Broń biała od A do Z
Kopia – jest bronią drzewcową bazującą na włóczni, jednakże przystosowaną do używania przez konnych. Była powszechnie używana niemal wszędzie, gdzie były wojska konne, stając się tradycyjną bronią europejskich rycerzy.

W Europie kopie turniejowe różniły się zdecydowanie od tych używanych na wojnie. W turniejowych koniec był zakończony tępo, gdyż nikomu nie zależało na tym, aby trwale okaleczyć przeciwnika. Kopie używane w czasie działań wojennych zbliżone były bardziej do zwykłej włóczni, będąc przystosowane jednocześnie do trzymania ich w jednej ręce.

Kopia weszła w użycie w średniowieczu i przetrwała do końca XVI wieku w Europie Zachodniej (w Polsce do połowy XVIII). Była bronią jednorazową, dającą jeźdźcowi wielką siłę uderzenia w pierwszej fazie walki (podczas zderzenia z przeciwnikiem kopia łamała się). Jej ciężar i długość pozwalały na walkę nawet z piechotą uzbrojoną w długą broń drzewcową (np. piki). Była także bardzo kosztowna.

Na wyróżnienie zasługuje kopia husarska – drążona w środku, po to by obniżyć ciężar i powiększyć długość. Kopia husarska była najdłuższą bronią drzewcową używaną kiedykolwiek przez jakąkolwiek jazdę. Osiągała nawet 6,2 m długości. Co ciekawe, kopia husarska była jedyną bronią kupowaną husarzom przez króla (czyli skarb państwa) w całej historii I Rzeczypospolitej.

Kopia, zwana także pocztem, była również podstawową jednostką konnej chorągwi i składała się z:
  • rycerza
  • giermka
  • zbrojnego sługi
  • konnego kusznika lub łucznika

    Bron biala od A do Z 204517,6


    Kunai - to mała, dobrze wyważona broń pochodząca najprawdopodobniej ze starożytnej Japonii. Główka kunaia ma romboidalny kształt a na jego końcu znajduje się uchwyt w kształcie kółeczka. Pomiędzy główką a uchwytem znajduje się coś w rodzaju pręta owiniętego np. jakąś tkaniną, bandażem.

    Kunai był używany przez Shinobi (ninja) głównie podczas misji szpiegowskich ze względu na wielkość. Czasami narzędzie to było używane również przez samurajów. Służył on z reguły jako broń do rzucania gdyż bardzo łatwo było założyć ją na palec i rzucić w kierunku przeciwnika. Równie dobrze służyła jako krótki sztylet, dobrze wyszkolony ninja potrafił pokonać nią przeciwnika z mieczem.

    Lanca - długość od ok. 2,6-2,9 m (wyjątkowo powyżej 3 m), stosunkowo lekkie drzewce zakończone wąskim grotem do długości kilkunastu-dwudziestu kilku cm, z podobnej długości lub nieco dłuższymi wąsami stanowiącymi jego przedłużenia i ochronę drzewca. Tylec zakończony okuciem i strzemiączkiem (do zaczepiania o nogę jeźdzca). Pod grotem zwykle przymocowany proporzec. Doskonale wyważona, posiadała w punkcie ciężkości rękojeść oraz temblak służący zawieszaniu lancy na ramieniu i zabezpieczający przed wypuszczeniem podczas walki.

    Typowa dawna lanca polska wykonana była z jesionowego drzewa impregnowanego smołą.

    Bron biala od A do Z 204706,1


    Lewak - sztylet trzymany zazwyczaj w lewej dłoni, używany do parowania i blokowania w trakcie walki rapierem lub innym rodzajem broni jednoręcznej trzymanej w dłoni prawej. Często jednak był również stosowany do zadawania zaskakujących ciosów, nieprzygotowanemu na taki atak, przeciwnikowi.

    Bron biala od A do Z 204706,2


    Maczuga – jedna z najstarszych broni obuchowych czy broni w ogóle; znana była od paleolitu, rozpowszechniona na wszystkich kontynentach zamieszkiwanych przez człowieka Ma kształt pałki rozszerzającej się na jednym końcu, wykonanej najczęściej z przyziemnej części młodego drzewa. Szerszą część tej broni, tzw. głowicę nabijano zwykle kamieniami (najczęściej krzemiennymi kolcami) lub metalowymi ćwiekami. W średniowieczu używano także maczug o stalowych głowicach – wekier oraz buzdyganów.

    Bron biala od A do Z 204706,3


    Młot bojowy - broń obuchowa używana we wczesnym średniowieczu. Był to wielki młot trzymany jednorącz. Jego oburęczna wersja zwana była kafarem.

    Bron biala od A do Z 204706,4


    Nadziak – broń obuchowo-sieczna przypominająca z wyglądu młotek o drewnianym lub stalowym stylisku i stalowej głowicy z jednej strony stępionej, z drugiej zaopatrzonej w ostry, często zakrzywiony kolec nazywany dziobem. Broń ta służyła do rozbijania lub przebijania (w zależności, która stroną głowicy uderzano) zbroi i hełmu przeciwnika. Nadziaki używane były od XV do XVII wieku. Wchodziły m.in. na wyposażenie husarii, choć nie były zbyt popularną bronią tej formacji (niektóre źródła podają, że nadziaki używane były tylko przez oficerów, stanowiąc ich znak rozpoznawczy).

    Partyzana – broń drzewcowa o obosiecznym grocie, posiadającym u nasady dwa rozgałęzienia o kształcie skrzydeł lub półksiężyca. Używana na zachodzie Europy w XV wieku jako broń bojowa piechoty, w XVII wieku stała się bronią paradną: oznaką godności oficerskiej oraz bronią straży pałacowych. W Polsce mniej popularna, używana głównie jako broń paradna straży.

    Pałasz - broń biała, przeznaczona do cięć, z prostą, długą i szeroką głownią, oraz z nachyloną rękojeścią podobną jak u szabli. Głownia była jednosieczna, rzadziej obosieczna.

    Pałasz wywodzi się z krajów bliskiego wschodu. W Polsce pałasze używane były w XVI - XVIII przez husarię, obok szabli, a zamiast koncerza, oraz na początku XIX wieku przez kirasjerów Księstwa Warszawskiego.

    Broń biała od A do Z

  • << poprzednia | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | następna >>
    skomentuj
    KOMENTARZE NA TEMAT GRY
    17.04.2012 | Turel » Błędy, błędy, błędy i ogólniki rodem z wikipedii.
    17.04.2012 | Turel » Młot bojowy: Kafar nigdy nie miał zastosowania bo
    17.04.2012 | Turel » Sejmitar: W wolnym tłumaczeniu znaczy tyle co sza
    więcej komentarzy dodaj komentarz