Galactic Civilizations 2: The Dread Lords

Poza dopracowaną sztuczną inteligencją gra ma jeszcze jeden wielki plus - humor. Prawie w każdym momencie gry możemy zostać uraczeni czymś naprawdę zabawnym, choć nie zawsze możemy natychmiast dostrzec jakąś aluzję, czy wychwycić drobny żarcik twórców. Często zdarzało się, że przerywałem grę z przyczyny tak banalnej, jak nagły atak śmiechu. Zabawne bywają wypowiedzi graczy komputerowych, zabawne są teksty wyświetlane po opracowaniu nowej technologii (nareszcie nie są to suche, nudne informacje o tym, co właśnie wynaleźliśmy), zabawne są również niespodziewane wydarzenia, które od czasu do czasu nam się przytrafiają. Jako przykład tego ostatniego niech posłuży informacja, którą pewnego razu dostałem. Okazało się, że wśród mieszkańców mojego imperium rozprzestrzeniło się nowe hobby. Łapią oni zwierzęta w kuliste pułapki i zmuszają do walk na śmierć i życie. Cóż mogłem zrobić??? Dostałem do wyboru trzy możliwości: Dobra – Ogłosić nielegalność owej „zabawy”, z czym wiązało się mniejsze zadowolenie mieszkańców, Neutralna – Zezwolić na dalsze rozprzestrzenianie się tego hobby, ale zakazać walk na śmierć i życie, Zła – Pozwolić, by wszystko było jak do tej pory, ogłosić, że samemu złapało się już 81 ze 123 zwierzaków oraz dostać za to bonus do zadowolenia wszystkich obywateli. Nie muszę chyba wyjaśniać, z czego w tej sytuacji żartowali sobie twórcy. Przytaczając tę sytuację zahaczyłem o kolejny ciekawy element gry GC2, a mianowicie wybory etyczne. Każda nasza akcja jest kwalifikowana jako uczynek dobry, neutralny bądź zły, co z czasem przekłada się na postrzeganie całej naszej rasy jako kosmicznych dobrodziejów, plagi zła lub też istoty o wyważonym podejściu do wszystkiego, co je otacza. W zależności od tego jak postrzegani jesteśmy, dostaniemy możliwość opracowania unikalnych technologii oraz przydatne podczas gry bonusy. Zła cywilizacja np. będzie w stanie opracować potężne technologie o zastosowaniu ofensywnym oraz zacznie pobierać haracz od wszystkich statków handlowych przelatujących przez jej strefę wpływów. Oczywistym jest też, że dwa imperia o takiej samej przynależności etycznej znacznie łatwiej się ze sobą dogadają.

Bez komentarza:)

Tyle jeśli chodzi o największe zalety gry. Poza nimi GC2 oferuje również kilka innych ciekawych rozwiązań. Jednym z nich jest możliwość własnego tworzenia statków. Niby nic szczególnego, ale miło jest wysłać do walki statki, które tworzyliśmy od podstaw. Wygląda to tak, że po wyborze korpusu statku, możemy w podświetlonych miejscach dowolnie mocować uzbrojenie, opancerzenie, silniki, moduły dodatkowe, czy po prostu elementy, które poza zmianą wyglądu nie wnoszą nic(drobnostka, ale jak cieszy). Tak stworzone statki są później dokładnie odwzorowane podczas poruszania się po mapie i w czasie walki, która jest tylko graficznym ukazaniem jej przebiegu, na który(niestety) wpływu nie mamy. Oprócz statków możemy również budować w przestrzeni gwiezdnej stacje kosmiczne czterech rodzajów(militarne, ekonomiczne, poszerzające wpływy naszej kultury oraz wydobywcze), które potem jesteśmy w stanie dowolnie ulepszać. Standardem też jest już obecność w tego typu grach czegoś na kształt Rady Planet Zjednoczonych. Dzięki przynależności do niej dostajemy możliwość forsowania korzystnych dla nas ustaw, czy zmuszania innych do konkretnych działań. Zwycięstwo w GC2 osiągnąć możemy na cztery możliwe sposoby. Po pierwsze i chyba najbardziej oczywiste – poprzez militarne zwycięstwo nad wszystkimi innymi rasami. Po drugie – poprzez dyplomatyczne nakłonienie wszystkich pozostałych cywilizacji do zawarcia sojuszu z naszym imperium. Po trzecie – przez rozszerzenie wpływów naszej kultury na ponad 75% znanej przestrzeni gwiezdnej. Wreszcie po czwarte – przez wprowadzenie naszych badań naukowych na tor, który poprowadzi naszą rasę w egzystencję poza śmiertelny świat.

Cztery drogi do zwycięstwa - którą wybierzesz?

Na koniec troszkę o szczegółach technicznych. Grafika w GC2 jest poprawna. Nie należy liczyć na graficzne fajerwerki, ale z drugiej strony uniknięto nadmiernego uproszczenia w przedstawianiu tego, co dzieje się podczas gry. Z bliska planety i statki wyglądają naprawdę ładnie, a gdy dostatecznie się oddalimy, zostają zastąpione symbolami, czy też ikonkami. W grach tego typu naprawdę nie potrzeba więcej. Strona dźwiękowa również prezentuje się dobrze. Dźwięki i muzyka nie męczą, a do tego tło muzyczne odzwierciedla(mniej więcej), aktualną sytuację w galaktyce(inna, gdy panuje wojna, inna podczas pokoju itp.).

Kolejny etyczny dylemat

Pozostaje mi krótko podsumować... Jeśli lubisz główkować, nie boisz się wyzwań, oczekujesz, że gra dostarczy Ci przede wszystkim rozrywki intelektualnej i spędziłeś naprawdę dużo czasu przy Master of Orion, szczerze polecam Ci Galactic Civilizations 2 i gwarantuję, że się nie zawiedziesz! W innym przypadku... Cóż, wtedy oznacza to, że ta gra nie jest adresowana do Ciebie i z pewnością znajdziesz sobie inny, ciekawszy tytuł.

Grafika 80% Muzyka 80% Grywalność 97% Trudność 99% Ocena końcowa 98%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY wysoka sztuczna inteligencja humor 10 ras i możliwość stworzenia własnej stopień trudności(jeśli lubisz trudne gry) grywalność

MINUSY brak trybu gry wieloosobowej stopień trudności(jeśli nie lubisz gier trudnych)

Pentium 4 1.8 GHz, 512 RAM, karta grafiki 128MB