Stalingrad

Rozgrywka została nieznacznie ograniczona do dwóch kampanii. Zamiast gry sieciowej mamy jednak do dyspozycji aż 43 misje. Dzięki takiemu rozwiązaniu spędzimy długie godziny, przemierzając kolejne etapy. Oczywiście wszystko zależy tylko i wyłącznie od nas, od naszego podejścia do rozgrywanych misji, a jeszcze dokładniej - od poziomu trudności, jaki wybierzemy oraz celu, jaki sobie postawimy. Grę można przejść na dwa sposoby: łatwy oraz realistyczny. Wybierając sposób pierwszy, czyli łatwy, możemy bardzo szybko przejść grę. Na łatwym poziomie trudności wojska, którymi kierujemy, są znacznie silniejsze od przeciwników, a co za tym idzie, mamy niesamowitą przewagę. Jednak nie jest tak do końca, ponieważ jeśli nie mamy umiejętności przewidywania oraz planowego działania, to nawet z taką przewagą możemy położyć misję. Pamiętajmy, że atakując stajemy się agresorami, czyli jesteśmy narażeni na olbrzymie straty związane z przygotowanymi do obrony przeciwnikami, którzy są okopani oraz posiadają odpowiednią broń do wyniszczenia ciężkiej, pancernej jazdy. W takich sytuacjach nieodzownymi stają wszystkie umiejętności dowódcze. Natomiast kiedy wybierzemy realistyczny poziom trudności, to ilość wojsk, jak również ich siła, będą zgodne z faktami historycznymi. To jest prawdziwa gratka dla stratega, bowiem możemy wcielić się w majora dowodzącego wojskami i przekonać się, jak ciężkie jest to zadanie. Z pewnością wiele osób zmieni zdanie na temat swoich umiejętności. Wcale nie jest tak łatwo być dowódcą. W tę grę można grać całymi tygodniami, zastanawiając się nad kolejnymi posunięciami taktycznymi oraz strategicznymi. Nawet nie ma mowy, abyśmy na tym poziomie trudności przeszli misję w godzinę. Z każdą kolejną misją będzie coraz trudniej i ciężej. Jednym słowem, ta gra bardzo dobrze wyjaśnia, dlaczego tak długo trwają bitwy, a wojny mogą ciągnąć się latami.



Nasze wysiłki nie pójdą na marne, dlatego że twórcy gry zadbali o to, żeby gracze mieli się czym pochwalić. Mówiąc konkretniej, w grze pojawiają się akta osobowe, naturalnie bardzo uproszczone. Tworzymy nasz własny profil gracza i „na dzień dobry” zyskujemy status majora, który oczywiście jest wyszczególniony w aktach osobowych. Dalej pojawiają się umiejętności takie jak: taktyka, logistyka, zwiad, siła charakteru, planowanie oraz morale. Wszystkie nasze umiejętności początkowo mają wartość 35% i – w zależności od naszych poczynań - z każdą wykonaną misją liczby te będą rosły bądź malały. Nie jest tak łatwo, że wszystko tylko rośnie - jeśli położymy w misji logistykę, jej wartość automatycznie zmaleje, a tym samym zyskamy mniej doświadczenia. Właśnie, aby uzyskać awans, w oddzielnej rubryczce akt, zawierającej informacje na temat naszego doświadczenia, musimy dobrnąć do maksimum. Posiadając wyższy stopień wojskowy i dodatkowo program do robienia screenów, będziemy mogli pokazać światu jak wytrawnymi dowódcami jesteśmy.



Rozgrywka właściwa jest uproszczona do poziomu dowodzenia. Zrezygnowano z rozwoju oraz produkcji, czyli z całej części ekonomicznej. Nie mogło jednak być inaczej, bo gra jest swoistym typem symulacji wojennej.

Stalingrad