3. L-35

Próby te rozczarowały wojskowych, przyzwyczajonych do lekkich i celnych m/23Pb. Uznali oni, że pistolet Lahtiego jest za duży, za ciężki, spust jest źle wykonany i sprawia zbyt duży opór, a ponadto w trakcie prób jeden z pistoletów strzelił serią. Lecz chęć posiadania własnej konstrukcji przez SA sprawiła, że L-35 przyjęto do uzbrojenia, tuż po wprowadzeniu poprawek. W styczniu 1936 roku VKT dostała zamówienie na 2500 Sotilaspistooli L-35 w cenie 650 fińskich marek za sztukę. Rok później zastąpiono drewniane okładki plastikowymi. Jednak wszystkie prowadzone prace dawały mizerne efekty, w związku z czym dano mu niski priorytet i skupiono się na produkcji innych typów uzbrojenia. VKT zaczęła ponownie poprawiać konstrukcję.

Konstrukcja L-35

Dokonano też przeliczenia nakładów i kosztów produkcji. Ku przerażeniu wojskowych okazało się, że jednostkowa cena pistoletu nie będzie mniejsza niż 1290 marek, czyli dwa razy więcej niż ustalono w kontrakcie! Armia zgodziła się kupić pistolety w tej cenie pod warunkiem, że wreszcie jakieś otrzyma. W marcu 1938 roku gotowa była partia zaledwie 5 egzemplarzy. Do lipca SA otrzymała następne 94 sztuki, dzięki czemu przeprowadzono kolejne badania kwalifikacyjne. Po raz kolejny stwierdzono kilka niedociągnięć, o których jednak Lahti lojalnie uprzedził i które obiecał usunąć. W lipcu 1938 roku anulowano kontrakt na 2500 pistoletów i zastąpiono go nowym na 7642 w cenie 1290 marek za sztukę. Do wiosny 1939 roku nie wyprodukowano ani jednej sztuki L-35, mimo że zakontraktowano produkcję w tempie 1000 sztuk na kwartał.

L-35

Wreszcie w marcu wyprodukowano 28 sztuk znacznie ulepszonego pistoletu, które zostały natychmiast poddane próbom. Podczas nich porównano osiągi L-35 z innymi światowymi konstrukcjami, takimi jak: Colt 1911, FN High Power i Husqvarna m/07, czyli licencyjnym FN M1903. W wyniku obu prób przyjęto poprawiony L-35 do uzbrojenia i skierowano go do jak najszybszej produkcji seryjnej. Jednak realizacja tego zalecenia została podjęta dopiero pod koniec Wojny Zimowej i po niej. Do czasu podpisania układu pokojowego w marcu 1940 roku, dostarczono SA partię zaledwie 1000 egzemplarzy. Następnie 1500 otrzymała do czerwca 1941 roku, kiedy to rozpoczęła się niemiecka ofensywa na Rosję. Do końca II wojny światowej wyprodukowano łącznie 5800 pistoletów Lahtiego. Po jej zakończeniu VKT kontynuowała produkcję, wykorzystując elementy wyprodukowane w trakcie wojny. Dzięki temu do końca 1945 roku udało się zmontować kolejne 1000 sztuk. W tym samym czasie wyprodukowano serię 100 pistoletów, wyprodukowanych z części odrzuconych przez odbiór wojskowy, przeznaczoną na rynek cywilny.

Husqvarna m-40

Po wojnie ZSRR narzuciła kolejny traktat pokojowy, na mocy którego VKT zostały poddane likwidacji. Na jej gruzach odrodziła się państwowa firma - Valtion Metallitehtaat Oy (Valmet). W fabrykach byłej VKT zachował się dość znaczny zapas półfabrykatów do L-35. Valmet postanowił ich użyć, produkując 2000 pistoletów na rynek cywilny i zagraniczny. Z pistoletów cywilnych usunięto zaczepy do montowania kolby. W ostatnich Valmetach zrezygnowano też ze wskaźnika załadowania komory nabojowej.

Lahti L-35