Kryzys Kubański

Rozgrywka właściwa bardzo przypomina tą z gry Stalingrad, a co za tym idzie, ci którym gra przypadła do gustu, z pewnością polubią Kryzys Kubański. Jeśli chodzi o jednostki, to tutaj nie ma dużych zmian w porównaniu do Stalingradu. Dysponujemy dość zróżnicowanym arsenałem bojowym, począwszy od zwykłych żołnierzy, poprzez pojazdy pancerne, a kończąc na siłach lotniczych. Gra przedstawia się równie ciekawie jak pozostałe tytuły bazujące na silniku Blitzkriega, choć może to być też małym minusem, bo niektórzy lubią pewne urozmaicenie. Ale jeśli coś jest dobre, to po co eksperymentować…? Warto wspomnieć przy temacie jednostek, że ich naprawa odbywa się w trybie globalnym i ograniczono przez to ich ilość.

Eksplozja dworca kolejowego

Najciekawszą rzeczą w grze jest połączenie turowej strategii globalnej z grą strategiczną rozgrywaną w czasie rzeczywistym. Takie połączenie naturalnie początkowo bardzo się podoba, jednak na dłuższą metę nie sprawdza się, przynajmniej w moim przypadku. Przyczynia się do tego również aspekt oprawy muzycznej, która wymaga poprawy. Według mnie dobra ścieżka dźwiękowa stanowi połowę sukcesu. Wcale nie chodzi mi tutaj o jakość muzyki, ale o to, w jaki sposób miesza się z fabułą gry; jeszcze inaczej: czy potrafi przykuć uwagę, jednocześnie wprowadzając klimat realiów panujących w grze. Ponadto ważnym jest, żeby gra niosła ze sobą jakieś innowacje albo coś charakterystycznego. Naturalnie w tej grze pojawia się wspomniany wyżej tryb turowy, jednak jest to jedynie przystawka, ponieważ większość czasu spędzimy na rozgrywaniu konkretnych bitew, które stają się do siebie jakieś bardzo podobne. Po dłuższym czasie miałem coraz mniej ochoty, by w tę grę grać. Po prostu zaczęła mi się przejadać. W końcu ile razy można odgrzewać ten sam pomysł? Toteż bardzo bym prosił o pozostawienie rozwiązań zastosowanych w hitach, a to dlatego, że ciągłe powtarzanie schematu zabiera z tego hiciora jego wielkość i przyczynia się do degradacji go do zwykłej, przeciętnej gry.

Karambol na drodze

Na koniec chciałbym powiedzieć, że nie jestem nastawiony negatywnie do wykorzystywania dobrych i sprawdzonych rozwiązań z poprzednich gier, ale nie przesadzajmy. Gra nader wyraźnie przypomina Blitzkrieg, naturalnie zmieniono realia oraz dodano kilka rzeczy, jak encyklopedia czy rozgrywka turowa, ale to są tylko dodatki, które w rzeczywistości nie wnoszą za wiele zmian do gry. Szkoda, bo zapowiadało się tak dobrze. Niestety gra może jedynie zyskać zainteresowanie u ludzi, którzy polubili Blitzkrieg i chcieliby nie rozstawać się z silnikiem owej gry. Niemniej jednak przedstawiana tutaj gra jest solidną hybrydą RTS-a i strategii turowej, ale nadaje się tylko na jeden raz. Po przejściu gry odczuwamy niechęć do wszystkiego, co by się z tą grą kojarzyło. Nieraz miałem wrażenie, że niektóre walki już gdzieś rozgrywałem i tego deja vu nie mogłem się pozbyć. Toteż gdyby mnie ktoś zapytał, czy warto zakupić tę grę, odpowiedziałbym, że z pewnością przyniesie mu ona wiele godzin radości, pod warunkiem, że jest fanem gry Blitzkrieg. Natomiast jeśli nie jest fanem ww. gry, to niestety może pojawić się rozczarowanie i poczucie, że czegoś tutaj brakuje, czegoś ważnego, ale nie końca wiadomego. Może chodzi o brak świeżości, a może to kwestia fabuły lub samej rozgrywki? Pewnym jest, że gra nie ma tego ważnego składnika, jakim jest „dusza”, innymi słowy brakuje jej oryginalności, przez co koneserzy gatunku raczej nie uznają tej gry za szczególnie interesującą. Raczej powiedzą o niej jak o kolejnej produkcji, która niedługo gdzieś zniknie, niepostrzeżenie i bez echa.

Metryczka

+ / -

Wymagania systemowe