LOGOWANIE

Zarejestruj sie

Lara Croft GO

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Nową metodą marketingu na rynku gier komputerowych stało się opublikowanie przed premierą właściwego blockbustera pomniejszej produkcji towarzyszącej, o znacznie prostszej mechanice (oraz znacznie skromniejszych wymaganiach sprzętowych), a to w celu pobudzenia apetytu. Taka też była intencja powstania serii gier GO, która po Hitmanie wzbogaciła się o Larę Croft.

Mechanika rozgrywki nie uległa właściwie jakimkolwiek zmianom – tak jak poprzednio jest to gra logiczna rozgrywana w turach, sugerująca świat wypełniony akcją – wrogo usposobionymi zwierzętami, walącymi się murami itp. itd. – lecz w istocie pozwalająca na nieograniczony w czasie namysł.

Nasze zadanie każdorazowo jest proste – z punktu A musimy dotrzeć do punktu B. Realizacja tego celu już tak trywialna jednak nie jest, często wymaga ona dziesiątek posunięć, mimo że od finiszu dzieli nas, zdawałoby się, raptem kilka pól.

Co cenne, efekt ten został osiągnięty bez „przekombinowywania” rozgrywki, ilość elementów, z którymi będziemy mogli wejść w interakcję, jest naprawdę skromna, tak że po kilku minutach gracz zna już zdecydowaną większość z nich. Trochę bardziej zagmatwane są dwa ostatnie scenariusze, przeznaczone jednak – co wprost jest komunikowane – dla mocno zaawansowanych graczy, którzy w międzyczasie mogli już spostrzec pierwsze oznaki niedosytu.

W Hitmanie GO uwierała mnie sama konwencja produkcji, fakt, że było nie było wcielaliśmy się w osobę płatnego zabójcy, zaś nasze zadanie polegało na „eliminacji” jak najbardziej ludzkich celów. Od tego dyskomfortu wolna jest Lara Croft GO, w której również zdarzy się nam wystrzelić z pistoletów, naszym celem jednak będą węże, jaszczury czy (przerośnięte) pająki, więc nic, czego miłośnik mięsnej kuchni nie byłby w stanie zaakceptować.

Wbrew pozorom Lara Croft GO to gra dość czasochłonna, a to z uwagi na złożoność poszczególnych planszy. Gracz szybko bowiem odkrywa, że oczywiste rozwiązania często są tymi błędnymi, co w istocie wymaga ponownego podejścia. Co gorsza jednak, zorientować się w tym można dopiero po pewnej ilości kroków od popełnienia błędu, tak iż niełatwo jest w ogóle spostrzec wadliwe posunięcie.

Pewnym „uatrakcyjniaczem” produkcji są dodatkowe elementy, które można znaleźć na niektórych planszach, skrywające się w wazach rozsianych w różnych dziwnych miejscach. Składnik ten można zupełnie zignorować, lecz przy próbie kompletnego „zaliczenia” gry warto mieć na uwadze, że niejedna gra z gatunku hidden object poległaby w rywalizacji z LC GO.

Oprawa audiowizualna produkcji jest estetyczna, zwłaszcza w zakresie muzyki oraz animacji postaci – Lara lubi się popisywać, w związku z czym niejednokrotnie zamiast zwykłego kroku wykona ona przewrót czy iście gimnastyczne stanie na rękach. Pewne zastrzeżenia budzi jednak brak opcji manipulowania kamerą, co w przypadku Hitman GO było pomocne o tyle, że niekoniecznie zawsze jest oczywiste, jak gra zinterpretuje użycie danego klawisza kierunkowego. Przywara ta właściwa jest także dla Lary, acz gracz został pozbawiony możliwości uporania się z nią.

Lara Croft GO jest godną produkcją, zasługującą na wykorzystanie znanej marki. Co prawda fani właściwej serii Tomb Raider raczej nią wzgardzą – a to z uwagi na skrajną odmienność gatunkową – miłośnicy jednak intelektualnych wyzwań nie powinni się zrażać tego rodzaju pokrewieństwem.

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję