Europa Universalis 3

7. Look’n feel, czyli grywalność.

Tym sposobem dobrnęliśmy do momentu podsumowań gry. Zanim to jeszcze nastąpi, chciałbym zwrócić uwagę na dość ważną składową Europa Universalis 3. Jeśli zapoznaliście się z moim tekstem zapowiedzi, to doskonale wiecie, że miałem bardzo mieszane uczucia widząc po raz pierwszy EU3. Na szczęście czas zrobił swoje i już nie zauważam niedoróbek oraz braku estetyki w mapie. Niemniej dla graczy, którzy spodziewali się drugiego Medieval II ten interfejs może stanowić duże źródło rozczarowania.

Klikając na prowincję otwiera się nam okno podglądu stolicy, które nie zachwyca. Widać tam kilka budynków i nic poza tym. Jedynie co, to można oszacować wielkość miasta na podstawie ich ilości i zagęszczenia.

Ryc. 7. Rozbudowano statystyki prowincji, które są teraz podane w przystępny sposób.

Zmieniono nieco filozofię nakładek na mapę. Teraz mamy sześć różnych wersji wyświetlania świata. Pierwsza to standardowy widok zieleni, lasów, gór itp. Drugi to widok polityczny, niezwykle przydatny przy prowadzeniu wojen, trzeci – religijny – przydatny już w nieco mniejszym stopniu przedstawia rozmieszczenie wiernych różnych religii na świecie. Czwarty widok to nowość, której przydatności jak na razie nie widzę. Jest to bowiem mapa cesarstwa, która pokazuje nam zasięg Cesarstwa z podziałem na elektorów i członków. Na pewno przyda się przy zaawansowanej dyplomacji, ale do codziennej gry zdecydowanie zbędna. Kolejna mapa przedstawia zasięg centrów handlu, zaś ostatnia stosunki dyplomatyczne. Tu zauważam znaczącą poprawę, gdyż jasno widać z kim dane państwo utrzymuje bliskie i wrogie stosunki, a wobec kogo jest obojętne. Jeśli już mowa o mapie, to należy dodać, że w EU3 zaimplementowano ciekawy sposób pojawiania się niektórych wiadomości. Na przykład miesięczny i roczny dochód z prowincji unosi się nad prowincjami i rozmywa jak obłok. Ten mały zabieg naprawdę dodaje grze uroku.

Na samej górze interfejsu widać pięć głów. Nie jest to moja statystyka ścięć publicznych, lecz ikony ważnych postaci dostępnych w grze. Kupcy wyruszają do centrów handlu, gdzie próbują sprzedawać nasze towary i zarabiać dla nas pieniądze. Model handlu został usprawniony i od tej pory sami musimy ręcznie wysyłać handlarzy do wybranych przez nas centrów. Nie ma już opcji automatycznego wysyłania, co oceniam pozytywnie, gdyż najczęściej w poprzednich odsłonach taka automatyka równała się zmarnotrawieniu cennych postaci. Kolejna głowa przedstawia kolonistów, którzy wyruszą na nasz rozkaz (i z naszą sakiewką) na podbój nowych lądów. Następnie widzimy ikonę najważniejszych postaci, dyplomatów. To oni podejmują się negocjować z innymi władcami. Dzięki nim możemy m.in. zawrzeć królewski mariaż, sojusz, wypowiedzieć wojnę, zaproponować pokój, posłać dar pieniężny, obrazić rywala, bądź nawet zaoferować na sprzedaż własną prowincję. Co więcej, przed wysłaniem dyplomaty z daną misją w okienku potwierdzenia widzimy jego ocenę co do prawdopodobieństwa zawarcia danej umowy. Dalej widać symbol misjonarza, który wyruszy z naszym błogosławieństwem nawracać niewiernych. Ostatnia ikona przedstawia głowę szpiega. To zupełna nowość w grze. Możemy wysyłać do obcych prowincji szpiegów, którzy spróbują np. doprowadzić do dezercji wojsk lub buntu.

Ryc. 8. W czasie walk widok mapy politycznej jest nieocenioną pomocą. Dzięki niej widzimy jakie prowincje podbiliśmy oraz jakie kroki może podjąć wróg.

W czasie gry zazwyczaj jesteśmy tak pochłonięci tym co dzieje się na mapie, że nie zwracamy uwagi na to co dzieje się dookoła. W Europa Universalis 3 jest podobnie, acz z jednym wyjątkiem. Oprawa muzyczna jest zupełnie nowatorska, odmienna od tego co do tej pory słyszeliśmy w grach serii EU. Porywające chorały i monumentalne akordy całkiem nieźle ilustrują grę. Brakuje mi jednak nieco tych tradycyjnych dźwięków dawnej muzyki.

8. Słowo na zakończenie

Niepokoi mnie trochę niedopracowanie gry. Raz po raz można natknąć się w niej na jakiś mniejszy lub większy błąd czy niedociągnięcie. Czasem jest to naprawdę drobnostka, jak na przykład napis wystający poza ramkę, a czasem dość poważny błąd uniemożliwiający poprawną rozgrywkę (patrz. Ryc. 3.). Jeszcze przed polską premierą Paradox wydał oficjalny patch. Niestety gra ma szanse powtórzyć dolę swej poprzedniczki i zebrać dość pokaźną ilość poprawek. Lecz tkwi tu też mocna strona EU3. Jest to jej elastyczność i modowalność. Biorąc pod uwagę fakt, że sam twórca namawia i ułatwia nam tworzenie modów, można spodziewać się naprawdę niezłych nakładek tworzonych przez szerokie grono fanów. A mają oni pole do popisu, gdyż w grze „historyczność” jest tylko na samym początku. Potem dzieje zupełnie odstają od tego co znamy z kart historii. Nie mamy już historycznych królów, wydarzeń i dowódców. Sami kształtujemy historię na nowo. Wśród społeczności modderów mówi się o rozbudowaniu systemu zdarzeń tak, by w zależności od sytuacji pojawiały się parahistoryczne eventy, czyli w sytuacji słabości np. Francji Hiszpania i Anglia dostawałyby wydarzenie mówiące o rozbiorach tejże.

Czy warto grę kupić? Myślę, że jeśli jesteś zainteresowany nią, to koniecznie obserwuj sytuację. Z każdą poprawką gra będzie się polepszać, każdy nowy mod wniesie coś nowego, a z biegiem czasu cena, choć dość wygórowana, zacznie spadać. Jest to na pewno inwestycja na przyszłość, choć i dziś można się nieźle przy niej rozerwać. Europa Universalis 3 to gra niezwykła, która pobudza wyobraźnię i wydobywa z gracza emocje oraz zdolności, których istnienia nie był nawet świadom. Rozwija, uczy myślenia i objaśnia złożoność stosunków wewnątrz- i międzypaństwowych. Daje możliwość poczucia się prawdziwym zwycięzcą, czego sobie i Wam życzę.

Grafika 60% Muzyka 80% SI 70% Trudność 60% Grywalność 85% Ocena końcowa 65%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY ciekawe dodatki graficzne duża elastyczność i modowalność gry ciekawa oprawa muzyczna

MINUSY nieatrakcyjna grafika liczne błędy i niedociągnięcia wysoka cena niski stopień trudności

Pentium 4 2 GHz, 1 GB RAM, karta grafiki 128MB (GeForce FX5700 lub lepsza), 1 GB HDD, Windows 2000/XP.