Falanga macedońska

Falanga macedońska

Macedończycy uczynili z falangi potężną formację. Wyposażyli j we włócznie (sarissa) o długości 5,5-6,5m. Podczas natarcia cztery lub pięć pierwszych rzędów ustawiało swoje włócznie poziomo. W ten sposób ostrza wystawały daleko poza linię frontu, broniąc żołnierzy przed bezpośrednimi razami. Pozostałe rzędy unosiły w górę włócznie, tworząc tym samym zaporę przed pociskami nieprzyjacielskimi.

W razie ataku nieprzyjacielskiego falanga macedońska przyjmowała natychmiast pozycję obronną. Żołnierze chowali się za przylegającymi do siebie tarczami, gdyż kolumny stały blisko siebie, w odległości pół metra.

Falanga składała się z 64 batalionów (syntagama), a każdy batalion liczył 256 żołnierzy. Dowodził nimi tagmatarcha. Syntagama liczyła 16 kolumn (lochoj) po 16 ludzi. Na czele kolumny stał dowódca (lochagos), a na końcu - zastępca (uragos). Powoływano także dowódcę półkolumny (hemolochita). Gdy falangę ustawiano w kolumny ośmioosobowe, hemolochita stawał obok lochagosa, a jego ludzie tuż za nim. Każda ćwiartka kolumny miała swojego dowódcę (enomotarcenę).

Falanga macedonska 183909,1


Kolumny dobierano parami. Każdą parą dowodził dilochota, który stał po prawej stronie dowódców kolumny. Dwiema parami kolumny dowodzili tetrarcha, a czterema- teksjarcha. 32 bataliony tworzyły skrzydło (keres), którymi dowodził kerercha. Falanga składała się z dwóch skrzydeł, którymi dowodził strategos (odpowiednik obecnego generała).

Do V w.p.n.e. było kilka wariantów ustawienia falangi w linii prostej, linii ukośnej, później półksiężycu, pustym półkwadracie i otwartym trójkącie (odwróconym klinie). W tych trzech ostatnich skrzydła falangi były albo wysunięte, albo cofnięte względem centrum formacji.

Musztra

Żołnierze walczący w falandze musieli mieć perfekcyjny szyk zwarty, kiedy tarcze sąsiadów dotykały się brzegami. Rozkazy wydawane były przy pomocy okrzyków.

Gdy kolumna zamykająca falangę otrzymała rozkaz zatrzymania się, pozostałe wykonywały zwrot w jej stronę i przybliżały się. Potem wykonywały zwrot ku przodowi i zacieśniały szeregi.

Falanga macedonska 183910,2


Przed spotkaniem z nieprzyjacielem półkolumny i ćwierćkolumny przesuwały się do przodu. Było to czynione podwójnie. Ruch ten można wykonać również w bok. Stosowano go do zwierania i rozwierania szyku, jak też do rozciągania i skracania głębokości i szerokości falangi. Jedyne perfekcyjne wyszkolenie żołnierzy zapobiegało chaosowi, jaki mógłby się wkraść w czasie takich manewrów na polu walki.

Falanga mogła też w pełnym porządku wykonać komendę "w tył zwrot". Było kilka sposobów wykonywania takiego manewru. Jeden z nich tzw. sposób spartański, stosowano wtedy, gdy falanga zmuszona była się wycofać. Oficer wykonywał w tył zwrot, a żołnierze powtarzali jego manewr.

Źródło: Wielka Encyklopedia Starożytnych Kultur


Songokan
E-mail autora: goku92(at)o2.pl


Autor: 4153
skomentuj
KOMENTARZE NA TEMAT GRY
11.11.2011 | goorzki81 » Krótko i rzeczowo :). Warto by jeszcze wymienić p
więcej komentarzy dodaj komentarz