Operacja Weserubung

Operacja Weserübung

„Weserübung” to niemiecki kryptonim, pod którym kryła się inwazja na Danię oraz Norwegię. 1 marca 1940 roku dyrektywa nakazująca szybkie zajęcie Norwegii i Danii została podpisana przez samego Hitlera. Alianci również mieli w planach przerzucenie sił do Norwegii, jednak dopiero wtedy, gdy uderzą Niemcy. W skład sił alianckich wchodziły także polskie niszczyciele: „Grom”, „Burza”, „Błyskawica”, łódź podwodna „Orzeł”, transportowce (w zasadzie przerobione statki cywilne): „Batory”, „Chrobry”, „Sobieski” oraz Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich. Między atakiem na Francję, a atakiem na Norwegię istnieje mała analogia – tutaj również zlekceważono ważne komunikaty o zbliżających się Niemcach, nie przejęto się nawet tym, że „Orzeł” zatopił niemiecki transportowiec „Rio de Janeiro” (8 kwietnia o godzinie 12.05 wg Mata podchorążego Eryka Sopoćko).

9 kwietnia operacja „Weserübung” rozpoczęła się prawie bez walki. Dania została zajęta przez 31. korpus niemiecki. Zajęto też norweskie miasta: Oslo, Bergen, Narwik i Trondheim. Tego samego dnia do Ofotfjordu wpłynęła flotylla 10 niemieckich niszczycieli, zatapiając dwa pancerniki norweskie oraz dostarczając na ląd oddziały 149. pułku strzelców górskich. Miasto również padło bez walki. 10 kwietnia brytyjskie niszczyciele zatopiły dwa i uszkodziły trzy okręty niemieckie, a 13 kwietnia zatopione zostały pozostałe niemieckie okręty. Można było jednocześnie uderzyć na miasto, jednak nie podjęto takiej decyzji, co dało Niemcom czas na przygotowanie się do odparcia ataków. Alianci wylądowali w środkowej Norwegii, jednak musieli się stamtąd wycofać.

Sytuacja stawała się coraz bardziej napięta, Alianci zmuszeni sytuacją przymierzali się do odwrotu, jednak ze względów podniesienia morale żołnierzy, postanowiono podjąć próbę zdobycia Narwiku. Plan wyglądał następująco: Polacy mieli za zadanie opanować półwysep Ankenes, wraz z miastami Ankenes oraz Nyborg, następnie przedostać się do Beisfiord i przeciąć odwrót przeciwnikowi. Samo natarcie na Narwik miało być przeprowadzone przy użyciu sił Legii Cudzoziemskiej.

Pierwsza fala desantu Francuzów wraz z Norwegami wylądowała na plaży Orneset. Alianci uderzyli zaś w kierunku wzgórza 457. Był to wyjątkowo niekorzystny teren, gdyż nie pozwalał na użycie czołgów. Sprzymierzonych jednak odparto. Następne natarcie zakończyło się sukcesem i wzgórze zostało zdobyte, jednak z wielkimi stratami. Legia Cudzoziemska wspierana przez Norwegów toczyła bitwę w Narwiku; około godziny 22.00 zajęto Narwik. Tymczasem Polacy zdobywali półwysep Ankenes, siły podzielone zostały na dwie grupy - pierwsza została podzielona na dwa oddziały, pierwszy uderzył na wzgórze 773 i zajął je po dwóch dniach walki, drugi miał zajść wroga od tyłu (od południa, w okolicach wzgórza 606). Oddział ten uderzył, widząc wycofujących się wrogów i zajął wzgórze. Nie udało się jednak odciąć drogi odwrotu Niemcom, gdyż było już na to za późno. Kiedy żołnierze polscy dotarli do Beisfjordu, Niemców już tam nie było. Druga grupa uderzyła na miejscowości Ankenes i Nyborg. Pierwszej miejscowości nie udało się zdobyć, wręcz przeciwnie - Niemcy wyprowadzili kontruderzenie, zdobywając ważne wzgórze 295. Dla działań Polaków stanowiło to dużą dezorganizację, dlatego trzeba było odbić wzgórze. Udało się to zrobić, lecz ze znacznymi stratami. Niemcy wycofali się „po cichu”, dlatego Ankenes zostało zdobyte bez walki 29 maja. Największym sukcesem było jednak zajęcie grani nad Nyborgiem przez prawoskrzydłową kompanię drugiego batalionu. Zablokowała ona niemiecką przeprawę na półwysep Narwicki, zatopiła dwie łodzie z żołnierzami, a załoga trzeciej poddała się Polakom. Dzięki osłabieniu sił niemieckich, Francuzi mieli ułatwiony atak na wzgórze 457.

Straty Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich były wysokie – 97 zabitych, 189 rannych, 7 jeńców i 21 zaginionych.

8 czerwca ostatni żołnierze pod eskortą Polaków wypłynęli z Narwiku. W ewakuacji uczestniczyły transportowce „Sobieski” i „Batory”.

Operacja Weserubung 233137,1
płyta położona na cześć polskich marynarzy


Źródło: Michał Olszański - "Narwik", Warszawa 2005, Edipresse




Michał „Ramirez” Jodłowski

Historia - Operacja Weserübung



Autor: 4970
skomentuj
KOMENTARZE NA TEMAT GRY
więcej komentarzy dodaj komentarz