LOGOWANIE

Zarejestruj sie

StarCraft II: Legacy of the Void

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Aż trudno w to uwierzyć, lecz pierwotnie druga odsłona cyklu StarCraft II została zapowiedziana oficjalnie w połowie maja 2007 roku, a pierwsza „podczęść” – Wings of Liberty – miała swoją premierę w lipcu 2010 roku. Od której by daty jednak nie liczyć czasu, okres, jaki upłynął do dnia premiery ostatniej „pododsłony” trudno określić mianem innym niż „szmatu”. Czy było warto?

Legacy of the Void w odróżnieniu od Heart of the Swarm (z daty premiery) jest pozycją samodzielną o tyle, że nie wymaga posiadania którejkolwiek z poprzednich części, oferując zarazem w multiplayerze pełnię możliwości, co z pewnością dla niejednego gracza będzie dostateczną motywacją do zakupienia właśnie tej. W istocie jednak była to marketingowa konieczność, trudno bowiem by było sprzedawać poprzednie odsłony w premierowej cenie, w sytuacji zaś, gdyby LotV było klasycznym add-onem, wielu potencjalnych kupców mogłoby się zniechęcić.

Tak jak wszystkie dotychczasowe części, również i recenzowana pozycja oferuje graczowi pełnoprawną kampanię – a nawet można stwierdzić, że trzy takowe (prolog, kampanię główną oraz epilog), choć po prawdzie również dobrze mogłyby one być „sklejone” w jedną i ponownie z uznaniem trzeba się wypowiedzieć o marketingowcach Blizzarda, którzy pierwszą z nich udostępnili powszechnie na zasadzie dema.

Pełnoprawność kampanii LotV jest tym większa, iż w końcu można mówić o prawdziwym zakończeniu, a nie klasycznym „ciąg dalszy nastąpi”. O ile więc początek może się zdawać zupełnie niezrozumiały dla osoby kompletnie nieobeznanej z opowieścią (takie Wings of Liberty chociażby przy okazji instalacji przybliżało całą dotychczasową fabułę), o tyle w końcu – wliczając w to pierwsze części cyklu – gracz zostanie uraczony Finałem.

I wiecie co? Jestem rozczarowany. Po scenarzystach „Zamieci” spodziewałem się dużo, dużo więcej. Nie chcę bynajmniej zbyt wiele zdradzić, lecz zakończenie nijak się ma do klimatu wszystkich dotychczasowych odsłon, o pierwowzorze nie wspominając.

Misje same w sobie są umiarkowanie urozmaicone, twórcy w przypadku jednej z nich nawet zaproponowali zupełnie nowe rozwiązanie, lecz daleko im do świeżości oferowanej przez liczne mody. Zabrakło też misji na wzór kończącej pierwszego StarCrafta, gdy jednocześnie mogliśmy pokierować dwiema rasami – w Legacy of The Void niejednokrotnie dane nam będzie toczyć boje ramię w ramię z sojusznikami, zawsze jednak pozostającymi poza naszą kontrolą.

Nieodmiennie wiele ciepłych słów można powiedzieć na temat oprawy audiowizualnej produkcji… choć nie da się ukryć, że momentami nie byłem w stanie się opanować, by nie włączyć muzyki z „jedynki” (pierwszy z patchy do gry – nota bene opublikowany bodaj trzy dni po jej premierze – dał taką możliwość). Również cutscenki są piękne – ale bynajmniej nie wyjątkowe. Blizzard zawsze słynął z tego, że wyprzedzał resztę świata pod tym względem, czasami nawet o kilka długości. Tymczasem Legacy of The Void stoi w pierwszym szeregu – z naciskiem jednak na te ostatnie słowo.

StarCraft II: Legacy of The Void to bardzo dobra gra, ale już nie pozycja wyjątkowa. Można wręcz odnieść wrażenie, że Blizzard – skupiony na nowych cyklach – stracił serce dla swego klasycznego dzieła. Wciąż stanowi ono dowód rzemieślniczej maestrii, ale już nie głębokiego uczucia.

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję