„Uno due rike fake” – tak zaczynają się słowa popularnej dziecięcej wyliczanki i dziwnym trafem to ona mi się nasunęła na myśl przy okazji recenzowania kolejnego dodatku do gry The Sims 2. Niby odmienne, niby za każdym razem wnoszące coś nowego, ale tak naprawdę będące tylko skromnymi namiastkami pełnoprawnego produktu, bardziej pozorujące rasowe dodatki niźli autentycznie nimi będące. Z tego też powodu z taką swadą i łatwością ludziom ze studia Maxis udało się wyprodukować aż siedem – absolutny fenomen i rekord – tego rodzaju add-onów do „jedynki” i z powodzeniem je sprzedać. Nie mam zresztą najmniejszych wątpliwości, iż właśnie taką samą liczbę postawili sobie za punkt honoru osiągnąć przy okazji sequelu. A co gorsze – zapewne im się to uda...

Niewiele czasu upłynęło od premiery pierwszego oficjalnego dodatku zatytułowanego Na Studiach, gdy prawdziwi simsomaniacy zmuszeni zostali sięgnąć do głębin swych kieszeni celem nabycia obiektu kolejnych ich westchnień – add-onu Nocne Życie.

Jak sama nazwa wskazuje leitmotivem owej pozycji jest egzystencja naszych ulubieńców prowadzona przez nich po zmroku. Bynajmniej nie tylko metaforycznie – pierwszą większą nowalijką bowiem jest wprowadzenie możliwości przeobrażenia się w wampira! Jak wieść gminna bowiem niesie istoty owe( których oczywiście nikt nigdy nie widział na oczy, jednakże w niczym to nie przeszkadza pisać opasłe tomiszcza o największych szczegółach ich fizjologii) bardzo nie lubią się ze słoneczkiem, którego promienie bardzo nieprzyjemnie wpływają na ich ogólną kondycję, w przypadkach skrajnych prowadząc nawet do całkowitego spopielenia. I tak w istocie jest w grze, co siłą rzeczy ogranicza ich mobilność do wyłącznie pór nocnych, dzień zaś zmuszone są spędzać w urokliwych i charakterystycznych dla epoki trumnach – owe zaś rzecz jasna można nabyć w stosownych sklepach. Na ich szczęście powiedzenie, iż nie ma róży bez kolców działa w obie strony i dlatego w ciągu nocy w ogóle się nie starzeją, zaś ich wszystkie potrzeby ulegają zablokowaniu, co pozwala się nimi nie przejmować. O studiach wszakże i tym podobnych atrakcjach możemy zapomnieć.

To się nazywa wada postawy!

Jednakże pierwszą naprawdę zauważalną zmianą jest pojawienie się nowej dzielnicy klubowej, wołającej wręcz o jak najgłębsze się w niej zanurzenie. Ta zaś oferuje właściwie wszystko, czego można by się po niej spodziewać - restauracje, dyskoteki gdzie można choć na chwilę wcielić się w dj-a, kluby karaoke, kręgielnie, puby karciane( tu kłania się wszakże polityczna poprawność, konieczna do uzyskania atestu dostępności dla nastolatków – otóż nijak nie można weń kupić jakiegokolwiek alkoholu! Paradoks to niezgorszy, tak jakby w bibliotece wypożyczano wszystko za wyjątkiem książek – na myśl nasuwa mi się znany definicja chlebaka, wskazująca iż zgodnie z przeznaczeniem służy on do przenoszenia granatów), sklepy i nie tylko.

Owe miejsca relaksu niosą zaś ze sobą dodatkowe atrakcje, które będą potrafiły wciągnąć gracza na dłużej – ot chociażby odwiedzając restaurację musimy nastawić się na pewien związany z tym miejscem rytuał: uprzednie rezerwowanie miejsca, zamawianie potraw, płacenie rachunku – taka mała lekcja savoir vivre dla współczesnego pokolenia nastolatków.

Samo oczekiwanie na posiłek urozmaicić sobie można wykorzystując szereg opcji dostępnych po tym gdy zasiądziemy do stołu – da się teraz na siedząco flirtować, wznosić toast( ot, odkrycie) czy zwyczajnie bawić się jedzeniem( a to już zła lekcja wychowania;)), a nawet oświadczyć się, czemu jednak nie towarzyszy stosowny filmik, jak to ma miejsce w przypadku bardziej klasycznych form owej jakże nieszczęsnej czynności. Co ciekawsze, wszystkie nowości doskonale nadają się do zacieśniania związków oraz przyjaźni i można je wykorzystać podczas spotkań i randek, które stanowią zupełną nowalijkę w grze. To w zasadzie minigry z określonym limitem czasu, tak jak miało to miejsce w przypadku domowych imprez. Tu jednakże zabawa polega na realizowaniu pragnień drugiej strony, co zresztą trudne nie jest, gdyż możemy do nich cały czas zerkać. Jednak czy tylko ja mam małe deja vu odnośnie jednego z dodatków do pierwszej części serii? Czy naprawdę opcji tych nie można było zaimplementować już w „podstawce” sequelu?

Nowa technika rzutu

Wielu graczy na pewno z radością przywita opcję zakupu samochodu, który poza szeregiem funkcji kojarzących się z nim( owszem, „tych” też!;)) umożliwia także ową podstawową – takoż już nie jest wielką tragedią spóźnienie się na autobus szkolny tudzież pracowniczy, nie ma także potrzeby zamawiania taksówki, jeśli chcemy się wybrać poza naszą parcelę. I tu pojawia się znowu to samo pytanie – dlaczego dopiero teraz?

Czymże byłby kolejny dodatek bez całej masy nowych przedmiotów domowego zastosowania? Twórcy nie chcieli zadawać nabywcom owego pytania, takoż uświadczymy całego mnóstwa nowych gadżetów – jednych bardziej użytecznych, innych mniej, z pewnością satysfakcjonujących dla gracza... aż do następnego dodatku.

Tym razem panowie z Maxisu postawili sobie poprzeczkę nieco wyżej, niż ostatnim razem. Zmian jest dużo więcej, niż wskazałem( ot, dochodzi także nowe kryterium atrakcyjności przy stosunkach ogólnosimowych, bogatsze są środki ekspresji nastroju podopiecznego itp.) i nie sprawiają wrażenia aż tak pozorowanych. Sądzę, że dodatek ów dostarczy całkiem dużo frajdy, choć wciąż nie jestem przekonany, czy w stopniu adekwatnym do ceny i wysiłku twórców.

Ilość nowości 70% Innowacyjność 70% Grywalność 80% Ocena końcowa 70%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY zmiany nie tylko kosmetyczne nowe minigry wampiry własny samochód

MINUSY to już było...

Pentium III 800 MHz, 256 MB RAM, karta graficzna 32 MB.