Egypt: Old Kingdom

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Predynastic Egypt okazał się całkiem wciągającą produkcją, pomimo swej daleko posuniętej prostoty – a może właśnie z uwagi na nią. Z jednej strony pojawiły się więc ekonomiczne zachęty przemawiające za kontynuacją, z drugiej wciąż dostrzegalny był potencjał ku zmianom, siłą rzeczy więc musiał powstać sequel. Czy coś mogło pójść nie tak?

Pierwsze wrażenia towarzyszące grze można sprowadzić do frazy „już gdzieś to widziałem”, zwanej potocznie (punktując jednocześnie za erudycję i poliglotyzm) déjà vu – bardzo podobnie prezentuje się interfejs, jak też ikony aktywności. Nie szata jednak zdobi Egipcjanina (lecz jej brak)…

Paradoksalnie znajomość pierwszej odsłony może być zwodnicza, albowiem wcześniej wyniesione nawyki potrafią wyjść bokiem. Tym razem bowiem każde terytorium nie tylko generuje punkty żywności czy produkcji „samo z siebie”, lecz czasami wymaga dodatkowej interakcji poprzez kliknięcie ikony przy boku naszej jednostki. Twórcy więc otworzyli sobie drogą ku znacznej rozbudowie możliwych interakcji… acz niestety nie wykorzystali rzeczonego potencjału. Łączna pula możliwych oddziaływań bodajże nie przekracza dwucyfrowej liczby, a jeśli już (przyznaję szczerze, że nie zliczałem rygorystycznie ich wszystkich), to jest to wartość z jedynką na przedzie. Początkowo można dać się temu „bogactwu” przytłoczyć, by wraz z postępami z rozczarowaniem odkryć, że jest to dość potiomkinowska atrakcja.

Autorzy popuścili wodze fantazji również już przy samej konfiguracji rozgrywki. O ile wspomniany na wstępie Predynastic Egypt mógł uchodzić za produkcję osadzoną w historii (w sumie bowiem nie mamy pojęcia, czy siedem tysięcy lat temu w Egipcie przeważały susze, czy też lata o sprzyjającej rolnictwu pogodzie), o tyle w przypadku drugiej odsłony serii możemy już popuścić wodze fantazji, przyjmując jako warunek rozgrywki… regularne nawiedzanie przez kosmitów, przymuszających ludność do oddawania im żywności i innych dóbr. Pomysł to nawet i frapujący, ale ponownie dają o sobie znać szczegóły. Gdy zdecydowałem się bowiem na rozgrywkę w warunkach braku bogów (założeniu, iż religia to opium dla mas), to i tak następnie musiałem wykonywać różnorakie próby zlecane mi przez Horusa czy inne bóstwo…

Niestety twórcom zabrakło pomysłu na zaciekawienie gracza na późniejszych etapach rozgrywki. Brak jest jakiegokolwiek sensownego zewnętrznego zagrożenia, jakieś sensownej wewnętrznej opozycji (historia starożytnego Egiptu zna wszak waśnie między faraonami a kapłanami czy nawet powstania fellachów), czegoś, co dodawałoby „pieprzu” w zmaganiach z mniej czy bardziej korzystnymi wskaźnikami ekonomicznymi. I nie, pożarcie robotnika przez hipopotama nie jest takowym! A przecież to była epoka wznoszenia piramid, ekspansji militarnej i kulturalnej – czego w rzeczonej produkcji niemal w ogóle nie uświadczymy, a i to w dość symbolicznych porcjach.

Niewiele zmieniła się oprawa audiowizualna omawianej pozycji w porównaniu z poprzedniczką. Można wręcz powiedzieć, że dowodzi ona, iż lepsze jest wrogiem dobrego. Niespecjalnie przypadł mi do gustu pseudoizometryczny rzut na mapę, który może sprawia wrażenie bardziej zaawansowanego niźli to miało miejsce w przypadku czysto dwuwymiarowej planszy właściwej dla PE, acz w istocie jest ona mniej czytelna. Co prawda myślenie przestrzenne w przypadku tej gry nie jest wymagane na specjalnie zaawansowanym poziomie, obniża to jednak satysfakcję z obcowania z tym tytułem.

Egypt: Old Kingdom to niestety pozycja dość rozczarowująca, której nie tylko nie udało się udanie zagospodarowani potencjału niewykorzystanego przez pierwowzór, co i stanowiąca pewien krok wstecz pod względem miodności. Nie jest to bynajmniej produkcja bezwartościowa, lecz raczej zniechęcająca do pogłębienia znajomości realiów, w których jest osadzona.

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję