Płonące wioski, miasta w gruzach, wszechobecne zniszczenie - chleb powszedni dla przeciętnego miłośnika strategii. Komputerowa brać miała okazje wziąć udział w różnych konfliktach, zarówno tych opartych na wydarzeniach prawdziwych, prawdopodobnych jak i kompletnie wyimaginowanych. Glest Team – grupa 6 zapaleńców - stworzyła grę w pewnym sensie niekonwencjonalną. Nie chodzi tu o rozwiązania... Gra Glest 2 jest produktem w stu procentach darmowym. W przeciwieństwie do większości niekomercyjnych tytułów ten stoi na całkiem przyzwoitym poziomie. Można powiedzieć, że stanowi krok naprzód w dziedzinie darmowych strategii. Ciągle jednak pozostaje w tyle za produktami komercyjnymi.

Prawie jak Warhammer: 40K

Akcja tytułu rozgrywa się w początkach renesansu. Fabułę można podciągnąć pod „historię alternatywną”. Tłem dla naszej gry jest wojna techniki z magią. Gracz może pokierować oddziałami jednej z dwóch stron konfliktu. Frakcja „Techniczna” jest typową RTSową rasą ludzką. Chłopi budują budynki i zbierają surowce. Kanon jednostek jest bardzo szeroki. Obok typowych jednostek liniowych (łucznicy, rycerze, konnica) możemy przejąć kontrolę nad oddziałami bardziej podobnymi do tych z rysunków Mistrza Leonarda niż tych, z którymi spotkaliśmy się na kartach historii. Machiny latające, mechy(!), sterowce - to wszystko może zasilić nasz arsenał. Miłym faktem( jakże odkrywczym;)) jest to, że nasza armia musi jeść. Pokarm dostarczany jest przez zwierzątka na farmach. Ciekawi mnie tylko czemu żołnierz lekkiej piechoty zjada 1 sztukę żywności , a ciężkozbrojny wojownik 2. Pewnie ów pancerz jest tak ciężki, że nasz dzielny woj musi się dodatkowo pożywiać.

Jednostki bojowe zdobywają doświadczenie - po zabiciu kilku jednostek (próg indywidualny dla każdego typu żołnierzy) otrzymują mile brzmiący tytuł (Elite, Ancient, Legendary etc.) i kilka dodatkowych profitów takich jak zwiększenie obrażeń itp. Pewnym niedopracowaniem jest to, że nie jest istotne jakie jednostki zaatakujemy w celu zdobycia doświadczenia - sadyści mogą nawet pokusić się o eliminowanie własnych chłopów - poziom i tak dostaniemy. Druga strona konfliktu - frakcja „Magiczna” (ach, te oryginalne nazewnictwo...) wymaga zupełnie innego podejścia. Jednostki nie wymagają wyżywienia, ale żeby nie było za lekko zamiast jedzenia pojawia się inny surowiec - energia magiczna - potrzebna do produkcji armii. Żołnierze „magików” dzielą się zasadniczo na dwie kategorie. Pierwszą z nich są magowie bitewni i ich forma ewolucyjna - arcymagowie. Drugą kategorie zasilają wszelkiej maści demony przyzywane przez specjalne jednostki. Duża część „Wojowników Magii” podczas rzucania zaklęć traci energię magiczną, co wpływa ujemnie na ich „szybkostrzelność” i wymaga od gracza przystosowania się do niekonwencjonalnego typu rozgrywki. Bitwy toczymy przy użyciu niezbyt wielkich armii, więc musimy skupić się na każdej z naszych jednostek, dbać o poziom ich „zdrowia” itp.(tzw. mikrozarządzanie). U obu stron konfliktu występują ulepszenia zwiększające m.in. siłę, opancerzenie i szybkość produkcji oddziałów.

Helikopter w ogniu - prequel

Największą wadą Glesta jest brak kampanii. Gra umożliwia rozgrywkę w trybie Single Player z maksymalnie 3 przeciwnikami sterowanymi przez komputer. Istnieje możliwość gry w drużynach. Aktualnie nie jest dostępny tryb gry wieloosobowej, lecz może on pojawić się w każdej chwili - projekt gry rozwija się w sposób dynamiczny. Menu opcji jest rozbudowane, ale stanowi ono tylko wisienkę na szczycie tortu. Autorzy chcąc zapobiec monotonii oddali graczom do dyspozycji niczym niezabezpieczone pliki konfiguracyjne - możemy decydować praktycznie o wszystkim. Chcemy stoczyć ogromną batalię bez rozbudowy bazy? Nic prostszego - edycja kilku plików i ekran wypełni się po brzegi jednostkami - zarówno Twoimi jak i przeciwnika. Pliki konfiguracyjne pisane są w XMLU, jednak są one ułożone w tak prosty sposób, że nawet osoba niezbyt biegła w informatyce poradzi sobie z ich edycją.

Glest v.2.00