W 1934 r. w Anglii powstał Infantry Tank Mk I Matilda, co w tłumaczeniu oznacza czołg piechoty, ponieważ był używany jako taktyczne wsparcie ogniowe dla nacierającej piechoty.

Już w 1936 r. firma Vulcan Foundry otrzymała wraz z opisem osiągów polecenie wyprodukowania przerobionego modelu A.12. W kwietniu 1937 r. stanął drewniany model naturalnych rozmiarów gotowy do testów. Na podstawie tego modelu powstała seria próba 65 sztuk, po której nastąpiło zamówienie na dalszych 100 sztuk. W tym okresie brytyjski przemysł stalowy miał ograniczoną zdolność produkcyjną, tak że nie był zdolny dostarczyć wystarczającej ilości części ze staliwa. Dostawa innego rodzaju części również była problemem. Podzielono więc produkcję na kilka firm, które dostarczały większość części odlewnych: Harland & Wolff, Fowler, Ruston & Hornsb, North British Locomotive Works, LMS Railworks i Vulcan.

Matilda zdobyta przez Włochów

Chociaż do wybuchu II wojny światowej były gotowe tylko dwa egzemplarze, zamówienia przyszły w odpowiednim czasie, dzięki czemu w składzie Batalionu w 7 Royal Tank Regiment mogły ochraniać odwrót spod Dunkierki. W walkach pod Arras 21 maja 1940 r. pojawiło się 16 Matyld, jednak ich początkową przewagę nad Niemcami udaremniły francuskie czołgi – Francuzi pomylili je z niemieckimi i otworzyli do nich ogień. Mimo wszystko okazało się, że relatywnie ciężkie opancerzenie grubości 10-60 mm stawiło skuteczny opór niemieckiej broni przeciwpancernej. Niemieckie 37-milimetrowedziała przeciwpancerne nie mogły wyrządzić im większych szkód. To samo pokazały działania oddziałów brytyjskich w Północnej Afryce, czołgi Matilda II były niemal nieosiągalne dla włoskiej obrony przeciwpancernej. Jednak gdy niemiecki Afrika Korps zastosował już słynne 88-milimetrowe działa przeciwlotnicze również przeciw celom naziemnym, przewaga została zniwelowana. Dokonano więc modernizacji. Dwufuntowe (40 mm) pancerze angielskich czołgów piechoty zostały wzmocnione i przebudowane. Próby zamontowania działa 6-funtowego spełzły na niczym z powodu wymiarów wieżyczki. Bitwa pod El-Alamein w 1942 r. ostatecznie udowodniła, że konstrukcja Matilda II już nie spełnia swojej roli. Potem nie pojawiły się już w żadnej bitwie jako broń ofensywna.

Jako czołgi bojowe Matilda II były już wprawdzie przestarzałe, ale dzięki swojemu ciężkiemu opancerzeniu nadal bardzo przydatne i były używane jako pojazdy saperskie do usuwania min. Z prawie 3000 zbudowanych Matilda II, część czołgów zostało przebudowana na miotacze ognia (Frog) i pojazdy saperskie (Baron), a część w ramach pomocy wojennej zostało przekazanych Armii Czerwonej, jak również do armii australijskiej. Produkcja zakończyła się w sierpniu 1943 r.

Dane techniczne:

Masa: 26.920 kg

Długość: 561 cm

Szerokość: 259 cm

Wysokość: 250 cm

Napęd: dwa sześciu cylindrowe silniki benzynowe, lub wysokoprężne AEC (Mk I i III)

Moc: Leyland 2x71 kW, AEC 2c65 kW

Układ jezdny: gąsienica, zespół jezdny typu Carden-Lloyd

Prędkość maksymalna: 24 km/h na drodze, 12,8 km/h w terenie

Zasięg: 256 km na drodze, 125 km w terenie

Uzbrojenie: działo 2-funtowe Mk IX lub Mk X, KM 7,92mm typu Vickers lub BESA

Zapas amunicji: 64 szt. dla działa, KM 4000 szt.

Załoga: 4 osoby

---

Wypruwacz
E-mail autora: mateuszkar(at)tlen.pl

---