba obiektów na mapie zauważalnie wzrośnie. Bardziej jednak skłonny jestem narzekać na gameplay’owe usterki, w postaci niezbyt doskonałego interfejsu czy ślamazarnego tempa przesuwania obrazu.

Kaiserpunk to produkt już bardzo zaawansowany i przemyślany pod wieloma względami. Podobają mi się również podejmowane przezeń próby połączenia warstwy ekonomicznej i strategiczno-militarnej. Nie mogę się jednak pozbyć wrażenia, iż pierwotnie miał on zadebiutować we Wczesnym Dostępie, a niejako „na ostatniej prostej” opatrzono go metką gry „pełnoprawnej”, lecz w istocie jeszcze niezasługującej na tego rodzaju kategoryzację.

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ¦REDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję