The Great Battles Collectors Edition

Zaproponowano nam dziesięć scenariuszy bitew, w kolejności będą to: Cheronea (338 p.n.e.) - to ciekawa bitwa, w której Aleksander po raz pierwszy zademonstrował światu swe umiejętności, walcząc u boku ojca- Filipa II, Lyginus (335 p.n.e.) Pelium (335 p.n.e.) Granicus (334 p.n.e.) Issos (333 p.n.e.) Gaugamela (331 p.n.e.) Jaksartes (329 p.n.e.) Samarkanda (329/328 p.n.e.) Arigeum (327 p.n.e.) Hydaspes (326 p.n.e.). W każdym z nich możemy zagrać po stronie przeciwnej, jednak uprzedzam lojalnie, że wtedy wygranie bitwy jest dość trudne. Od razu widać jaką przewagę organizacyjną miała armia macedońska. Kampania w GboA jest dosyć śmieszna , w dziesięć rund kampanii musimy zdobyć jak najwięcej prowincji i wygrać praktycznie wszystkie bitwy. W zasadzie aby zdobyć tytuł Aleksandra Wielkiego, nie mamy żadnego wyboru i musimy toczyć bitwy w tej samej kolejności co historyczna postać. Jedynym urozmaiceniem jest zarządzanie garnizonami aby trzymać za mordę świeżo podbitą prowincję.

Jednostki, które oddano nam do dyspozycji są w zgodzie z tymi historycznymi. Mamy więc, lekką, średnią i ciężką (hoplici) piechotę, lekką (w tej roli oszczepnicy i łucznicy) i ciężką kawalerię- oprócz słynnej kawalerii Aleksandra za ciężką jazdę, uznano perskich katafraków- spece mogą się kłócić czy słusznie. W grze występują także, stosowane szczególnie na wschodzie, rydwany. Jak pewnie pamiętacie w niedawnych załogowych artykułach, napisane było o ich wadach, spowodowanych brakiem zawieszenia i sztywnej osi. W GboA dość dobrze to zasymulowano, bowiem jednostki rydwanów tracą aż dwa pkt. ruchu za zmianę kierunku ruchu. Jeśli mamy pecha zaznamy , skutki szału słoni, które ogarnięte paniką zaatakują najbliższą jednostkę. Ciekawostką jest to, że w armiach indyjskich, które dość powszechnie używały słoni, występował specjalny członek załogi tzw. kornak, jego jedynym zadaniem było wbicie długieg

Autorzy gry - firma GSE Erudite Software Inc. uznali, że w czasach Aleksandra Wielkiego jak i pozostałych panów (Hannibal, Cezar), najważniejsza była inicjatywa poszczególnych wodzów. Uważam, to za dobry wybór, bowiem większość swoich zwycięstw uzyskiwał Aleksander "dzięki wyjątkowej zdolności do błyskawicznych ruchów i ataków."- tak podaje instrukcja i w pełni się z nią zgadzam. Każdy z dowódców ma przypisany współczynnik inicjatywy, na podstawie, którego komputer oblicza, kolejność ruchów. Przykładowo Aleksander w większości bitew (poza Cheroneą -tam 6) ma inicjatywę -7, a taki Dariusz III tylko 3. Jeśli mamy inicjatywę, wtedy od razu wokół naszego wodza podświetla się zasięg jednostek, którym może wydać rozkazy. W początkowej fazie bitwy, zwłaszcza gdy ograniczeni jesteśmy limitem tur, wówczas godne polecenia jest poruszanie wszystkimi podwładnymi jednostkami na raz, za pomocą opcji "group move". Kosztuje to co prawda dwa punkty rozkazów (pkt. inicjatywy odpowiadają pkt. rozkazów) zaręczam jednak , że się opłaca.

Interfejs w "The Great Battles of Alexander" i pozostałych grach jest bardzo funkcjonalny, nie piszę tego bez kozery, ponieważ niektóre z turówek miały tak pogmatwane interfejsy, że psuło to przyjemność grania. Przykłady, proszę bardzo -choćby interfejs z legendarnej serii "VforVictory" ( pamiętacie jeszcze te gry ?) czy nawet w sławetnych butlegrundach. Czasem się tam człowiek zdrowo naklikał zanim uzyskał odpowiednie informacje. Natomiast panel sterowania w GboA jest całkiem przyjemny. Jedynym moim zastrzeżeniem są irytujące komunikaty o wynikach bitew. Na szczęście w GBoH i GBoC pozbyto się ich. Przecież i tak, od razu widać, kto wygrał a kto przegrał i ile trupów pozostało na polu bitwy. Mimo wszystko, dzięki wyraźnym przyciskom, sterowanie grą jest bardzo proste.