Troszkę historii i Wizja...

Matis

Rok 1986 zapisał się wielkimi, krwawymi literami na kartach historii. Tragedia, która została odegrana na scenie czarnobylskiej elektrowni jądrowej na zawsze pozostanie w pamięci wszystkich ludzi. Zarówno rodzin ofiar i świadków katastrofy, jak i osób, które tylko słyszały o wydarzeniach z 26 kwietnia. Wybuch reaktora nr 4 odbił się głośnym echem nie tylko dosłownie, ale i w przenośni. Przeciwnicy wykorzystywania energii jądrowej dostali do ręki nową broń. Ludzie zaczęli się zastanawiać czy ryzyko korzystania z elektrowni atomowych jest współmierne do zysków. Pojawiły się pytania o przyczynę. Kto zawinił? Sprzęt? Człowiek? A może ktoś inny...

Każde wiekopomne wydarzenie przyciąga ludzi twórczych. Malarze upamiętniają wielkie bitwy, poeci opiewają bohaterów. Niektórzy piszą o zwycięzcach, inni o ofiarach. Opisują tragedie chcąc zapobiec tak zwanym „powtórkom z historii”. Kolejni myślą o przyszłości. Zastanawiają się nad odpowiedzią na słynne pytanie „co by było gdyby...?” Stają się nieświadomymi wieszczami. Orwell w swoim „Roku 1984” przewidział przepełnione inwigilacją społeczeństwo totalitarne. Bracia Strugaccy w swoim „Pikniku na skraju drogi” opisali Strefę - zamknięty, pełny promieniowania i anomalii obszar. Opowiedzieli historię stalkerów - ludzi, którzy z różnych, zwłaszcza materialnych pobudek przemierzali go, nie bacząc na niebezpieczeństwa. Książkę (która obecnie ma status kultowej, nakręcono na jej podstawie film i zainspirowała ona twórców gry komputerowej) napisano w roku 1971. Blisko 15 lat później pierwsze grupy „stalkerów” pojawiły się w okolicach skażonego Czarnobyla plądrując okolice elektrowni, nie zważając na niebezpieczeństwo...

Piknik na skraju drogi

Historia Strefy

Mande

Pewnego pięknego dnia, życie mieszkańców Harmont uległo całkowitej zmianie. Nieopodal miasta wylądowali bowiem Oni. Kim byli i czego chcieli nie wiadomo do dziś, lecz pozostawili po sobie przedmioty, które mogą świadczyć choć w części o stopniu rozwoju ich cywilizacji. Na bazie tego fantastycznego wydarzenia, które autorzy książki przyrównują do pikniku, osnuta jest akcja dzieła „S.T.A.L.K.E.R. Piknik na skraju drogi”.



Miejsce, w którym Oni wylądowali (na krótko zresztą) zmieniło się nie do poznania. Ta przemiana jest tym groźniejsza, że na pierwszy rzut oka trudno jest dostrzec choć jedną istotną różnicę w krajobrazie. Ta sama fabryka, kopalnia, bloki, drogi, nasyp kolejowy, ciężarówki … Zmiany jakie zaszły widać dopiero przy wejściu na teren Strefy. Trawa wydaje się być wyschnięta na wiór i kruszy się pod stopami. Nie widać ani cienia żywej istoty – ewenementem są nawet ptaki, jednak najczęściej jeśli już jakiś się pojawi, to martwy, wgnieciony w ziemię jakąś olbrzymią siłą. Bo Strefa ma swoje mroczne tajemnice, których poznanie przychodzi tak opornie ludziom.

Kilka z owych wynalazków Tamtych udało się już ludzkości przyswoić. Na przykład taki owaki – niby niepozorny kamień, a potrafi napędzać samochód w nieskończoność, niby wieczna bateria. Albo pustaki. Nie jakieś materiały budowlane, a prawdziwe, puste w środku pustaki, czyli dwie płytki jakby miedziane, między którymi nie ma dosłownie nic – można włożyć rękę, głowę, cokolwiek. A zachowują się jakby były całością; nie sposób ich rozerwać, zgnieść, zaś ważą kilka razy więcej, niż można by przypuszczać.

Dużo groźniejszy jest na przykład czarci pudding. Nie wiadomo co to jest – wygląda jak piana lub po prostu ciemny pudding, a poza Strefą zachowuje się jak gaz – spowodował nawet totalne zniszczenie jednego z laboratoriów i śmierć całej załogi, gdyż bez problemu przesączył się przez ochronny pojemnik. Zetknięcie się z nim jest dalece niebezpieczne i grozi wieloma dziwnymi powikłaniami. Bardzo groźne są łysice – pola supergrawitacji, które znane są nam już z wgniatania przygodnych ptaków w ziemię. Po wejściu na jej teren z człowieka pozostaje plama. A nie jest łatwo je zauważyć, nawet przy dziennym świetle i z odpowiednimi przyrządami. Trzeba być skrupulatnym i ostrożnym; sumiennie badać każdy krok i w razie zagrożenia szybko reagować. Istnieje tam również dziwna siła, którą nazywa się „Wyżymaczką”. Chwyta ona nieostrożnego śmiałka i w ułamku sekundy wyżyma tak, jak ścierkę. Mało kto przeżył taką przygodę.



Największą tajemnicą Strefy jest legendarna Złota Kula. Ma ona tę właściwość, że spełnia ludzkie życzenia, ale tylko te, które płyną prosto z serca, są najprawdziwsze i szczere. Jest przedmiotem marzeń wielu i mnóstwo osób próbowało ją zdobyć. Jak na nieszczęście, leży w głębi kopalni, która po drodze strzeżona jest przez szereg przeszkód upstrzonych kolorowymi szmatami, niegdyś noszonymi przez śmiałków, którzy odważyli się tu po nią wybrać. Śmigające nad głowami potężne błyskawice, bagna, pola gorąca i wyżymaczki nie są jednak w stanie powstrzymać żądnych przygód Stalkerów.

Mimo swych niezaprzeczalnych oraz jakże niebezpiecznych tajemnic, Strefa ciągle przyciąga śmiałków gotowych zbierać rozrzucone na jej terytorium cenne przedmioty, za które światowy biznes jest gotów płacić miliony.

S.T.A.L.K.E.R - Spojrzenie na Zonę: gra i książka