LOGOWANIE

Zarejestruj sie

Magical Diary

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Ostatnimi czasy – a może wcześniej zbyt mało dokładnie przyglądałem się rynkowi gier – popularne stały się gry w rodzaju Long Live The Queen, tj. obdarzone dość statyczną oprawą wizualną, sprowadzające się do podejmowania szeregu decyzji i obserwowaniu ich skutków, a następnie reagowania na te skutki i tak dalej i tym podobne. Jednym z przedstawicieli danego gatunku jest Magical Diary.

Nikt tego oficjalnie nie powie czy napisze, ale tak naprawdę twórcy danej gry celowali raczej w żeńską część miłośników wirtualnej rozgrywki, choć też od razu zaznaczyć należy, iż i brzydsza część świata może czerpać satysfakcję z danej produkcji, i to bynajmniej nie ta o skośnych oczach.

Otóż wcielamy się w damskiego Harry’ego Pottera, który rozpoczyna edukację w szkole magii z internatem, siłą rzeczy więc zmuszonego do obcowania z innymi adeptami „czarodziejstwa”, w tym także dość dziwacznej proweniencji, chociażby demonicznej (i tu się z kolei kłania proweniencja twórców tej pozycji). Skupiamy się więc nie tylko na nauce, ale także i życiu towarzyskim, nie wyłączając umawiania się na randki, a nawet wstępowania w związki małżeńskie.

Akcja rozgrywa się niejako w tygodniowych „turach” – każdorazowo w niedzielę planujemy grafik na najbliższe pięć dni, a możemy wybierać pomiędzy szkołami pięciu rodzajów magii, gimnastyką, teorią oraz… no cóż, snem. W ten oto sposób nabijamy sobie najróżniejsze współczynniki i cała sztuka polega rzecz jasna na ich racjonalnym wyważeniu.

Żeby nie było słodko, co pewien czas stawiane są przed nami określone wyzwania, polegające np. na pokonaniu labiryntu i/lub stworzeń w nim obecnych. Atutem gry jest fakt, że właściwie każde wyzwanie można pokonać na co najmniej kilka różnych sposobów, zależnie od opanowanych umiejętności, jak też preferencji – np. wrażego stwora można ominąć z wykorzystaniem przemocy bądź nie.

Jak wspomniałem, grafika w grze jest statyczna, ale w niczym to nie umniejsza przyjemności z niej płynącej. No, może odrobinę rażą sprite’y w scenach „labiryntowych” niczym w przygotówkach bądź przedquake’owych strzelankach z pierwszej połowy ubiegłego wieku. Z kolei muzyka, jakkolwiek dość wdzięczna, nie przypadła mi do gustu w tym stopniu, co w przypadku wspomnianego Long Live The Queen.

Magical Diary to dość przyjemna pozycja jako alternatywa dla Sapera czy innego Pasjansa. W każdej chwili można zaprzestać rozgrywki, ale też zdarzały mi się też dłuższe posiedzenia przy niej. Jest to gra relaksująca, lecz nie odmóżdżająca, czasami bowiem odrobina wysiłku intelektualnego jest konieczna.

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję