PZL.23 Karaś
Lotnictwo zamówiło początkowo 40 egzemplarzy PZL.23A rezygnując tym samym z prac nad konkurencyjnym PWS–19. W 1936 roku „Karasie” zostały przekazane do pułków lotniczych. Jednak wady zastosowanego w „Karasiu” silnika Skoda–Bristol Pegasus IIM2 wymusiły skonstruowanie wersji PZL.23B z mocniejszym silnikiem PZL Pegaz VII. W latach 1936–1938 wyprodukowano 210 samolotów w wersji B. Trafiły one do wszystkich liniowych eskadr lotniczych. PZL.23A przeniesiono do szkół lotniczych. Podczas Kampanii Wrześniowej w walkach wzięło udział 120 tych samolotów. Wykonały 130 lotów bojowych i zrzuciły 52 kilogramy bomb. Ich największymi akcjami były
bombardowania niemieckich kolumn pancernych w okolicach Radomska, Pułtuska i Różana. Niestety „Karasie” działały bez osłony myśliwskiej i poniosły duże straty. Zniszczono 112 tych samolotów. Do Rumunii ewakuowano tylko 11 PZL.23 w wersji A i 20 w wersji B. Zostały one przejęte przez lotnictwo rumuńskie. Użyto ich w walkach przeciw ZSRR. W 1946 roku ostatni „Karaś” latał jeszcze jako holownik
Konstrukcja: metalowa, jednosilnikowy dolnopłat wolnonośny, podwozie klasyczne dwukołowe stałe osłonięte owiewkami. Załoga 3 osoby. Napęd stanowił silnik gwiazdowy 9–cylindrowy Skoda–Bristol Pegasus IIM2 o mocy 442 kW (600 KM) – PZL.23A lub PZL Pegaz VIIA o mocy 500 kW (680 KM)–PZL.23B.
Uzbrojenie: zsynchronizowany k.m. wz.33 kal. 7,9mm pilota oraz 2 ruchome k.m. Vickers F kal.7,7mm w tylnym stanowisku strzeleckim i podkadłubowej „kołysce”. Samolot przenosił 700 kg bomb.
Dane techniczne(PZL.23B):
rozpiętość: 13,95 m
długość: 9,68 m
wysokość: 3,3 m
powierzchnia nośna: 26,8 m2
masa własna: 1980 kg
masa całkowita: 3525 kg
prędkość maksymalna: 319 km/h
pułap: 7300 m
zasięg: 1260 km
Autor: FifiCz
