Prace trwały długo. Wszelkie znaki na niebie i Ziemi zwiastowały głęboki przełom. Zza Bałtyku słychać było pobrzękiwania, wybuchy i syczenie. Na niebie dostrzegalne były łuny niby pożarów i wstęgi dymu unoszące się ku słońcu. Nareszcie rozpuszczono wici po całym świecie. Nadchodzi! Już niedługo! Ludzkość zamarła w oczekiwaniu i nadszedł w końcu ten upragniony dzień. Dzień, w którym światło dzienne ujrzała pełna wersja trzeciej odsłony znakomitej gry Europa Universalis.

Długoletni fani serii EU zapewne od dawna nasłuchują wszelkich informacji z warsztatu Paradoxu i znają od strony teoretycznej EU3 na pamięć. Zdaję sobie jednak sprawę, że wśród czytelników jest dość spora grupa nowicjuszy i to im dedykuję kolejny rozdział tekstu.

1. Wiatr zmian.

Przez wieki Cesarstwo Bizantyjskie było odizolowane od Zachodu z powodu swej odmienności religijnej. Co więcej, wyprawiła się na nie jedna z krucjat. Trudno więc było mówić w takiej sytuacji o jakiejkolwiek pomocy dla cesarza rezydującego w Konstatnynopolu, a tym bardziej o wsparciu militarnym. A takowe było potrzebne. Wyprawy krzyżowe przyspieszyły proces jednoczenia się plemion arabskich, które najpierw wyparły krzyżowców z Outremer, a następnie zaczęły zagrażać Imperium. W XV wieku przeżywało ono agonię, a świat tylko czekał na jego upadek. Nastąpił on w roku 1453 i wskutek niego zmieniła się sytuacja geopolityczna. Muzułmanie stali się realnym zagrożeniem dla świata zachodniego, acz jeszcze niedocenianym.

W tym właśnie roku wielkich zmian, przychodzi nam zacząć grę. Oczywiście nie musimy zacząć w tym momencie – czas rozpoczęcia podbojów możemy wybrać z dokładnością co do jednego dnia z przedziału od roku 1453 aż do 1793. W tym okresie czeka nas wiele fascynujących przeżyć. Wyprawy do Nowego Świata, gwałtowny rozwój kultury Renesansu, upowszechnienie się broni palnej, powstanie nowych form rządów. Rewolucje, podboje i wielka polityka.

Naszym zadaniem jest poprowadzić dowolnie wybrane państwo do świetności stosując po drodze przebogaty wachlarz środków. Decyzje podejmuje się za pomocą trójwymiarowego interfejsu, którego główną częścią jest mapa świata podzielona na prowincje.

2. Podróż dookoła świata.

Instalacja gry jest bardzo prosta i nie powinna nastręczać trudności nawet nowicjuszom komputerowym. Uruchamiając grę, ukazuje się nam menu startowe, znane już z wcześniejszych produkcji Paradoxu. Klikając przycisk „Start EU3” uruchamiamy wreszcie tę z dawna oczekiwaną produkcję. Na wstępie mamy dwa filmiki. Jeden to spot Paradoxu, zaś drugi to intro do Europa Universalis 3. Nie fascynuje i nie zaskakuje. Ot, zwykły, standardowy filmik w marnej rozdzielczości, jakich wiele.

W czasie ładowania się gry widzimy pokaz slajdów, złożony z przyjemnych obrazków, dotyczących epoki. Niestety całość szpecą nieco napisy statusu ładowania, które ewidentnie nie pasują do towarzystwa. W beta-teście zwróciłem na nie uwagę, wyrażając jednocześnie nadzieję, że to tylko niedoróbka fazy demo. Niestety ktoś uznał, że najzwyklejsza biała, standardowa czcionka jest ładna i estetyczna.

Ryc. 1. Ekran ładowania

Menu główne jest czytelne i bardzo proste, lecz nieciekawe. Tło ciemne i niewyraźne. Za to duży plus ma u mnie interfejs wyboru scenariusza. Nie musimy już w ciemno wybierać kraju. Teraz do dyspozycji mamy mapę, na której zaznaczone są granice państw, a w oknie po prawej mamy podgląd statystyk dla danego kraju i dość ciekawie przedstawiony poziom trudności (pasek zawierający się pomiędzy dziecięcym smoczkiem, a trupią czaszką). Jak już wspominałem, możemy dowolnie wybierać moment rozpoczęcia gry w podanym przedziale czasowym. Dla tych, którym obojętne jest kiedy zaczną grać przygotowano kilka predefiniowanych scenariuszy, których daty startu wiążą się najczęściej z ważnymi wydarzeniami historycznymi. Aby poznać właściwości kraju którym jesteśmy zainteresowani, wystarczy kliknąć w dowolne miejsce na jego terytorium. Kiedy już zdecydujemy jaki naród chcemy poprowadzić ku świetlanej przyszłości, wybieramy przycisk „GRAJ” i przenosimy się kilka wieków wstecz.

Ryc. 2. Kolonie, czy europejskie podboje?

3. Pecunia non olet.

Samouczek gry objaśnia podstawowe aspekty gry związane z poruszaniem się po ekranie i podejmowaniem podstawowych decyzji. Można go uznać za niezbędne minimum jakie należy przyswoić, by zacząć grać. A gra nie jest prosta i by efektywnie zarządzać państwem, wypada opanować interfejs i różne zagadnienia kryjące się po jego zakamarkach.

Krwią każdego państwa są finanse. Nie inaczej jest w Europa Universalis 3. Pieniądze są rzeczą najważniejszą, bowiem to one warunkują na jakim poziomie rozwoju znajduje się państwo, ile ma wojska, czy jest stabilne wewnętrznie, a poprzez te czynniki wpływają na nasz prestiż i wygraną. Tak naprawdę wszelkie nasze działania są skierowane na pomnażanie dochodu i bogactwa kraju, mimo że czasem sobie nawet z tego nie zdajemy sprawy.

Podstawowym sposobem na zwiększenie przychodów jest podbój innych krajów. Przejmując prowincje wroga zyskujemy ich potencjał, czyli siłę ludzką, podatki i inne bonusy.

Europa Universalis III