Broń biała

Berdycz - Jest to ciężki topór bojowy. W sumie broń akcjonarna wstawiana między topór a halabardę. Używali go strzelcy jako podpórkę pod muszkiet lub do walki wręcz. W celu zmniejszenia jego ciężaru ostrze nie było pełne. Noszono go za pasem na plecach żołnierza.

Berdycz

Buzdygan - To natomiast broń obuchowa prosto od maczugi lub prostej pałki czyli typowego uzbrojenia piechoty czasów starożytnych. Jednak od XIV wieku coraz chętniej używała go też jazda. Spowodował to fakt, że buzdygan mógł zadać death cios nawet dobrze opancerzonemu przeciwnikowi. Z czasem pod imieniem buława nabrał znaczenia raczej symbolicznego.

Buzdygan

Nadziak - czyli młotek na długim drzewcu zaopatrzony w kolec do przebijania zbroi. Jest to broń z najdawniejszego pierwszego arsenału plemion germańskich. Cios zadany kolcem nadziaka mógł przebić nie tylko kolczugę ale nawet hełm czy zbroję z płyty. Od XIII wieku nadziaki rozpowszechniły się w całej Europie. Według starych ludowych podań nadziakiem posługiwało się najwyższe bóstwo Germanów czyli Donar. Posługiwanie się nadziakiem jest podobne do walki buzdyganem tyle tylko że nadziak jest lepiej wyważony i jego ciosy zawsze skuteczniejsze od ciosów buzdyganu.

Nadziak

Szponton - Nazwa tej broni wywodzi się od słowa włócznia (z łaciny). W XVIII wieku w szpontony uzbrojeni byli niemieccy oficerowie. Broń ta stanowiła kopię partyzany i była używana jako oznaka służbowa oficera. Tę broń skończono rozpowszechniać około 1770 roku.

Szponton

Partyzana - To jedna z ciekawszych broni. Byla to oficerska broń drzewcowa. W XVI wieku zyskała ona powszechne zastosowanie jako broń oficerów oddziałów konnych uzbrojonych w lance. Od piki odróżniana po charakterystycznym półksężycowatym układzie dwóch krótkich kolców między drzewcem a grotem. Partyzana walczyła podobnie jak halabarda. Pozostała w użytku aż do XIX wieku. Wczesne wersje partyzany miały długie i szerokie groty które potem udoskonalono, zmniejszono je. Partyzana nie tyle służyła do walki co stanowiła oznakę władzy oficerskiej więc jej grot bywał czesto zdobiony grawerowaniem, złoceniami i rytami.

Partyzana

Sztylet - tę broń zna prawie każdy ale znacie chyba tylko jej widok dlatego napiszę więcej. Jest to broń biała o krótkim ostrzu przeznaczona do sztychów a nie cięć. Jej przeznaczeniem jest walka w zwarciu. Dawnymi czasy sztyletem walczyła lewa dłoń, był on jako dodatek do miecza lub rapiera. Sztylety już w użyciu aż od epoki kamiennej. W czasie tego długiego okresu skonstruowano wiele różnorodnych odmian tej broni.

Sztylet

Lanca - W wieku XVII i XVIII włócznie były powszechnie używane nie tylko przez piechotę, ale również jazdę. Na lancę możemy powiedzieć inaczej włócznia kawaleryjska. Miała ona 2,8-2,9 m dł., z czego około 12 cm przypadało na grot. Cios zadany był bardzo silny ponieważ żołnierz wykorzystywał do tego "energia kinetycza" rozpędzonego konia. Żołnierze często mocowali na drzewcach lanc niewielkie flagi zwane oriflamami. Były one mocowane ponieważ podczas szarży flagi te wydawały charakterystyczny dzwięk który wywierał niekorzystny wpływ na psychikę wroga. Dawnymi czasy ciężka włócznia rycerska, która była prototypem lancy kawaleryjskiej. Mistrz walki który używał tej broni mógł zadać tak potężny cios że nie mogła go wytrzymać żadna zbroja. Człowiek w zbroi był nabijany jak na pal. Wraz z wprowadzeniem broni palnej i przekształceniem rycerstwa-regularna jazda- lanca zwolniła miejsce pałaszowi i pistoletowi. W XVIII wieku lance stanowiły broń przede wszystkim lekkiej jazdy.

Lanca

Pika - Była to broń drzewcowa przeznaczona do pchnięć. W XVII-wiecznych bitwach pika zyskała szczególne znaczenie przy odpieraniu szarż kawalerii, była to zatem broń raczej defensywny niz ofensywy. Gdy wróg się zbliżał, to wtedy żołnierze w pierwszych szeregach opierali koniec piki o ziemię(trzymali w jednej ręce) a do drugiej brali miecz. Żołnierze w centrum formacji mogli operować pikami obiema dłońmi. Pika piechoty była zwykle dłuższa niż lanca kawaleryjska. W zaraniu XVII wieku Francuzi i Niemcy zwiększyli wymiar piki z 3 m bagatela aż do 5,2-5,8 m dł., Hiszpanie natomiast przez długi czas używali krótkich pik ponieważ zapewniały one swobodę ruchów w zwarciu.

Pika

Agent
ageent1@wp.pl

Broń biała