LOGOWANIE

Zarejestruj sie

Warhammer 40000: Space Wolf

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Karcianka odbywająca się w turach w uniwersum 40k? Biorę w ciemno! Taka była moja reakcja na Warhammer 40k: Space Wolf. Byłem mega hype, ponieważ ciężko o lepszą kompilację, niestety jak się miało okazać przedwczesna była to radość.

Powiedzieć trzeba, że pomysł powyżej jest świetny, wcielamy się w space marine, członka klanu kosmicznych wilków (co ciekawe, tych bardziej nieokiełznanych) aby wraz z jego pobratymcami odczyniać zło w postaci sił chaosu. Co może pójść nie tak w takim razie? Otóż jak się okazuje wiele rzeczy, co niestety sprawia, że gierka bardzo pomaga w tym, aby więcej po nią nie sięgać. Ale aby nie być gołosłownym przejdźmy do rzeczy i rozłóżmy grę na czynniki pierwsze.

Wcielamy się w rolę kosmicznego wilka o imieniu Valgard, który wraz z kumplami ma za zadanie eksterminować heretyków chaosu. I ot jak przedstawia się bezbarwna i nijako przedstawiona fabuła. Postacie są nieme, a szczątki dialogów nijak mają się do gier z serii DOW. Eksterminacji niemilców dokonujemy poprzez tury, a konkretnie mamy 2 ruchy na turę. Nasze zdolności to nic innego jak talia kart wyposażona w środki masowego rażenia i tu należy się pochwała, ponieważ tych jest całkiem sporo. Wyrzutnie rakiet, karabiny, młoty energetyczne, miotacze ognia czy broń plazmowa to tylko niektóre pozycje z naszego bogatego arsenału.
Nasz „main” do misji może przystąpić w trzech formach przez co karty jakich używa są inne:

* Scout: specjalista w walce na odległość, stawia przede wszystkim na karabiny snajperskie, które z dużej odległości potrafią one shootować.

* Power Armour: ten pancerz cechuje się możliwością używania jet packów, które potrafią nas przenieść przez barykadę, większa różnorodność karabinów.

* Terminator: ciężko opancerzony żołnierz z bardzo mocnymi atakami wręcz oraz masowym rażeniem, np. wyrzutnią rakiet montowaną na plecach.

Po każdej udanej misji przydzielane są nam punkty, które możemy wydać aby odblokować cechy szczególne danego pancerza czy to naszego czy to kompanów. Również nasi kompanii cechują się różnymi pancerzami, dzięki czemu możemy złożyć drużynę gotową na wszystko.

Nasza talia składa się z 30 kart które mają różne zastosowanie:

* karty przywołań - możemy przywołać kompaniona który pomaga nam w walce,

* karty ruchu - dzięki nim możemy poruszać się po planszy,

* karty wyposażenia - tymi kartami zadajemy najczęściej obrażenia przeciwnikom,

* karty wysiłku - są to punkty inicjatywy, które określają naszą kolejkę; im więcej mamy punktów wysiłku, tym dłużej będziemy musieli czekać na następny ruch, karty wysiłku potrafią obniżać dany wskaźnik u nas lub podwyższać u przeciwnika,

* karty leczenia - istotne karcioszki pozwalające na leczenie samego siebie lub postaci na danym obszarze,

* karty sytuacyjne - te karty po spełnieniu specjalnych wymogów dodają się i łączą w combosy z naszymi innymi umiejętnościami, np. strzał z broni w przeciwnika w odległości 3 kratek aktywuje kartę blaze, co skutkuje podpaleniem przeciwnika i zadawaniem obrażeń co turę.

Jest miejsce również na crafting, otóż po każdej misji otrzymujemy punkty, karty lub boostery. O ile boostery z kartami działają jak w każdej innej karciance, to crafting jest nieco inaczej skonstruowany. Im więcej mamy kopii danej karty, tym więcej możemy zrobić lepszej broni danego typu. Reasumując: 4 boltery podstawowe zmieniamy na 2 boltery +1 po czym +1 zmieniamy na jeden bolter +2.

Space Wolf oferuje kilka trybów zabawy: kampania, scenariusze, wyzwania oraz multi. Podczas rozgrywania kampanii niestety napotykamy kilka rzeczy na tyle irytujących, że nie sposób pominąć ich w recenzji.

I tak pomijając fakt, że czujemy się podczas gry głusi, to dodatkowo nasze misje są do granic możliwości nudne i polegają na pewnym kuriozalnym zastosowaniu, które odkryłem po 2 misji. Otóż nasze cele są powtarzalne: zniszcz daną liczbę przeciwników, dotrzyj w dany punkt lub zniszcz dany obiekt. Od wielkiego dzwonu trzeba czasami kogoś obronić. Moje zastrzeżenia budzi cel misji polegający na dotarciu w dane miejsce - otóż zawsze starałem się pozbyć przeciwników i tym samym spokojnie dotrzeć do celu. Niestety jest to niemożliwe i bezsensowne, gra nie nagradza walki, ponieważ przeciwnicy wychodzą bez końca i najlepszym sposobem jest po prostu niebaczenie na nic i długa do przodu. Bardzo dziwne podejście, bo gra opiera się przede wszystkim na walce. Oprawa graficzna również zostawia wiele do życzenia i mam wrażenie, jakbym grał w odświeżoną wersję Gorky 17. Jak na rok, w którym ta produkcja została wydana, szału nie ma.

Chciałbym również wspomnieć o totalnie nieudanym moim zdaniem pomyśle polegającym na konieczności ustawienia się w linii prostej do przeciwnika, aby go trafić. Kończąc akcję ruchu wybieramy jedną ze stron świata, w którą nasz heros będzie skierowany, niestety dochodzi czasami do momentów, w których stoimy dosłownie kratkę wyżej od przeciwnika co zmusza nas do zmarnowania kolejnego ruchu, acz tylko na obniżeniu się o 1 pole, ponieważ inaczej cierpimy na syndrom „braku zasięgu”.

Warhammer 40,000: Space Wolf to ciekawy pomysł połączenia gry karcianej ze strategią turową. Jak się jednak okazuje sam pomysł to nie wszystko, otóż bowiem trzeba to jeszcze przenieść na ekrany pecetów. Nijakie postacie, szczątkowa fabuła, prawie żadne udźwiękowienie, irytująca mechanika gry oraz misje polegające na tym samym nie powodują chęci do sięgania po ten tytuł. Nawet dla hardcorowych fanów uniwersum gierka nie zdoła przykuć na więcej niż 10 godzin. Na szczęście Space Wolf jest na tyle tani, że nie powinien nikogo zaboleć po kieszeni nawet po omyłkowym zakupie.