LOGOWANIE

Zarejestruj sie

Through the Darkest of Times

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Niewątpliwie jeszcze przez wiele dekad kolejne i kolejne niemieckie pokolenia będą pokutowały za trzynastoletni okres grzeszenia swych ojców i matek zwany Trzecią Rzeszą, tyleż za zbrodnie danego reżimu, co i powszechność oraz żywiołowość poparcia gremialnie mu udzielanego przez niemieckich mieszkańców miast i wsi. I jakkolwiek historykom udało się zidentyfikować taką czy inną opozycyjną grupę, nietrudno było wskazać na jej niszowy charakter i niewielki zakres oddziaływania. Nie oznacza to bynajmniej, że tego rodzaju niezadowolone grupy były nieobecne, zaś przy okazji Through the Darkest of Times gracz będzie mógł pokierować losami jednej z nich.

Akcja gry jest podzielona na cztery różne okresy – rok 1933 (czyli dojście nazistów do władzy), 1936 (tężenie Trzeciej Rzeszy pod znakiem igrzysk olimpijskich w Berlinie, ale również zmierzania ku wojnie – wskutek przyłączenia Nadrenii – i największym zbrodniom pod znakiem ustaw norymberskich), 1941 rok (epoka największych sukcesów zbrojnych tak naprawdę będących początkiem końca, a także intensyfikacji tzw. ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej), oraz lata 1944-1945 (osuwanie się reżimu w gruzy i jego ostateczny krach) – przy czym osiągnięcie każdego z nich wymaga przetrwania uprzednich.

Nasza rola sprowadza się zarządzania niewielką grupą opozycjonistów, reprezentujących sobą najróżniejsze środowiska (monarchiści, komuniści, chrześcijańscy demokraci i liberałowie, anarchiści, socjaldemokracji będący nauczycielami, robotnikami, studentami bądź głowami rodzin itp. itd.), którzy próbują przekonać swe otoczenie o fałszu drogi narodowych socjalistów, czasami zaś zdobyć się na bardziej radykalne środki oporu tudzież wspomóc ofiary brunatnego terroru. Autorzy są tu jednak realistami, najczęściej dane nam będzie uprawiać szeptaną propagandę, rozpowszechniać ulotki, malować antyreżimowe napisy na murach, czasami wspomóc osoby prześladowane z takich czy innych względów chociażby poprzez zawstydzenie agresorów bądź umożliwienie ich ofiarom ucieczki. Możemy jednak zapomnieć o zmianie biegu wielkiej historii, nie uniemożliwimy Hitlerowi rozpętania wojny czy dokonując stosownego zamachu doprowadzimy do jej szybszego kresu. Walczymy bowiem nade wszystko o zachowanie własnego sumienia, szacunku wobec odbicia w lustrze.

Autorzy unaoczniają graczowi, iż nie było to bynajmniej takie proste, co i rusz należało bowiem liczyć się z niebanalnymi dylematami. Ot, choćby stawiają oni przed graczem pytanie, czy byliby skłonni sprzeciwić się zapisaniu swego dziecka do Hitlerjugend, wystawiając się nie tylko na ryzyko natychmiastowego zainteresowania ze strony tajnej policji, lecz także czyniąc z własnej pociechy środowiskowego odmieńca, pozbawionego nawet autentycznie niewinnych możliwości atrakcyjnego spędzania czasu. Czy będąc uczciwym Niemcem można było uczciwie kibicować własnym drużynom narodowym podczas olimpijskich zmagań? Czy wypadało współpracować z obcymi wywiadami, zwłaszcza również służącym zbrodniczym totalitaryzmom jak stalinowski? Co z bombami alianckich samolotów spadających wszak nawet nie na domy sąsiadów, co własne? Odpowiedzi na te pytania nawet z perspektywy współczesnych kanap niekoniecznie są oczywiste…

Twórcom rzeczonego tytułu nietrudno było popaść w przesadę takiego czy innego rodzaju, na szczęście jednak w mej ocenie ustrzegli się oni naczelnego grzechu taniego moralizatorstwa tudzież niewiele mniejszej przewiny spłycenia tematu. Udało im się również wykreować nastrój postępującej paranoi czy też refleksji nad wadliwością wcześniejszych nie dość dalekowzrocznych decyzji, i to pomimo znajomości historii.

Niestety największą wadą gry jest zbyt daleko posunięta nawet nie prostota rozgrywki, co jej schematyczność, sprawiająca, że wraz z upływem czasu użytkownik wykazuje coraz mniej cierpliwości pod adresem teoretycznie głównej warstwy tej produkcji (przynajmniej w przypadku trybu „pełnoprawnego” a nie skorzystania z tzw. modułu opowieści). Z jednej strony autorzy chcieli uhonorować rzeczywistość – skalę realnych działań opozycyjnych – z drugiej jednak trochę szkoda, iż nie rozbudowali chociażby mechanik „konspiracyjno-inwigilacyjnych”.

Rzeczona produkcja jest utrzymana w dość powściągliwej, ale jednak przyjemnej dla oka oraz (nieco mniej) ucha estetyce, racząc użytkownika wystudiowanymi scenami, stroniącymi od bardziej skomplikowanej animacji tudzież skomplikowanej linii melodycznej. Na uznanie zasługuje fakt, że bezkompromisowo przedstawili oni nazistowską symbolikę, jak też oddali właściwe dlań zbrodnie, nie pozwalając sobie jednak na tanie epatowanie brutalnością czy wulgarnością śmierci. Mało tego, udostępnili oni nawet (domyślną) opcję cenzury (chociażby w zakresie swastyk), cieszy mnie jednak swoboda zaniechania tejże.

Through the Darkest of Times to pozycja interesująca pod względem fabularnym, starannie wykonana, która jednak po dłuższej rozgrywce zaczyna nudzić, przy ponownym podejściu nie oferuje zaś właściwie żadnych autentycznie nowatorskich ścieżek alternatywnych. Mimo swych przywar stanowi ona jednak dzieło wartościowe i poruszające, pozwalające z nieco większą wyrozumiałością – a zarazem, co paradoksalne, i surowością – spojrzeć na tzw. zwykłych Niemców.

Bardzo dziękujemy serwisowi GOG.com za udostępnienie kodu recenzenckiego w celu umożliwienia powstania niniejszego tekstu - https://www.gog.com/game/through_the_darkest_of_times

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję